ΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

Βίντεο μαθητή δημοτικού της Ηγουμενίτσας για το Πολυτεχνείο

Πήγαινε κάτω

Βίντεο μαθητή δημοτικού της Ηγουμενίτσας  για το Πολυτεχνείο Empty Βίντεο μαθητή δημοτικού της Ηγουμενίτσας για το Πολυτεχνείο

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Νοε 20, 2011 4:05 pm

aris έγραψε:

Ένα βίντεο φτιαγμένο από μένα!

Αναδημοσίευση από το μαθητικό φόρουμ ΟΙ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ

http://faros.forumotion.com/t320-topic#1928
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Βίντεο μαθητή δημοτικού της Ηγουμενίτσας  για το Πολυτεχνείο Empty Απ: Βίντεο μαθητή δημοτικού της Ηγουμενίτσας για το Πολυτεχνείο

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Νοε 20, 2011 4:32 pm

Κάτι τέτοια συμβαίνουν και λέω δεν πάνε στον αγύριστο όσοι μας μαυρίζουν τη ζωή και θαρρούν πως πετσοκόβοντας το μισθό μας θα πετσοκόψουν και την ψυχή μας και θα μας λυγίσουν. Αμ δε...

Όσο υπάρχουν παιδιά σαν τον πιτσιρικά που έφτιαξε το βίντεο, και χωρίς καθόλου μισθό είναι χαρά μας να είμαστε δάσκαλοι.

Και για να γίνει πλέον κατανοητή η ψυχική μου ευφορία. Στο βίντεο αυτό βρήκε αντίκρυσμα ο λόγος που εκφώνησα τη μέρα του Πολυτεχνείου στο σχολείο μου. Ήταν μια δύσκολη ομιλία για μένα που καλώς ή κακώς έζησα από πολύ κοντά τα πραγματικά γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ένα αυτό και ένα οι συγκυρίες της εποχής. Τι να πεις για το Πολυτεχνείο σε μια σχολική γιορτή υπό τις παρούσες συνθήκες και 38 χρόνια αργότερα;

Προσπάθησα λοιπόν να προσκαλέσω στο σχολείο τον παππού ενός μαθητή που έλαβε μέρος στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Να μιλήσει εκείνος στα παιδιά. Να ακουστεί μια αυθεντική μαρτυρία από την τότε γενιά στη σημερινή.

Αρνήθηκε κατηγορηματικά!

Λίγες μέρες αργότερα έγινα μάρτυρας ενός ανάλογου περιστατικού στα ΤΕΙ. Βρέθηκα εκεί σε σύσκεψη για την προετοιμασία κοινής εκδήλωσης τιμής για το Πολυτεχνείο και με πρόσκληση των φοιτητών. Και άκουσα τους φοιτητές να ζητάνε από έναν ακόμη αγωνιστή του Πολυτεχνείου να παρευρεθεί στην εκδήλωση της σχολής τους και να μιλήσει για το Πολυτεχνείο. Βροντερό όχι και από εκείνον!

Βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση με δυο απανωτές αρνήσεις από εκείνους που έζησαν το Πολυτεχνείο να μοιραστούν με τους νέους τα βιώματα, τις μνήμες και ό,τι άλλο κουβαλούν στην ψυχή τους από εκείνες τις μέρες.

Τότε και μου κατέβηκε η ιδέα να βάλω στα πιτσιρίκια έκθεση με τίτλο:

ΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Να αλιεύσω τις γνώμες τους...

Έπειτα, ένα λιόλουστο απομεσήμερο τράβηξα για το Δρέπανο. Κι έμεινα εκεί ώσπου νύχτωσε. Γράφοντας με στιλό την ομιλία. Εγώ που χρόνια τώρα γράφω αποκλειστικά στον υπολογιστή...

Εκεί, να με χτυπάει ο ήλιος και να μυρίζω την απλωσιά της θάλασσας. Και με τις εκθέσεις των μαθητών μου παραμάσχαλα. Εκεί έγραψα μονορούφι 14 χειρόγραφες σελίδες.

Γύρισα σπίτι και έμενε το τελικό χτένισμα και η δακτυλογράφηση της ομιλίας. Κάτι όμως η κούραση από την προετοιμασία της γιορτής, κάτι από τις συνεχείς απογοητεύσεις σε συνδικαλιστικό επίπεδο και γενικότερα, δε με άφηνε να ολοκληρώσω την εργασία μου. Σε σημείο που άρχισα να ερωτοτροπώ με την ιδέα να εκφωνήσω μια παλιότερη ομιλία με τις αναγκαίες βέβαια αλλαγές ως προς τη χρονική απόσταση από το 73...

Ήμουν λοιπόν ξαπλωμένη στον καναπέ. Και έβλεπα τη συζήτηση στη βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση. Έλεγαν αυτοί, νευρίαζα εγώ. Και ήρθε κάποια στιγμή και η σειρά του βουλευτή Θεσπρωτίας. Σκέφτηκα προς στιγμή να κλείσω την τηλεόραση. Αυτός μας έλειπε τώρα, μονολόγησα, για να γίνω μπουρλότο... Ευτυχώς δεν το έκανα. Έμεινα να τον ακούω να τα λέει περίεργα. Περίεργα και ωραία... Για να καταλήξει στο τέλος σε ένα βροντερό ΟΧΙ στη νέα κυβέρνηση.

Ε, αυτό ήταν. Πετάχτηκα ενθουσιασμένη από τον καναπέ και έτρεξα στον υπολογιστή. Τώρα ήξερα τι ακριβώς διόρθωμα χρειαζόταν η ομιλία. Και βασικά να ολοκληρώσω τον επίλογο.

Ποιο ήταν το κεντρικό νόημα της ομιλίας; Πως το Πολυτεχνείο δεν ήταν, το Πολυτεχνείο ΕΙΝΑΙ! Πως δεν ανήκει στα μουσεία αλλά παραμένει πάντα ζωντανό. Για όποιον θέλει να λέγεται Έλληνας, για όποιον επιμένει να λέγεται άνθρωπος...

Κι ακόμη πως δεν είναι γιορτή. Και πως δεν ήταν γιορτή στα πρώτα του βήματα αλλά επανάσταση στο κατεστημένο ακόμη και μετά την επάνοδο της δημοκρατίας στην πατρίδα μας. Κατάντησε όμως στην πορεία έρμαιο των σκοπιμοτήτων και μετατράπηκε σε φιέστα. Και αυγατίζοντας χρόνο το το χρόνο τους αγωνιστές που δήθεν πήραν μέρος στο Πολυτεχνείο. Ενώ την ίδια ώρα όλο και αποχωρούσαν από τη σκηνή οι αυθεντικοί αγωνιστές και κλείνονταν στον εαυτό τους...

Ήταν μια απάντηση σε όσα μου έγραψαν οι μαθητές μου και σε όσα εμείς τους είχαμε περάσει ως Πολυτεχνείο αλλά και η αναγκαία απόκριση στη σιωπή εκείνου του παππού και του άλλου συναγωνιστή του. Να ξέρουν πως καταλαβαίνουμε αυτή τη σιωπή. Δεν είμαστε όλοι κουφοί...

Και χαίρομαι, βαθύτατα χαίρομαι, που ο λόγος ακούμπησε στα αυτάκια αυτού του παιδιού. Και θέλησε έστω και εκ των υστέρων από τη μέρα της επετείου να δώσει με το βιντεάκι του το μήνυμα. Πως το Πολυτεχνείο δεν ήταν, το Πολυτεχνείο είναι!!!

Ας ελπίσουμε πως και σε άλλα ευήκοα ώτα θα φτάσει το μήνυμα...
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης