ΛΥΤΟΙ ΚΑΙ ΔΕΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!

Το αρχικό μούδιασμα από την ψήφο του ελληνικού λαού και το βροντερό του όχι στις δυνάμεις του μνημονίου έχει διαδεχθεί η σπέκουλα και το πυρ ομαδόν ώστε η πλουτοκρατία να κρατήσει τα ηνία και το μνημόνιο να συνεχίσει ακάθεκτο να ισοπεδώνει τις ζωές μας.

Λυτοί και δεμένοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί και συνδικαλιστές του μαύρου μετώπου πετάνε λάσπη προς κάθε κατεύθυνση με στόχο να ελέγξουν και πάλι την κατάσταση και να τιμωρήσουν τον ήρωα λαό που κατάφερε να ορθώσει το ανάστημά του παρά τους απίστευτους εκβιασμούς που δέχτηκε προεκλογικά.

Μεσημέρι χτες έχω τελειώσει από το σχολείο και οδεύω προς το πλησιέστερο βενζινάδικο να αναπληρώσω τη βενζίνη που έκαψα γυρίζοντας από την Αθήνα και τον τόπο που ψηφίζω. Ευρώ 60. Κι άλλα τόσα να πάω, υπολογίζω και τα διόδια άλλα 33, βάλε λάδια και φθορά αυτοκινήτου... γύρω στο 200άρι για μια ψήφο. Βράζω στη ζέστη και στην απόγνωση για τα άθλια οικονομικά και εκείνη την ώρα σκάει μύτη στο ραδιόφωνο και ο ... μπουμπούκος. Να πανηγυρίζει που ο Τσίπρας δυσκολεύεται να δημιουργήσει κυβέρνηση! Και με χαιρεκακία να προσθέτει πως είναι ώρα να δούμε τι καταφέρνουν οι αντιμνημονιακοί!

Ξεχνάει η αφεντιά του πως ο Τσίπρας δεν είναι μόνος. Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που τον ψήφισαν. Και συγκεκριμένα 1.061.265 πολίτες. Κι άλλοι 386.116 ψήφισαν ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ με παρεμφερείς θέσεις. Τουλάχιστον από τη μεριά των ψηφοφόρων και ως προς το βασικό κρινόμενο στις εκλογές της Κυριακής. Το ΟΧΙ στο μνημόνιο και το ΟΧΙ στο διεφθαρμένο σύστημα του δικομματισμού. Είναι ακόμη πολλοί άλλοι που ψήφισαν μικρά κόμματα και έμειναν εκτός βουλής, όπως οι 185.366 που ψήφισαν ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ. Είναι επίσης τόσοι ακόμη αριστεροί που ανεξάρτητα από την κομματική τους επιλογή, πχ οι 536.072 του ΚΚΕ ή οι 75.439 της ΑΝΤΑΡΣΥΑ λένε ΟΧΙ και αυτοί στο μνημόνιο και μάλιστα πάνε πιο μακριά, λένε και ΟΧΙ στην ΕΥΡΩΠΑΪΚΉ ΕΝΩΣΗ και στο ευρώ.

Κι έχουμε ΟΧΙ στο μνημόνιο και από κεντρώα κόμματα ακόμη και από δεξιά. 670.596 που ψήφισαν τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, 60.753 της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ.

Αφήστε έξω το μακάβριο εκείνο νούμερο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) των 440.894 που ψήφισαν τυφλωμένοι από οργή και οι περισσότεροι ανενημέρωτοι για το τι ακριβώς ψηφίζουν τους νοσταλγούς του Χίτλερ. Μόνο που η μεγάλη μάζα αυτών των ανθρώπων έφτασαν στο απαράδεκτο αυτό σημείο αηδιασμένοι από το δικομματισμό και εξοργισμένοι από το μνημόνιο. Σε παρόμοιο μήκος κύματος και οι 183.466 ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ. Ας μην το ξεχνάμε.

Και πόσοι μένουν απέναντι; Ποιοι υποστήριξαν τα κόμματα που έλεγαν ξεκάθαρα ΝΑΙ στο μνημόνιο; Και ΝΑΙ στο δικομματισμό; 1.192.054 της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και 833.529 του ΠΑΣΟΚ. Συν βεβαίως το κόμμα της εφοπλίστριας κ. Μπακογιάννη, 161.510 ψήφοι.

Ας αθροίσουμε όμως μόνο τους εντός βουλής. Αφού αυτοί και μόνο μπορούν να ψηφίσουν για νέα κυβέρνηση. ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν άθροισμα ψήφων 2.025.583 Και την ίδια ώρα τα υπόλοιπα κόμματα της βουλής έχουν συνολικά 3.094.943 ψήφους. Λοιπόν; Με ποιο θράσος ο δικομματισμός θέλει να επαναφέρει από το παράθυρο αυτό που έδιωξε από την πόρτα ο λαός; Μα με το θράσος που ο καθένας δικαιούται σε έναν αγώνα υπεροχής. Το πρόβλημα μάλιστα δεν είναι το θράσος του δικομματισμού αλλά η στάση των απέναντι. Που δεν εννοούν να συνεργαστούν προς όφελος του λαού και ενάντια στο δικομματισμό. Και κυρίως το ΚΚΕ.

Ας δούμε μάλιστα μερικές κατατοπιστικές γραφικές παραστάσεις:

Αυτά είναι τα ποσοστά των κοινοβουλευτικών κομμάτων με βάση τους ψήφους που έλαβε το καθένα. Το επόμενο όμως γράφημα είναι που δείχνει τη δύναμή τους στη βουλή με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο και τις έδρες που πήρε το καθένα:

Η σύγκριση των δύο γραφημάτων αποτυπώνει και το άλλο θράσος του δικομματισμού, αυτό που εκπορεύεται από τον εκλογικό νόμο που έγκαιρα φρόντισε να επιβάλει ως ανάχωμα της απώλειας των ηνίων του. Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ; Αν και ο δικομματισμός ηττήθηκε πανηγυρικά στις εκλογές και παρά τον αποκλεισμό των μικρών κομμάτων από τη βουλή και πάλι η πραγματική του δύναμη εντός βουλής με βάση τις ψήφους που έλαβε είναι μικρότερη του 40%. Όμως ελέω εκλογικού νομού το ποσοστό των εδρών του αγγίζει το 50%. Και μόλις 2 έδρες του λείπουν για να αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία των 151 εδρών!

Πώς λοιπόν να το χωνέψουν τα δύο πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πως για δυο έδρες δεν μπορούν και πάλι να αρπάξουν το τιμόνι της χώρας και να συνεχίσουν την καταστροφική εφαρμογή του μνημονίου; Δύο έδρες μόλις είναι αυτές! Κι όταν οι έδρες αυτές μπορούν να καλυφθούν με πρόσωπα πολύ περισσότερα των δύο που οι ίδιοι διέγραψαν από τα κομματικά τους μητρώα;

Πού ακριβώς στρέφουν τα βλέμματά τους για τις δύο πολύτιμες αυτές έδρες; Η ΝΔ στο κόμμα του Καμμένου, τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Και το ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ. Πχ στον Κουρουμπλή και στη Σακοράφα. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και οι δύο το 2009 και σήμερα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς να το καταπιεί αυτό το ΠΑΣΟΚ; Και η ΝΔ αντίστοιχα βλέπει και πονάει την Κουντουρά και το Μανώλη βουλευτές πλέον με τους Ανεξάρτητους Έλληνες.

Έτσι δόθηκε η εντολή στα παπαγαλάκια. Να αφήσουν στην άκρη το αρχικό σοκ και να αρχίσουν τις ομοβροντίες δηλώσεων από τους δανειστές μας. Να εκβιάσουν συνειδήσεις. Να ξαναφέρουν πίσω στο μαντρί τους διαγραμμένους τους... Θα πετύχουν τα μαύρα τους σχέδια; Κανείς δεν ξέρει την απάντηση και δυστυχώς η ιστορία του τόπου διαθέτει και τους Εφιάλτες της...

Βέβαια στα ίδια πλαίσια γίνεται και ο πόλεμος λάσπης και στα δύο κόμματα που στέρησαν δυνάμεις από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες και το ΣΥΡΙΖΑ, αντίστοιχα. Και κυρίως στο ΣΥΡΙΖΑ που τους έκανε τη μεγάλη λαχτάρα και βγήκε δεύτερο κόμμα. Πρέπει να του κόψουν τα ποδάρια σύρριζα! για να πάρουν αυτοί και πάλι κεφάλι.

Φυσικά δεν το ομολογούν στα ίσα. Και παίζουν το παιχνίδι του καλού συζητητή που δήθεν νοιάζεται για το καλό του τόπου και βγάζουν κροκοδείλια δάκρυα άφθονα που αυτός ο ... μπέμπης της πολιτικής, ο Αλέξης Τσίπρας, τους ζητάει να πάρουν πίσω τις υπογραφές τους υπέρ του μνημονίου. Μα δεν το ζητάει ο Τσίπρας αυτό, ο ελληνικός λαός το ζήτησε προχτές. Γιατί γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια την τόσο νωπή εντολή του λαού;

Στο παιχνίδι πήρε μέρος και ο ΣΕΒ. Τι ζητάει; Να συνεργαστούν τα τρία πρώτα κόμματα! Για να το δούμε αυτό και σε γράφημα, έχει ενδιαφέρον:

201 έδρες!!! Τι καλό και τι τρελό. Μόνο που ο Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ δεν είναι τρελός που το προτείνει. Ούτε και είναι αιθεροβάμων να πιστεύει πως κάτι τέτοιο μπορεί να λάβει σάρκα και οστά. Εκτός και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αυτοκτονήσει άπαξ δια παντός. Το λέει λοιπόν εκ του ασφαλούς. Για να δείξει το καλό πρόσωπο του κεφαλαίου το δήθεν φιλολαϊκό. Την ίδια ώρα όμως λυτά και δεμένα τα τσιράκια της εργοδοσίας (βλέπε μπλε και πράσινοι συνδικαλιστές αλλά και δημαρχαίοι) έχουν πάρει θέση στους προμαχώνες του συστήματος. Τους κάλεσε ο Τσίπρας να κουβεντιάσουν κι εκείνοι του αποκρίθηκαν ότι δεν είναι λέει ο θεσμικός τους ρόλος να βοηθήσουν στο σχηματισμό κυβέρνησης! Και είναι θεσμικός ο ρόλος του Δασκαλόπουλου να επεμβαίνει; Να το παιχνίδι της υποκρισίας που παίζουν όλη η κουστωδία σε βάρος του φουκαρά του Έλληνα.

Αν λοιπόν ο Δασκαλόπουλος, ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ (Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων) δεν είναι τρελός και ξέρει πολύ καλά να προστατεύει τα συμφέροντα της τάξης του και του κεφαλαίου, μήπως είναι τρελός ο Τσίπρας που έβαλε θέμα κυβέρνησης Αριστεράς; Και γενικότερα μήπως είναι τρελοί αυτοί οι Συριζαίοι που κορδώνονται και καμώνονται ότι μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα; Εγώ λέω πως όχι. Και ίσα ίσα που τους αναγνωρίζω ότι σωστά και έγκαιρα διέβλεψαν την επιθυμία του λαού για κυβέρνηση Αριστεράς. Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύουν τα αποτελέσματα των εκλογών και θα το αποδείξω με γραφήματα:

Να τι ακριβώς πρόβλεψε ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πως η πλειοψηφία του λαού παρά τους απύθμενους εκβιασμούς και από πολιτικούς και από δημοσιογράφους και από το ύπουλο παιγνίδι των συνδικαλιστών - εκπροσώπων του δικομματισμού τάσσεται κατά του μνημονίου. Αυτήν την Αριστερά εννοεί ο Τσίπρας. Και καθόλου τυχαία αναφέρθηκε προεκλογικά ακόμη και στο κόμμα του Καμμένου. Πως κι από κει μπορεί να στηριχτεί μια κυβέρνηση Αριστεράς. Δεν ξεγέλασε τους ψηφοφόρους του. Κι ας έπεσαν να τον φάνε που έβαλε στο παιχνίδι και τον Καμμένο, τον δεξιό... Ο ΣΥΡΙΖΑ με κάθε τρόπο ξεκαθάρισε πως στη σημερινή κατάσταση προκρίνει τη λύση τύπου ΕΑΜ. Σ' αυτό το πλαίσιο και ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου, ο Μανόλης Γλέζος. Ο ήρωας της εθνικής αντίστασης. Εδώ και τώρα καλούμαστε να δώσουμε εθνικό αγώνα και όχι κομματικό. Νυν υπέρ πάντων η ίδια η επιβίωση της χώρας μας.

Και σε τίποτε δε φταίει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ που άλλοι της Αριστεράς και πιο αριστεροί από εκείνον εμμένουν στην ταξική αντιπαράθεση σε στενά κομματικά πλαίσια. Πώς μπορείς να κάνεις αυτό το λάθος όταν όχι μόνο το κεφάλαιο της χώρας σου αλλά ο διεθνής καπιταλισμός και ιμπεριαλισμός σε έχουν βάλει στο στόχαστρο; Με γεια και με χαρά τους και δεν τους κρατάμε κακία για τη λάθος ανάγνωση της κατάστασης μα και δεν τους ακολουθούμε. Γιατί ο καθένας όταν η κατάσταση είναι κρίσιμη οφείλει να δώσει τη δική του υπεύθυνη απάντηση και να αναλάβει τις ατομικές του ευθύνες. Να εξετάσει και να κρίνει και να ιεραρχήσει. Ποιο είναι πρωτεύον. Ποιο είναι υλοποιήσιμο. Ποιο αναγκαστικά πρέπει να περιμένει καλύτερες μέρες.

Και κατά την ταπεινή μου άποψη είναι το ίδιο που και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας έκρινε προχτές την Κυριακή στις κάλπες. Πως το σημαντικό και φλέγον είναι το ΟΧΙ στο μνημόνιο και το ΟΧΙ στο σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα του δικομματισμού. Δεν έχει λοιπόν σημασία αν κάποιοι από μας λέμε όχι και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι και στο ευρώ της. Και πολύ περισσότερο δεν έχει σημασία αν η καρδιά μας λαχταράει την επικράτηση της εργατικής τάξης... Το βάθος του ουρανού μας είναι κόκκινο μα δεν πετάμε στα σύννεφα. Πρώτα θα πολεμήσεις να μείνει όρθια η πατρίδα και ο λαός και μετά θα δεις τα άλλα σημαντικά. Αλλιώς κινδυνεύεις να τα χάσεις όλα. Και άγνωστο για πόσο...

Μπορεί λοιπόν ο Τσίπρας και οι Συριζαίοι να μην είναι τρελοί. Και να διέβλεψαν σωστά πως η πλειοψηφία του λαού θα πει ΟΧΙ στο μνημόνιο. Μα άλλο η γνώμη του λαού και άλλο η γνώμη του εκλογικού νόμου. Και ελέω αυτού του νόμου τα ποσοστά σε ψήφους των κομμάτων που εξελέγησαν στη Βουλή:

Ανατροπή της λαϊκής βούλησης. Αποκλεισμός των μικρών κομμάτων που ξεπέρασαν σε δύναμη το πρώτο κόμμα (έλαβαν πάνω από 19% και όμως έμειναν εκτός βουλής) και μπουναμάς ολόκληρης σχεδόν της δύναμής τους στο πρώτο κόμμα, στη Νέα Δημοκρατία.

Έτσι ο δικομματισμός μαζί με τη Χρυσή Αυγή που τους την κάνουμε ασμένως δώρο (δικό τους εξάλλου δημιούργημα είναι) μετράει 170 έδρες έναντι των 130 των άλλων κομμάτων. Των άλλων κομμάτων που μπορεί μεταξύ τους να έχουν και τεράστιες διαφορές (όπως διατυμπανίζει η κ. Παπαρήγα του ΚΚΕ) αλλά όλα μαζί αυτά τα κόμματα λένε ξεκάθαρα ΟΧΙ στο μνημόνιο.

Και ναι μεν εμείς τους χαρίζουμε τη Χρυσή Αυγή - να την έχουν και να την χαίρονται - αλλά οι άρχοντες του δικομματισμού δεν είναι τρελοί να την αγκαλιάσουν. Δεν τους παίρνει. Κι επειδή κανείς μας δεν ξεχνάει τη συνεργασία τους με το ΛΑΟΣ, ξέρουμε ότι δεν είναι ηθικό το δίλημμα αλλά επιλογή να προστατέψουν τη δημόσια εικόνα τους και τα ποσοστά τους σε επόμενες εκλογές από νέα κατρακύλα. Και ειδικά το ΠΑΣΟΚ...

Έτσι οι 170 έδρες άθροισμα ουσιαστικά τους είναι άχρηστες. Κι ας συνιστούν ισχυρή πλειοψηφία. Δεν παίζει αυτό το σενάριο. Παίζει όμως και μάλιστα χοντρό παιχνίδι ο εκβιασμός της συνείδησης του λαού με τη γέννηση του αβγού του φιδιού. Η Χρυσή Αυγή είναι ένα ακόμη ανάχωμα του δικομματισμού. Σπρώχνει τις εξελίξεις προς τα δεξιά, αυτός ο ρόλος της ακροδεξιάς. Να τραβήξει το κέντρο βάρους της πολιτικής ζωής προς την αντίπερα όχθη των λαϊκών συμφερόντων.

Και το μόνο που μένει στο δικομματισμό είναι να αρπάξει τουλάχιστον δύο βουλευτές από τα άλλα κόμματα. Να φτιάξει το 151. Την απόλυτη πλειοψηφία. Και είναι βέβαιο πως πέρα από το δημόσιο εκβιασμό συνειδήσεων που παρακολουθούμε στο γυαλί της τηλεόρασης και στις φυλλάδες του κίτρινου τύπου οργιάζουν και οι παρασκηνιακές κινήσεις αυτές τις μέρες. Το μέλλον θα δείξει και την επιτυχία τους ή όχι...

Γιατί κακά τα ψέματα. Το δικομματισμό αυτή τη στιγμή δεν τον συμφέρει να σύρει τη χώρα σε νέες εκλογές. Εκεί θα χάσει τα αβγά και τα πασχάλια και θα του μείνει και ως στίγμα το αβγουλάκι του φιδιού. Το ξέρει αυτό και ο Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ. Πως δεν πρέπει να πάμε σε εκλογές. Γιατί ο λαός δεν είναι βλάκας. Κι αν τον σύρουν και πάλι στις κάλπες θα φροντίσει σε όσους αρνούνται να διαβάσουν το μήνυμα που έστειλε να το γράψει με μεγαλύτερα γράμματα.

Μήπως λοιπόν έχουν δίκιο που κατηγορούν τον Τσίπρα για μπλόφα και πως αυτός είναι που θέλει νέες εκλογές;

Μπορεί η κατηγορία τους να έχει επιχειρήματα αλλά δεν είναι ο Τσίπρας που έφτιαξε τον εκλογικό νόμο. Και είναι κυρίως ο εκλογικός νόμος που αυτή τη στιγμή δεν επιτρέπει να σχηματιστεί κυβέρνηση σύμφωνη με τη λαϊκή εντολή και ικανή να υλοποιήσει αυτή την εντολή. Με 50 βουλευτές μπουναμά στη Νέα Δημοκρατία; Ποια τύχη θα έχει μια κυβέρνηση της Αριστεράς; Ίσα ίσα για να επιβεβαιώσει την Αλέκα; Και να σπείρει απογοήτευση στο λαό;

Και πάλι όμως δε φταίει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση της Αλέκας και του ΚΚΕ. Που μόνο ζημιά έκανε στο εκλογικό αποτέλεσμα με τους τόνους λάσπης κατά του ΣΥΡΙΖΑ και της πρότασης για κυβέρνηση της Αριστεράς. Λένε τώρα πως δε βγαίνουν τα κουκιά. Ναι, δε βγαίνουν, κ. Παπαρήγα. Αλλά φταίτε κι εσείς που δε βγαίνουν. Δεν το ξεχνάμε.

Όπως επίσης δεν ξεχνούν και το φυσάν και δεν κρυώνει το εκλογικό αποτέλεσμα οι ψηφοφόροι των μικρών κομμάτων. Που είδαν με τις δικές τους ψήφους να παίρνει η Νέα Δημοκρατία 50 έδρες παραπάνω. Ξέρεις τι είναι εσύ να ψηφίζει αριστερό κόμμα και με την ψήφο σου να βγαίνει νεοδημοκράτης βουλευτής; Πίκρα απίστευτη ακόμη και για όσους παριστάνουν πως δεν ισχύει η λογική της χαμένης ψήφου. Γιατί όπως και να έχει ισχύει όμως ο παρών εκλογικός νόμος.

Τι θα κάνουν λοιπόν οι ψηφοφόροι των μικρών κομμάτων σε ενδεχόμενες νέες εκλογές; Δε θα δώσω εγώ την απάντηση. Θα περιοριστώ να επισημάνω ότι αυτό φοβούνται και τρέμουν οι δυνάμεις του δικομματισμού. Και δεν τους παίρνει να πάνε σε νέες εκλογές.

Άρα. Ας ετοιμαστούμε να ζήσουμε έξαρση των εκβιασμών. Και από τους δανειστές μας και από τους ντόπιους εκπροσώπους τους. Το επόμενο διάστημα θα λυσσάξουν κυριολεκτικά. Έχει να πέσει σπέκουλα και παραπληροφόρηση και φοβέρες που ούτε μας περνάει από το νου.

Τι θα μπορούσε να γίνει στην παρούσα φάση; Ο κόσμος να βγει ενωμένος στους δρόμους. Να προστατέψει το αποτέλεσμα των εκλογών. Και να κάνει ξεκάθαρο προς κάθε κατεύθυνση ότι οι εκβιασμοί δεν έχουν πέραση.

Μπορεί αυτό να συμβεί; Μόνο αν αλλάξει ρότα το ΚΚΕ. Που δεν το βλέπω...

Μόνη πάντως λύση στην παρούσα φάση είναι η ενότητα του λαϊκού κινήματος. Αυτή μόνο μπορεί να αντιπαλέψει σθεναρά και με όρους νίκης τους εκβιασμούς της αντίπερα όχθης. Γιατί ο λαός είναι ο κορυφαίος θεματοφύλακας της συνταγματικής νομιμότητας και εκείνος που μπορεί στην πράξη να ανατρέψει ακόμη και έναν άδικο νόμο.

Έναν νόμο που αφήνει χωρίς εκπροσώπηση το 2 στους 10 ψηφοφόρους και για πολλούς άλλους κόβει την ψήφο τους στη μέση. Με 11000 ψήφους βγαίνει ο κάθε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας με 20.000 ψήφους οι βουλευτές των άλλων κομμάτων.

Να λοιπόν τι φταίει και ανατρέπεται η πλειοψηφία σε ψήφους και η κατανομή των εδρών δε συνάδει με τη λαϊκή εντολή. Και όχι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετα εκείνοι που ανέδειξαν το υπαρκτό πρόβλημα στο σύστημα διακυβέρνησης του τόπου. Κι άσε τα παπαγαλάκια να λένε τα δικά τους παρατράγουδα. Αυτή είναι η δουλειά τους. Επί μισθώ να εκτελούν εντολές άνωθεν. Αργυρώνητοι προδότες του λαού τους και κολαούζοι των αφεντικών τους...

Μπορεί ο τίτλος να προκαλεί. Πως και το ΚΚΕ είναι ανάχωμα. Μα δεν το λέω εγώ. Τα στοιχεία το αποδεικνύουν:

Με τη Χρυσή Αυγή εκτός - αφού είναι βέβαιο πως ο δικομματισμός αδυνατεί να την αξιοποιήσει για στήριξη κυρέρνησης - αλλά και το ΚΚΕ εκτός που αρνείται κάθε συμμετοχή σε σενάρια διακυβέρνησης, βλέπουμε ποιος συνασπισμός κομμάτων πραγματικά προηγείται σε ποσοστά ψήφων στη σημερινή Βουλή των Ελλήνων. Δεν είναι ο δικομματισμός. Είναι εκείνα τα κόμματα που τα ενώνει το ΟΧΙ στο μνημόνιο και το ΟΧΙ στο σάπιο κατεστημένο του δικομματισμού.

Προσέξτε όμως. Αυτό το γράφημα αποτυπώνει τη δύναμη σε ψήφους. Κι όχι σε έδρες που ο εκλογικός νόμος δίνει στα κόμματα. Οι έδρες δίνονται στο ακόλουθο γράφημα:

Να και πάλι η ανατροπή. Και ο δικομματισμός να σηκώνει κεφάλι χάρη στον εκλογικό νόμο. Αλλά και χάρη στο ΚΚΕ! Γιατί είναι το ΚΚΕ που πολέμησε λυσσαλέα κατά την προεκλογική περίοδο το ΣΥΡΙΖΑ. Λασπολόγησε ασύστολα εναντίον του και εναντίον των θέσεών του.

Και ξέρω από πρώτο χέρι ανθρώπους που ακόμη και την ώρα που μπήκαν στο παραβάν επηρεασμένοι από την αντίδραση του ΚΚΕ κράταγαν και τα δύο ψηφοδέλτια στο χέρι, του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, και έπαιζαν το αμπεμπαμπλομ τι να ρίξουν στην κάλπη! Κι άλλο τόσο άλλοι έπαιξαν το ίδιο παιχνίδι με παρόμοια ψηφοδέλτια. Δεν μπορεί, μου έλεγαν, τόσος καπνός χωρίς φωτιά. Κάποιο δίκιο θα έχει η Αλέκα να κατηγορεί τον Τσίπρα!

Παρόμοια πολεμήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και από άλλους χώρους της Αριστεράς που έμειναν εκτός κοινοβουλίου και οι ψήφοι τους προσμετρήθηκαν στην κατανομή εδρών υπέρ της Νέας Δημοκρατίας που κατάφερε να πάρει λίγους ψήφους παραπάνω από το ΣΥΡΙΖΑ. Και συγκεκριμένα η ΝΔ πήρε 1.192.054 ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε δεύτερος με 1.061.265. Διαφορά ψήφων 130.789. Αυτή η διαφορά και έκρινε σύμφωνα με το νόμο πως οι 50 βουλευτές - δώρο πρέπει να δοθούν στη Νέα Δημοκρατία...

Πώς θα ήταν όμως σήμερα η κατάσταση αν αντί για τον πόλεμο ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς είχε πρυτανεύσει η λογική και το συμφέρον του λαού; Αν ένθερμα είχαν υποστηρίξει την πρόταση για κυβέρνηση της Αριστεράς; Δεν είναι ουτοπία να υποθέσουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να βγει πρώτος. Και τώρα αντί για ανατροπές της λαϊκής εντολής να έχουμε επιτέλους την Αριστερά στο τιμόνι της χώρας.

Δεν την έχουμε όμως. Και δεν ξεχνάμε πως δεν έφταιξε μόνο ο εκλογικός νόμος ούτε η όποια μαύρη αντίδραση του μαύρου μετώπου και των υπηρετών του. Έφταιξε και η Αριστερά και το μεγαλύτερο μεράδι ευθύνης ανήκει στον βασικό της πυλώνα, στο ΚΚΕ.

Δεν ξεχνούμε επίσης ότι το 1989 για ήσσονος σημασίας ζητήματα το τότε ΚΚΕ υπό τον Χαρίλαο Φλωράκη δέχτηκε να συγκυβερνήσει ακόμη και με τη Νέα Δημοκρατία. Και τώρα, το 2012, με το μνημόνιο να λιώνει το λαό, του ΚΚΕ του ξινίζει και του βρωμάει ο ΣΥΡΙΖΑ!!!

Συνειδητά λοιπόν ή και από χονδροειδέστατο λάθος στην εκτίμηση των επιπτώσεων το σημερινό ΚΚΕ υπό την Αλέκα Παπαρήγα λειτούργησε ως ανάχωμα της έκφρασης της λαϊκής βούλησης. Κι όποιος μου πει τα γνωστά μπλα μπλα μπλα περί κυβέρνησης και πως δεν αλλάζει έτσι ο κόσμος και τα πάντα κρίνονται στους δρόμους, θα του θυμίσω τι έγινε στο Σύνταγμα τον Οκτώβρη όταν κρινόταν το Πολυνομοσχέδιο. Και τότε οι δυνάμεις του ΚΚΕ τοποθέτησαν το ΠΑΜΕ ως ανάχωμα κυριολεκτικά απέναντι στο λαϊκό κίνημα. Στις εκλογές απλά επανέλαβαν τη στάση τους. Να βάζουν πλάτη για να μπορεί ο δικομματισμός να κρατά τα ηνία της εξουσίας. Εύγε!

Κι ελπίζουμε ένα πράγμα μόνο. Επιτέλους να ξεστραβωθούν εκεί στον Περισσό. Και τουλάχιστον όσο υπάρχει καιρός να αλλάξουν ρότα. Γιατί καλώς ή κακώς δεν ανήκουμε σε εκείνους που χαίρονται με όλα αυτά ή ικανοποιούνται να ξεμπροστιάζουν το ΚΚΕ. Αλλά και δεν μπορούμε να φοράμε παρωπίδες μπρος στη συνεχιζόμενη λάθος πολιτική. Την έχουμε κατ' επανάληψη πληρώσει. Είναι καιρός να πάψει αυτό το κακό. Και η Αριστερά να βρει το δρόμο της συνεννόησης. Και το δρόμο της ενότητας!