ΚΟΣΜΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ. Ένας Ηπειρώτης καλόγερος που έγραψε ιστορία...

Κάποτε μάλιστα βρεθήκαμε ακολουθώντας τις μουσικές περιπλανήσεις του αδερφού μου στα χώματα της Μεγάλης Ελλάδας. Γκρέτσια Σαλεντίνα και χωριό Καλημέρα, ταραντέλες και χοροί με τους Γκρεκάνους φίλους μας, Ρήγιο και Μπόβα Μαρίνα αλλά και Μονή του Αϊ - Γιάννη του Θεριστή. Στιγμές αξέχαστες για όλους μας. Αντιγράφω την περιγραφή από παλιότερη σχετική δημοσίευση:

Θες να σου αναφέρω κι εγώ έναν εξαιρετικό κληρικό; Που τον σέβομαι και τον υπολήπτομαι τα μέγιστα; Είναι ο πάτερ Κοσμάς, όχι ο Αιτωλός – αλλά ο ηγούμενος της μονής του οσίου Ιωάννη του Θεριστή. Φιλόλογος στα νιάτα του, αγιορείτης μοναχός αργότερα, βρήκε το δικό του νόημα ζωής στο να κρατήσει ζωντανό τον ελληνισμό στην Κάτω Ιταλία. Εκεί και το μοναστήρι που σου ανέφερα.

Τον επισκέφτηκα πρόπερσι μαζί με μία παρέα φίλων που μαζί μοιραζόμαστε μια άλλη μεγάλη αγάπη της ζωής μου: Τα πολυφωνικά τραγούδια. Και πήγαμε εκεί, να τραγουδήσουμε με τους γκρεκάνους της Γκρέτσια Σαλεντίνας και των χωριών της Καλαβρίας, να δούμε τόπους που και σήμερα κρατάνε ζωντανά τα ονόματα της Μεγάλης Ελλάδας. Και πήγαμε να γνωρίσουμε και τον πατρο-Κοσμά… Να του τραγουδήσουμε κι εκείνου ένα σκοπό ηπειρώτικο, να του θυμίσουμε λίγο πατρίδα… Διαλέξαμε τη Δεροπολίτισσα.

Μωρ! Δεροπολίτισσα μωρ’ καημένη
Μωρ! Δεροπολίτισσα ζη – μωρ’ ζηλεμένη
Άιντε συ θα πας στην εκκλησιά
Άιντε με λαμπάδες με κεριά
Άιντε για προσκύνα και για μας
Άιντε και για μας τους Χριστιανούς
Άιντε που μας πλάκωσ’ η Τουρκιά
Και μας σφάζουν σαν τ’ αρνιά
Σαν τ’ αρνιά την Πασχαλιά

Μας απάντησε με έναν εκκλησιαστικό ύμνο. Τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια όλων. Και μη νομίσεις πως η παρέα μας ήταν όλοι χριστιανοί… Μάλλον το αντίθετο. Και το ήξερε και ο πατρο-Κοσμάς… Όπως ξέρει και την ιστορία του τόπου που διάλεξε να ζήσει. Δες πως αρχίζει το φυλλάδιο που μοιράζει στους επισκέπτες του:

"Όλοι λίγο – πολύ ακούσαμε για τις αποικίες των αρχαίων Ελλήνων στη νότιο Ιταλία και τη Σικελία. Πόλεις όπως η Ελέα, ο Τάρας, η Σύβαρις, ο Κρότων, οι Επιζεφύριοι Λοκροί, το Ρήγιον, η Μεσσήνη, η Κατάνη και οι κυρίως οι Συρακούσες είναι πολύ γνωστές σε αυτούς που μελετούν την αρχαία ιστορία.

Πνευματικά αναστήματα του ύψους ενός Αισχύλου, ενός Ηροδότου κι ενός Πυθαγόρα άφησαν την τελευταία τους πνοή εδώ. Φιλόσοφοι νόες, όπως αυτοί του Εμπεδοκλή από τον Ακράγαντα και του Παρμενίδη από την Ελέα προκαλούν και σήμερα δέος.»

Μπορεί και μιλά ο πατρο – Κοσμάς για τον Εμπεδοκλή, γιατί δεν είναι ένας πωρωμένος, φανατισμένος και αγράμματος κληρικός… Και μπορεί για τον ίδιο λόγο και αγκαλιάζει όλους τους επισκέπτες του, χριστιανούς και μη.

Ὁ Μοναχὸς Κοσμᾶς, κατὰ κόσμον Ἀνδρέας Παπαπέτρου, γεννήθηκε στὴν στὸ Γκρίμποβο στὶς 10 Μαρτίου 1952. Οἱ γονεῖς του Γεώργιος καὶ Δήμητρα ἦταν ἄνθρωποι ἁπλοὶ μὲ βαθιὰ πίστη στὸν Θεό. Ὁ νεαρὸς Ἀνδρέας διακρινόταν ἀπὸ μικρὸς γιὰ τὴν ἔφεση στὰ γράμματα. Τελείωσε ἀριστοῦχος στὴν πατρίδα του τὸ Δημοτικὸ καὶ τὸ Γυμνάσιο. Εἰσῆλθε στὴν Φιλοσοφικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν καὶ πῆρε τὸ πτυχίο του μὲ ἄριστα συνεχίζοντας μὲ μεταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴν Ρώμη.

Ἤδη ἀπὸ τὴν νεότητά του διακρινόταν γιὰ τὸ εὐρὺ καὶ ἀνήσυχο πνεῦμα του, τὸ ὁποῖο δὲν μποροῦσε νὰ ἱκανοποιηθεῖ ἀπὸ μία ζωὴ συμβατικὴ καὶ «συνηθισμένη». Ἔψαχνε γιὰ τὸ ἀπόλυτο, γιὰ πληρότητα ζωῆς καὶ ἐλευθερίας. Διαβάζοντας τοὺς βίους τῶν Ἁγίων καὶ γνωρίζοντας ἐνάρετους μοναχούς, πόθησε νὰ ἀκολουθήσει τὴν ζωή τους, μία ζωὴ κοντὰ στὸν Θεό, ἀπερίσπαστη, ἀσκητική, μὲ προσευχὴ καὶ ἐγκράτεια.

Ἔτσι, ἐγκαταλείποντας τὴν ματαιότητα τοῦ κόσμου, πῆρε τὴν μεγάλη ἀπόφαση καὶ τὸ 1984[1], σὲ ἡλικία 32 ἐτῶν, πῆγε στὸ Ἅγιο Ὄρος, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας, ὅπου μετὰ ἀπὸ ἑνάμιση χρόνο, στὶς 17 Ἰανουαρίου 1986 ἔγινε μοναχὸς παίρνοντας τὸ μοναχικὸ ὄνομα Κοσμᾶς.

Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ὀνόματος δὲν ἦταν τυχαία. Προστάτη του Ἅγιο θεωροῦσε τὸν ἁγιορείτη Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, ὁ ὁποῖος μέσα σὲ πολὺ δύσκολες συνθῆκες, κατὰ τὰ μέσα τοῦ 18ου αἰῶνα μπόρεσε, ξεκινώντας ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος νὰ μεταλαμπαδεύσει τὴν φλόγα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό, πρὸς τὰ περισσότερα μέρη τῆς τουρκοκρατούμενης τότε Ἑλλάδας. Χάρις στὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο τοῦ ἁγιορείτου νέου ἱερομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ παρέμεινε χριστιανικὸ καὶ ὀρθόδοξο.

Μέσα στὴν Μονὴ τῆς Μεγίστης Λαύρας παρέμεινε ὁ π. Κοσμᾶς ὡς μοναχός ἑνάμιση χρόνο. Φλεγόμενος ἀπὸ τὸν πόθο τῆς ἡσυχίας, καὶ ἀφοῦ ἀσκήθηκε ἄλλο ἑνάμιση χρόνο στὴν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐγκαταστάθηκε τὸ 1989 στὴν Καλύβη τοῦ Ἁγίου Βασιλείου-Ὁσίου Θεοφίλου Μυροβλύτου στὴν ἐρημικὴ περιοχὴ τῆς Καψάλας[2], στὰ ὅρια τῆς Μονῆς Παντοκράτορος μέσα σὲ αὐστηρὴ ἄσκηση καὶ κακοπάθεια. Εἶχε ἰδιαίτερο σύνδεσμο μὲ τὸν γνωστὸ ἁγιορείτη ἐνάρετο Γέροντα Παΐσιο. Ὅταν ὁ π. Κοσμᾶς εἶχε συναντήσει τὸν π. Παΐσιο, τότε αὐτός, δίχως νὰ τὸν γνωρίζει, τὸν κοίταξε καὶ τοῦ εἶπε: «Τί ὡραῖος τόπος ποὺ εἶναι ἡ Καλαβρία π. Κοσμᾶ!». Ὁ π. Κοσμᾶς ἀπόρησε, καὶ ἀπὸ τότε ἄρχισε μὲ πιὸ πολὺ ζῆλο νὰ ἐνδιαφέρεται καὶ νὰ μελετᾶ. Καρπὸς τῶν μελετῶν του ὑπῆρξε ἡ ἔκδοση τοῦ πρωτοτύπου κειμένου μὲ νεοελληνικὴ μετάφραση τοῦ Βίου τοῦ Ὁσίου Λουκᾶ τοῦ Γραμματικοῦ τὸ 1992[3] καθὼς καὶ τοῦ πρωτοτύπου κειμένου τοῦ Βίου τοῦ Ὁσίου Ἠλία τοῦ Νέου (τοῦ Σικελιώτου), μὲ εἰσαγωγὴ καὶ μετάφραση στὰ νέα ἑλληνικὰ καὶ παράλληλη μετάφραση στὰ ἰταλικὰ ἀπὸ τὸν Stefano dell’ Isola, τὸ 1993[4].

Μὲ ἐνέργειες τοῦ π. Κοσμᾶ τελέσθηκε στὶς 2.5.1993 θεία Λειτουργία στὸν παλαιὸ μικρὸ ναὸ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στὸν Ἱέρακα τῆς Καλαβρίας ποὺ ἦταν κλειστὸς γιὰ αἰῶνες. Παρόντος τοῦ ἰδίου, ὁ Καλαβρὸς φιλόλογος Domenico Minuto ἀνέγνωσε στὰ ἰταλικὰ λόγο τοῦ π. Κοσμᾶ ποὺ ἄρχιζε ὡς ἑξῆς:

«Ἤρθαμε ἐδῶ ἀπὸ τὴν ἀπέναντι στεριὰ ἀκολουθώντας τοὺς ἴδιους δρόμους ποὺ ἔκαναν οἱ εἰκόνες τῆς Παναγίας, μία ἀπὸ τὶς ὁποῖες, ἡ Ὁδηγήτρια (Madona d’ Istria) τοῦ Ἱέρακος, ἔφθασε ἐδῶ κάτω στὸ γιαλό. Τὶς ἴδιες διαδρομὲς ἔκαναν καὶ οἱ Ἅγιοι τῆς Καλαβρίας, ποὺ πήγαιναν ὅπου τοὺς ὁδηγοῦσε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε αὐτὴ ἡ θάλασσα περισσότερο μᾶς ἑνώνει, παρὰ μᾶς χωρίζει» [5].

Αὐτὸ τὸ ἴδιο Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ὁδήγησε τὸν π. Κοσμᾶ, μετὰ ἀπὸ μία σύντομη παραμονὴ στὴν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νὰ μεταβεῖ τὸν ἑπόμενο χρόνο, Φθινόπωρο τοῦ 1994, στὴν Καλαβρία ὅπου παρέμεινε γιὰ 11 συνεχόμενα χρόνια μέχρι τὸ τέλος τοῦ 2005. Ἔχοντας τὴν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ του ἐγκαταστάθηκε στὰ ἐρείπια τοῦ μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεριστοῦ στὸ Μπιβόντζι[6]. Ἀνεστήλωσε τὸν ἐρειπωμένο ναὸ μὲ πολλοὺς κόπους, ζώντας σὲ συνθῆκες ἰδιαίτερα δύσκολες. Ἀναφέρει σὲ ἕνα σχετικὸ κείμενο:

«Μόλις πρωτοῆρθα νὰ μείνω μέσα στὰ ἐρείπια τοῦ Μοναστηριοῦ γοητεύθηκα ἀπὸ τὴν ἐρημιὰ... ἐπιθυμοῦσα ν᾿ ἀκουστοῦν ξανὰ οἱ ψαλμωδίες μας, ἡ ἑλληνικὴ λαλιά...»[7].

Ἔγραφε ἐξομολογητικά: «Θυμοῦμαι νοσταλγικὰ τὰ πρῶτα χρόνια στὸ μοναστήρι, ὅταν ἡ ἐκκλησία ἦταν ξεσκέπαστη, ὅπου φώλιαζε ὁ γκιώνης. Χωρὶς νερό, χωρὶς ἠλεκτρικό. Ὅμως ἡ χάρη τοῦ ἁγίου ἦταν ἐμφανής... Προτίμησα τὸ ρόλο τοῦ καντηλανάφτη κι ὄχι τοῦ ἱεραποστόλου. Ἐδῶ ἔζησαν πολλοὶ ἅγιοι...»[8].

Γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν Ἰταλία ἀναφέρει ἐπιγραμματικὰ ὁ π. Κοσμᾶς: «τρεῖς εἶναι οἱ παράγοντες ποὺ ἐπέτρεψαν καὶ προκάλεσαν τὴν ἐπιστροφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ πρῶτος ἦταν ἡ ἔντονη ἐπιθυμία μερικῶν πεφωτισμένων, οἱ ὁποῖοι ἀνέπτυξαν σχέσεις μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἰδιαίτερα μὲ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ὁ δεύτερος εἶναι ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη, ἡ ὁποία ἐπιτρέπει ἄνετη καὶ ἀπρόσκοπτη κίνηση μεταξὺ τῶν πολιτῶν τῶν κρατῶν-μελῶν της... Ὁ τρίτος παράγοντας εἶναι ἡ ἀποϊεροποίηση τοῦ Δυτικοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος ἐναγωνίως ἀναζητᾶ τὸ ἱερό... Ἡ παρουσία μας σ᾿ ἕναν τόπο ποὺ εἶχε τραφεῖ μὲ φιλοκαλικὰ κείμενα κατὰ τὸ παρελθὸν εἶναι εὐπρόσδεκτη καὶ προκαλεῖ ποικίλες συζητήσεις, καλὲς περιέργειες καὶ ἐνδιαφέρουσες ἀναζητήσεις»[9].

Γιὰ τὸ ἔργο τοῦ π. Κοσμᾶ στὴν Ἰταλία ὑπάρχουν σίγουρα πολλοὶ ἄνθρωποι μὲ πλούσιες προσωπικὲς ἐμπειρίες ποὺ θὰ εἶχαν πολλὰ νὰ ποῦν γιὰ τὸν ταπεινὸ μοναχό, τὸν διακονητὴ τῶν Ἁγίων, γιὰ τὴν ἀνιδιοτελῆ καὶ γεμάτη ἀγάπη προσφορά του σὲ ὅλους ἀδιακρίτως.

Μερικοὺς μῆνες μετὰ τὴν ἄδικη καὶ ὀδυνηρὴ ἀπομάκρυνση τοῦ π. Κοσμᾶ ἀπὸ τὴν Ἰταλία, ἐπανῆλθε στὴν Καψάλα τὸ καλοκαίρι τοῦ 2006 καὶ συγκεκριμένα στὴν Καλύβη τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Στὸ ἱστορικὸ αὐτὸ ἐξάρτημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παντοκράτορος ἔζησαν κατὰ τὸ παρελθὸν σπουδαῖες προσωπικότητες ὅπως ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ἅγιος Μακάριος Κορίνθου καὶ ὁ ἅγιος Νήφων ὁ Χίος. Στὴν ταπεινὴ αὐτὴ Καλύβη, τῆς ὁποίας ἦτο Γέρων[10], ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ στὶς 12 Δεκεμβρίου 2010 (Ν.Η.).

Μέχρι τέλους, ὁ πόθος καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τοὺς ἀδελφούς του στὴν Ἰταλία ἔφλεγε τὴν καρδιά του. Πρόσφατα ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος τοῦ ἐμπιστεύθηκε καὶ πάλι τὴν ὑπόθεση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεριστοῦ, ἡ ὁποία γιὰ τὸν π. Κοσμᾶ ἦταν τὸ ἔργο τῆς ζωῆς του. Τοῦτο ἀπετέλεσε μιὰ ἠθικὴ δικαίωση γι᾿ αὐτόν, ἂν καὶ δὲν πρόλαβε νὰ δεῖ τὴν πλήρη ἀποκατάστασή του[11].

Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ τελευταῖα του κείμενα τολμᾶ νὰ ἀναφέρει ἐξομολογητικά ἀλλὰ καὶ προφητικά:

«Ὅλες οἱ ὀμορφιὲς τοῦ κόσμου τούτου μοῦ ἄφησαν ἕνα κατακάθι πίκρας καὶ μαρασμοῦ... Πέρα ἀπὸ ἕνα ξεφάντωμα, πέρα ἀπὸ μιὰ αἰσθητικὴ ἀπόλαυση, πέρα ἀπὸ μιὰ ὕψιστη σαρκικὴ ἡδονή, ὁ Θεὸς μᾶς περιμένει πάντα στὴν ἄλλη ὄχθη ὅταν ἀποκαμωμένοι ἀπὸ τὸ ἀνικανοποίητο νιώθουμε τὴν παγερὴ μοναξιά μας... Πάντα ἀνοίγει ἕνα παράθυρο σκοτεινὸ ἀλλὰ ἀληθινὸ καὶ μᾶς δείχνει ἂν θέλουμε νὰ δοῦμε τὰ πράγματα διαφορετικά. Μὴ φοβηθεῖς τέτοια παράθυρα οὔτε νὰ σβήσης ἀπὸ τὴ μνήμη σου ἕναν αἰφνίδιο θάνατο ἑνὸς συμπολίτη σου γιατὶ θὰ χάσης ἕνα πολύτιμο ὀπτικὸ πεδίο. Οἱ ἀτυχίες εἶναι κοντά, ἕτοιμες νὰ ἀνοίξουν ρῆγμα στὴν τσιμεντένια αὐτοπεποίθησή μας. Μέσα ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ «ἀπαίσια» ρήγματα φθάνει ὁ Θεὸς ποὺ σέβεται κι ἀγαπᾶ τὴν μοναξιά μας. Τίποτε ἰσχυρότερο ἀπὸ τὴν ἀπελπισία»[12].

Καὶ σὲ ἕνα ἄλλο κείμενό του ἐπίσης ἀναφέρει:

«Ἀναλογίζομαι τὸ ἔργο τοῦ Κυρίλλου καὶ τοῦ Μεθοδίου, τὸ ὁποῖο ἐξωτερικὰ ἀπέτυχε ἀλλὰ εἶχε μακροχρόνιες ἐπιπτώσεις. Ἀναλογίζομαι τὶς ταπεινώσεις καὶ τοὺς διωγμοὺς ποὺ ὑπέστησαν».

Πράγματι, ὁ συμπολίτης καὶ συμμοναστής μας π. Κοσμᾶς δὲν θὰ πρέπει νὰ σβήσει ἀπὸ τὴν μνήμη μας. Ὁ αἰφνίδιος θάνατός του μᾶς ἀνοίγει ἕνα πολύτιμο ὀπτικὸ πεδίο. Τὸ ἔργο του, πιστεύουμε, θὰ ἔχει μακροχρόνιες ἐπιπτώσεις. Ἄναψε τὸ κεράκι τοῦ ἁγιορειτικοῦ μοναχισμοῦ καὶ τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως μετὰ ἀπὸ πολλοὺς αἰῶνες στὴν Ἰταλία, καὶ τώρα, ἐλεύθερος στὸν οὐρανό, ἀπαλλαγμένος ἀπὸ κάθε πόνο, λύπη καὶ στεναγμό, συνεχίζει τὴν ἀποστολή του: νὰ εὔχεται γιὰ τοὺς ἀδελφούς του ποὺ τόσο ἀγάπησε.

Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ Κοσμᾶ μοναχοῦ !

Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του!

__________________________________________
NOTE

[1] Στὶς 6-11-1984. Βλ. Ἀπολυτήριο Μ. Λαύρας ἀριθ. 436/7-8-1987.
[2] Μὲ τὸ ὑπ᾿ ἀριθ. 272/1991 Γράμμα τῆς Ἱ. Μονῆς Παντοκράτορος ἀνακοινώθηκε πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα ἡ πρόσληψίς του ὡς μοναχοῦ. Σὲ γράμμα του ὁ π. Κοσμᾶς πρὸς τὴν Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορος μὲ ἡμερομηνία 15-7-1991 ἀναφέρει ὅτι κατοικεῖ «ἀπὸ διετίας εἰς τὸ ἡμιερειπωμένον Κελλίον τοῦ ὁσίου Θεοφίλου τοῦ Μυροβλύτου ἐν Καψάλᾳ».
[3] Πρώτη ἔκδοση ἀπὸ τὶς Ἐκδόσεις Στ. Κεμετσετζίδη τὸ 1992. Ἀναθεωρημένη ἔκδοση ἀπὸ τὶς Ἐκδόσεις Μυγδονία», 1998 (α΄ ἔκδ.) καὶ 2002 (β΄ ἔκδ.).
[4] Στὶς ἐκδόσεις Ἀκρίτας, Ἁγιολογικὴ Βιβλιοθήκη, ἀρ. 5, σὲ συνεργασία μὲ τὸν ἐκδοτικὸ οἶκο Giuseppe Pontari.
[5] Βλ. «Ἄθως καὶ Ἱέραξ», Ὁ ὅσιος Γρηγόριος 18 (1993), σελ. 60. Ἀναφορὰ στὸ ἄρθρο τοῦ π. Ἀντωνίου Πινακούλα, «Κοσμᾶς μοναχός. Ὁ τελευταῖος νεκρὸς ταξιδιώτης», Σύναξη 117, Ἰανουάριος-Μάρτιος 2011, σελ. 102.
[6] Στὶς 20-2-1995 ὁμοφώνως τὸ κοινοτικὸ Συμβούλιο τοῦ Μπιβόντζι παραχώρησε τὴν
Βυζαντινὴ Βασιλικὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Θεριστοῦ στὸν Ἁγιορείτη Μοναχὸ Κοσμᾶ: «Art.1: Il complesso della Basilica Bizantina di San Giovanni Theristis viene concesso in uso al fine di consentire al Monaco Kosmas AGHIORITA (al secolo Andreas PAPAPETROU, nato a Ioannina il 10 Marzo 1952, cittadino greco) ed agli altri Monaci la pratica della vita ascetica scandita dalle officiature ed attività previste della tradizione aghiorita».
[7] Βλ. «Λογισμοὶ καὶ Διαλογισμοὶ στὴ Μεγάλη Ἑλλάδα», Νέα Ἑστία 1829, Ἰανουάριος 2010, παράγρ. 5 καὶ 6.
[8] Βλ. ἀνωτέρω, Νέα Ἑστία 1834, Ἰούνιος 2010, παράγρ. 54 καὶ 53. Ἐπίσης, στὸν Πρόλογο τοῦ Βίου καὶ τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Θεριστοῦ, τὸν Νοέμβριο τοῦ 1995 (Βλ. Νικοδήμου Νυκτερινοῦ, Βίος καὶ Ἀκολουθία Ὁσίου Ἰωάννου Θεριστοῦ, Ἔκδοσις Ἱ. Μ. Ὁσίου Ἰωάννου Θεριστοῦ, Ἀθήνα 2003, σελ. 13) ἀναφέρει ὁ π. Κοσμᾶς σὲ ἕνα κείμενό του μὲ τίτλο: «Ἐν μέσῳ ἐρειπίων»: «Εἰς τὰ ἴδια ἤλθομεν [σημ.: δηλαδή, ἤρθαμε στὸν δικό μας τόπο] καὶ μᾶς παρέλαβαν στοργικὰ οἱ ἅγιοι τοῦ τόπου, τὰ χαλάσματα καὶ οἱ ὑπόγειοι στεναγμοὶ τῶν φιμωμένων προγόνων μας».
[9] Κοσμᾶ Μοναχοῦ, Ἡ ὀρθόδοξη παρουσία στὴ Μεγάλη Ἑλλάδα, Ἱ. Μ. Ὁσίου Ἰωάννου
Θεριστοῦ, 2003, σελ. 6.
[10] Γέρων: αὐτὸς ποὺ προΐσταται τῆς Καλύβης.

[11] Ὁ π. Κοσμᾶς ἀπὸ τὸ Bivongi σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ πατριάρχη μὲ ἡμερομηνία 9/11/2010, δηλαδὴ ἕνα μῆνα πρὶν τὴν ἐκδημία του, ἀνέφερε:

«Ἡ ἄνετη καὶ ἀπρόσκοπτη διέλευσι διὰ τῆς Μονῆς πρὸς τὰ κτήματά μας, εἶναι γιὰ μένα μιὰ μεγάλη παραμυθία... Προσευχόμαστε καὶ ἀναμένουμε τὴ δίκαιη καὶ κανονικὴ λύσι τοῦ προβλήματος. Ἐλπίζουμε ὅτι ἡ παρέμβασίς Σας θὰ εἶναι καθοριστική».

Στὶς τελευταῖες σημειώσεις ποὺ βρέθηκαν στὸ γραφεῖο του, μετὰ τὸν θάνατό του, ἐκφράζει τὴ δυσφορία του γιὰ τὴ δικαστικὴ τροπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὑποθέσεως:

«Τὸ πρόβλημα τῆς Ἱ. Μ. Θεριστοῦ παραμένει ἀνοικτό. Οἱ Ρουμάνοι μοναχοὶ ποὺ εἰσῆλθαν ἀντικανονικῶς στὴ Μονὴ τὸν Ἰούλιο τοῦ 2008 ἀρνοῦνται νὰ ἐξέλθουν ἂν καὶ ὁ Μητροπολίτης Ἰταλίας καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τοὺς προέτρεψαν ν᾿ ἀναχωρήσουν. Δυστυχῶς ἡ ὑπόθεσις θὰ ἐκδικασθῆ τὴν ἄνοιξη στὸ Ἀνώτατο δικαστήριο Ἰταλίας μετὰ τὴν προσφυγὴ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Λέω δυστυχῶς γιατὶ μία ἐκκλησιαστικὴ ὑπ [όθεσι...]». Αὐτὲς ἦταν οἱ τελευταῖες του λέξεις.

[12] Κ. Μοναχός, «Γράμμα ἀπὸ τὸν Ἄθωνα», Ὁ Παπουλάκης, 43, Ἰούλιος- Σεπτέμβριος 2010, σελ. 1-2.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΑΠΟ: http://arberiaortodossa.blogspot.gr/2011/11/dal-sito-amico-italo-greco-albanese.html

http://www.markoseugenikos.gr/index.php?name=aster_tes_efesou_t29

Προς τήν Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἀγίου Ὅρους
Σεβαστοί Πατέρες,

εὐλογεῖτε

Μὲ ἄφατον ὀδύνην ἐπληροφορήθημεν τήν πρόσφατον προς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ Μοναχοῦ Κοσμᾶ Λαυριωτου ὁ ὁποῖος εἰχεν ἀναλώσει ὄλας τὰς δυνάμεις τοῦ εἰς τὴν ἐξ ἐρειπίων ἀνοικοδόμησιν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὅσιου Ἰωάννου τοῦ Θεριστοῦ εἰς Καλαβρίαν τῆς Ἰταλίας. Τὸ ἔργον τοῦ ὕπηρξε σημαντικὸν ἀλλὰ καὶ ἐπώδυνον. Ὁ αἰφνίδιος θάνατος τοῦ ἐξέπληξε φίλους καὶ συμμοναστάς του καὶ ὅσοι γνωρίζουν τὰ πράγματα ἀποδίδουν τὸ λυπηρὸν γεγονὸς εἰς ἔντονον θλίψιν καὶ διαρκῆ πόνον ψυχῆς ποὺ τὸν κατέτρυχε συνεχῶς κατὰ τὰ τελευταία ἔτη τῆς ζωῆς του.

Μολονότι δημοσιεύτηκαν νεκρολογίαι ουδεμία ξ αὐτῶν ἀνεφέρθη λεπτομερῶς εἰς τὰς ἐπώδυνους περιπέτειας τοῦ π. Κοσμᾶ ποὺ προεκάλεσαν τὸν πρόωρον θάνατόν του. To Κέντρο μας συγκέντρωνε ἀπὸ ἐτῶν πληροφορίας περὶ τῶν συνθηκῶν τῆς ζωῆς τοῦ τόσον ἂπ εὐθείας ἐκ τοῦ ἴδιου του π.Κοσμᾶ ὅσον καὶ ἐκ στενῶν συνεργατων καὶ φίλων του.

Ὡς προκύπτει ἐκ τῶν πληροφοριῶν αὐτῶν κάκιστον ρόλον διαδραμάτισε εἰς τὴν ὅλην ἐξέλιξιν τῆς ὕγειας τοῦ π. Κοσμᾶ κάποιος Τζιόρτζιο Μπαρόνε, Ἰταλὸς πρώην Ἰησουίτης μοναχὸς ὁ ὁποῖος αἰφνιδίως ἐγινε "ὀρθόδοξος" καὶ "μοναχὸς" εἰς τὴν Ἰταλίαν και αφου ἐχειροτονηθη καὶ "ἱερεὺς"(ἄγνωστον ἀπὸ ποιούς), προσεφέρθη νὰ συνεργασθῆ μετὰ τοῦ π.Κοσμᾶ καὶ νὰ γίνη μέλος τῆς Μονῆς Ἅγιου Ἰωάννου Θεριστοῦ. Ἐξ ὅσων στοιχείων γνωρίζομεν θὰ ἠδυνάμεθα εὐκόλως νὰ συμπεράνωμεν ὅτι ὁ ἐν λόγω πρώην Ἰησουίτης κατεδίωξε δριμύτατα τὸν π. Κοσμᾶν καὶ τὸν ἐξεδίωξε ἐκ τῆς Μονῆς Ἅγιου Ἰωάννου Θεριστοῦ τοποθετώντας δύο Ρουμανους μοναχοὺς εἰς ἀντικατάστασίν του.
Ὁ "ἱερομόναχος" αὐτὸς ἐμφανίζεται επισήμως κατὰ τὰ τελευταία ἔτη ὡς Ἀρχιμανδρίτης Νεῖλος Βατοπαιδινός ἡγουμενεύων εἰς Μονὴν τῆς Ἰταλίας συμφώνως πρὸς τὰ Δίπτυχα τηε Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τοῦ 2011 καὶ φέρεται νὰ εἶναι στενὸς φίλος κάποιου ἀλλοῦ "μοναχοῦ" ὁ ὁποῖος ἀπησχόλησε τὴν ἑλληνικὴν Δικαιοσύνην ἒπ ἀρκετὸν χρόνον καὶ ὀνομάζεται Ἀπόστολος Βαβύλης. Οἱ δύο φίλοι επεσκέφθησαν πρὸ μηνῶν τὴν Ἱερὰν Μονὴν Βατοπαιδίου ἂπ ὅπου καὶ διέρρευσαν φήμαι ὅτι ὁ ἐξ αὐτῶν "Βατοπαιδινός" προσεπάθησε νὰ ἐγγράψη καὶ τὸν μὴ Βατοπαιδινον φίλον του εἰς τὸ Μοναχολόγιον τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου ὁπού εἶναι καὶ ὁ ἴδιος ἐγγεγραμμένος.

Ἐπειδὴ ἔχουν συγκεντρωθῆ εἰς τὸ Ἀρχεῖον μας συγκλονιστικαί λεπτομέρειαι καὶ στοιχεῖα περὶ τοῦ Βίου καὶ τῆς Δράσεως τῶν δύο φίλων, αἳ ὁποίαι ἐκθέτουν σοβαρώτατα τὸ Ἅγιον Ὅρος, κινούμενοι ἐξ ἄκρου σεβασμοῦ πρὸς τὸν ἱερὸν Μοναχικὸν Θεσμὸν ἀπεφασισαμεν νὰ ἀπευθυνθώμεν πρῶτον πρὸς τὴν Ἱερὰν Κοινότητα προκείμενου νὰ διαπιστώσωμεν ἂν εἰσθε ἐνήμεροι τῶν γεγονότων. Θὰ εἰμεθα δὲ εὐγνώμονες ἂν εὐαρεστηθῆτε νὰ μᾶς βοηθήσετε νὰ εὔρωμεν ἀπάντησιν εἰς τὰ κατωτέρω ἐρωτήματα προτοῦ ἐπιτρέψωμεν οἱανδήποτε διαρροὴν τῶν στοιχείων αὐτῶν πρὸς τα Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως.


1) Εἶναι ὁ Νεῖλος Βατοπαιδινός κανονικὸς Ἁγιορείτης Μοναχὸς ἐγγεγραμμένος εἰς τὸ Μοναχολόγιον τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου;
2) Ποιὸς τὸν ἔκαμε δεκτὸν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ;
3) Διετέλεσε πότε κατηχούμενος ποὺ καὶ πότε καὶ ἐπὶ πόσον χρόνον;
4) Ποιὸς ὕπηρξε Ἀνάδοχός του ;
5) Ἐβαπτίσθη ορθοδόξως διὰ τριπλῆς καταδύσεως καὶ που ή μήπως ἐγένετο δεκτὸς διὰ μύρου ;
6) Ποὺ ἐγένετο ἡ μοναχικὴ κουρά του ;
7) Διετέλεσε δόκιμος πρὸ τῆς κουρᾶς του καὶ ἐπὶ πόσον χρόνον;
8 ) Ἂν ἡ κουρὰ τοῦ ἐγένετο εἰς Ἰταλίαν ποιὸς τὸν ἔκειρε μοναχόν;
9) Ἐρχόμενος εἰς Ἅγιον Ὅρος διετέλεσε δόκιμός της Μονῆς στὴν ὁποία πρόσηλθε καὶ ἐπὶ πόσον χρόνον;
10) Ποιὸς τὸν ἔκειρε μοναχὸν καὶ τὸν ἐχειροτόνησε ἱερέα ποὺ καὶ πότε ;
11) Ἂν ἡ χειροτονία τοῦ ἐγένετο εἰς Ἰταλίαν προσεκόμισε Κανονικὸν Ἀπολυτήριον διὰ νὰ ἐγγράφη εἰς τὴν Μονὴν Βατοπαιδίου;Ποιὸς ὑπέγραψε τὸ ἀπολυτήριον αὐτὸ ;
12) Εἶναι ἐνήμερος ἡ Μονὴ Βατοπαιδίου ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ἰταλίας κ.Γεννάδιος τοῦ ἐπέβαλε ἰσόβιον ἀργίαν ἀπὸ πάσης ἱεροπραξίας καὶ ἐζήτησε τὴν καθαίρεσιν τοῦ ἀπό τον Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην;
13) Γνωρίζει ἡ Μονὴ Βατοπαιδίου ὀτι κατόπιν τῆς ἐπιβληθείσης ἰσοβίου ἀργίας ἐνεγράφη εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Ρουμανίας (Ἐξαρχία Ἰταλίας ὑπὸ τὸν Ἐπίσκοπον Σιλουανόν) καὶ ἔχει ἀναλάβει ἱερατικὰ καθήκοντα εἰς ρουμανικὴν ἐνορίαν παρὰ τὸ ὅτι εἶναι ἀργός;
14) Ποὺ ἐγκαταβίοι ὁ Βατοπαιδινός ἱερομόναχος Νεῖλος καὶ διατι δὲν ἐγκαταβίοι εἰς τὴν Μονήν του;
15) Τί προβλέπει ὁ ἐσωτερικὸς Κανονισμὸς τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου διὰ τοὺς ἀπουσιάζοντας ἐπὶ μακρὸν χρόνον μοναχούς της ;
16) Γνωρίζει ἡ Μονὴ Βατοπαιδίου ὄτι ὁ ἐν λόγω ἱερομόναχος εἶναι ἐγγεγραμμένος στὴν ἀδελφότητα τῆς Μονῆς Ἅγιου Ἰωάννου Θεριστοῦ, σὲ ἀδελφότητα Ρουμανικῆς Μονῆς στὴν Ρουμανία καὶ ἡγουμενεύων σὲ Μονὴ τῆς Ἰταλίας ;Ποὺ πράγματι ἀνήκει ;Ἔχει τὴν εὐλογία τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου νὰ ἀνήκει σὲ ἄλλες ἀδελφότητες ταυτοχρόνως;
17) Εἶχε τὴν εὐλογία τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου νὰ ἐπανδρώσει τὴν Μονὴν Ἅγιου Ἰωάννου Θεριστοῦ μὲ Ρουμάνους Μοναχοὺς ;
18) Γνωρίζει ἡ Μονὴ Βατοπαιδίου ἂν ὁ Νεῖλος Βατοπαιδινός οὐδέποτε διεγράφη ἀπὸ τὴν Ἰησουιτικὴν Μονὴν στὴν ὁποίαν ἄνηκε προτοῦ γίνη "ὀρθόδοξος", ἂν ἐπισκέπτεται συχνὰ τὴν Ἰησουιτικὴν Μονήν του κι ἀν λαμβάνει Κοινωνίαν ἐξ αὐτῆς; Γνωρίζει ἂν λαμβάνει Κοινωνίαν καὶ ἀπὸ ἄλλες Παπικὲς δικαιοδοσίες καθὼς καὶ ἀπὸ "ὀρθόδοξους" οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν κοινωνίαν μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο; Ἂν ναὶ τί ἔχει πράξει περὶ αὐτοῦ μέχρι τώρα;

Ἐν ἀναμονὴ τῶν ἀπαντήσεων σᾶς Σεβαστοὶ Πατέρες ἑξαιτούμεθα τὰς εὐχάς σας

Ὀρθόδοξον Κέντρον Πατερικών Μελετῶν
Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός

Σημ.Η ἐπιστολή αὐτή ἐστάλη εἴς τήν Ιερά Κοινότητα τήν 20ην Φερβρουαρίου 2011 . Δυστυχῶς ἡ Ι.Κ δεν ἀπήντησεν .Ο καθένας δύναται νά ἔξάγη τα συμπεράσματά του.


Μ.Π.


Ὑπεύθυνος ὕλης Μάριος Ι. Πηλαβάκης. Τόπος ἐκδόσεως: Θεσσαλονίκη.

Πέμπτη, 15 Ιούλιος 2010 18:30


Όπως είχαμε επισημάνει και στο πρόσφατο παρελθόν δείτε ΕΔΩ, ΕΔΩ και ΕΔΩ. Δυστυχώς ΚΑΝΕΙΣ δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή! Χθές όλος σχεδόν ο ιταλικός τύπος της περιοχής, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση αναφέρονται με τα μελανότερα χρώματα στο απαράδεκτο χθεσινό συμβάν που εκθέτει ανεπανόρθωτα τους φυσικούς αλλά το κυριότερο τους ηθικούς αυτουργούς του όπου κι αν βρίσκονται. Στην μεγαλύτερη εφημερίδα της Καλαβρίας “ IL QUOTIDIANO” διαβάζουμε πρωτοσέλιδα τα εξής και στο εσωτερικό υπάρχει μια ολόκληρη σελίδα ανταπόκρισης:

«Μεγάλα λόγια και απειλές για μηνύσεις. Η σπίθα άναψε για την ιδιοκτησία στην άγια έκταση του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή. ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ BIVONGI. Αποφεύχθηκε η συμπλοκη μεταξύ ελλήνων και ρουμάνων μοναχών. Παρέμβαση των Καραμπινιέρων και του Δημάρχου» του δημοσιογράφου FRANCESCO SORGIOVANNI



Επιλέγουμε μερικά χαρακτηριστικά τμήματα του άρθρου:

«Ορθόδοξοι Ρουμάνοι κατά ορθοδόξων ελλήνων. Τα είπαν για αγίους λόγους και λίγο έλλειψε να έρθουν στα χέρια δύο μοναχοί μέσα στην Ι.Μ. του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή στο Μπιβόντζι στο βόρειο ιόνιο. Τόσο που απαιτήθηκε η επέμβαση των καραμπινιέρων και του Δημάρχου. Συνέβη χθες το απόγευμα μπροστά στα έκπληκτα μάτια μερικών επισκεπτών και προσκυνητών. Η σπίθα άναψε όταν ο πατήρ Κοσμάς, ελληνορθόδοξος μοναχός, μαζί με μια ομάδα ατόμων, μπήκε στην περιφραγμένη αγία περιοχή για να ζητήσει από τον ρουμάνο μοναχό τον π. Ιουστίνο, να φύγει από την ιδιοκτησία του.

Στο Μπιβόντζι για χρόνια πλέον συζητούνται θέματα που αφορούν στην Ι. Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή.

Το 2008 ο Δήμος, ιδιοκτήτης της περιοχής αποφάσισε να παραχωρήσει το μνημειακό συγκρότημα στην Μητρόπολη των Ρουμάνων Ορθοδόξων. Από εκείνη την στιγμή αρχίζουν οι συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο αδελφές εκκλησίες με την τοπική αυτοδιοίκηση στη μέση που και η ίδια αποτελούταν από δύο αντίθετες απόψεις: η πλειοψηφία που συντάχθηκε με τους ρουμάνους και μερικά άτομα της μειοψηφίας με τους έλληνες. Το 1995 ο Δήμος είχε παραχωρήσει την χρήση στην Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη Ιταλίας για την πρακτική της ασκητικής ζωής, της Βασιλικής του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή. Και ο πρώτος μοναχός που έφτασε μετά από αρκετούς αιώνες στο άγιο μέρος ήταν ο π. Κοσμάς από την Ελλάδα και το Άγιον Όρος.

Το 2007 ο ίδιος αυτός μοναχός, ξαφνικά εγκατέλειψε την καλαβρέζικη έρημο για να επιστρέψει στις ελληνικές ερήμους και τα κλειδιά του μοναστηριού επεστράφησαν στην τοπική αυτοδιοίκηση, ιδιοκτήτη του μνημείου, λόγω της περιστασιακής έλλειψης μοναχών…

μετά από 6 μήνες διαρκών αιτήσεων τοποθετήθηκε εκεί ένας άλλος ιερομόναχος, ο ηγούμενος Γεννάδιος, (σ.τ.μ. Γεννάδιος Διονυσιάτης), ο οποίος επίσης σε ένα χρόνο ξαφνικά μετετέθη αλλού.

Μετά από αυτά τα γεγονότα με μια δημοτική απόφαση του 2008, ο Δήμος – ιδιοκτήτης του μνημείου παρεχώρησε την Μονή στην Ορθόδοξη Μητρόπολη της Ρουμανικής Εκκλησίας. Και υπήρξε ακριβώς αυτό το γεγονός που φαίνεται ότι εξόργισε τους εκπροσώπους των δύο εκκλησιών που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι μία μόνον εκκλησία, η Ορθόδοξη.

Η πλειοψηφία των Ορθοδόξων εκκλησιών είναι αυτοκέφαλες που σημαίνει αυτοδιοικούμενες αλλά που αναγνωρίζουν πρωτείο τιμής στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

Ο π. Κοσμάς γύρισε στο Μπιβόντζι τον προηγούμενο Μάϊο «με εντολή του του Πατριάρχη Βαρθολομαίου» για να εξεύρει λύση στο σημαντικό ζήτημα».

Που έπρεπε να είναι εκείνη που με κάθε τρόπο θα ξαναέμπαινε στο μοναστήρι, στέλνοντας στο σπίτι τους τους ρουμάνους ορθοδόξους. Γεγονός πρακτικά αδύνατο όχι μόνον γιατί η παραχώρηση του Δήμου αφορά περίοδο 99 ετών, αλλά επίσης γιατί λίγο πριν το τέλος Ιουνίου ο Ελληνορθόδοξος Μητροπολίτης της Ιταλίας (στμ Γεννάδιος Ζερβός), με επιστολή του στον Δήμαρχο ακύρωσε την δωρεά του που αφορούσε μια μικρή έκταση γης κοντά στο μοναστήρι όπου είχαν χτιστεί δύο κελλιά για τους μοναχούς.

Μετά την ανάκληση της δωρεάς από την μεριά του έλληνα επισκόπου, ο Δήμος πριν μερικές ημέρες ξεκίνησε την διαδικασία απαλλοτρίωσης της εν λόγω περιοχής που σύμφωνα με τα διαθέσιμα έγγραφα δεν φαίνεται καν να ανήκει στην Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη Ιταλίας.

Μία ιστορία μπερδεμένη και θλιβερή όπως την περιέγραψε ο έλληνας μοναχός. Και μην βλέποντας οδό εξόδου χτές το απόγευμα ο π. Κοσμάς, με τους φακέλους υπό μάλης γεμάτα από έγγραφα που αποδεικνύουν την κυριότητά του στα εδάφη μέσα στην περιφραγμένη αγία περιοχή, πήγε να χτυπήσει την πόρτα από αυτά τα κελιά…

Ο έλληνας θρησκευόμενος καλεί τον ρουμάνο να εγκαταλείψει εκείνο το μέρος και εκείνος χωρίς δισταγμό του απάντησε: «αυτή η γη είναι στην κανονική δικαιοδοσία του επισκόπου Σιλουανού, (στμ Ο ρουμάνος ορθόδοξος επίσκοπος ιταλίας).

Χοντρές κουβέντες πετούν ανάμεσα στους παρισταμένους που χωρίζονται στις δύο αντιμαχόμενες θρησκευτικές ομάδες…Ανάμεσα στις πιο ισχυρές υπερασπιστικές φωνές υπέρ του π. Κοσμά αυτή της ηγουμένης Στεφανίας που κατάγεται από τη Σερβία. Εκείνη λέει ότι μιλάει στο όνομα του εσταυρωμένου που έχει στο στήθος. Τον παίρνει στο χέρι για να αντιμετωπίσει τον ρουμάνο. Φωνάζουν, κάποιος απειλεί με μηνύσεις και αγωγές, υπάρχει κίνδυνος συμπλοκής…

Παρεμβαίνει επί τόπου ο Δήμαρχος και έρχονται επίσης καραμπινιέροι του τμήματος της φρουράς της Rocella Jonica και τoy Stilo. Κάποιοι διαφεύγουν. Ο πρώτος δημότης του Μπιβόντζι κ. Ερνέστο Ρίτζιο, προσπαθεί με κάθε τρόπο να επαναφέρει την ηρεμία και καθησυχάζει τον ρουμάνο μοναχό λέγοντας: «Θα τους ενάγω όλους»

Απαντάει ο π. Κοσμάς που συνοδεύεται από τον δικηγόρο του που λέει ότι θέλει να μηνύσει τον π. Ιουστίνο «έναν εισβολέα»-τον αποκαλεί, που έβαλε φωτιά στην περιουσία του και μάζεψε τις ελιές από τα δένδρα του»

Η άσχημη αντιπαράθεση συνέχισε για ώρες…

Η διαμάχη συνεχίζεται και προβλέπονται δικαστικές αντιπαραθέσεις. Αλλά το ζήτημα κινδυνεύει να εξελιχτεί σε διπλωματικό επεισόδιο στο εσωτερικό των δύο ορθοδόξων εκκλησιών, λίγο ορθοδόξων, που διεκδικούν την επιμέλεια της Ιεράς Μονής του Αγιου Ιωάννη του Θεριστή στο Μπιβόντζι»

Το λιγότερο που μπορεί να αισθανθεί κανείς από αυτά τα θλιβερά γεγονότα που ευτελίζουν την ελληνορθοδοξία στο μαλακό υπογάστριο του καθολικισμού, την Μεγάλη Ελλάδα, είναι θλίψη αλλά και οργή.

Θλίψη γιατί σε μια περιοχή που η ορθοδοξία διώχτηκε άγρια επί αιώνες, σε μια περιοχή που λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα η Ουνία «οργιάζει»-φανταζόμαστε ότι γιορτάζει σήμερα ο Ουνίτης Επίσκοπος του Λούνγκρο-σε μια περιοχή που το επίσημο ιταλικό κράτος ονομάζει Μεγάλη Ελλάδα…!

Οργή γιατί ΚΑΝΕΙΣ από τους παροικούντες στα κέντρα λήψης αποφάσεων δεν δείχνει να συνειδητοποιεί τις συνέπειες για τον ελληνισμό με τέτοια γεγονότα. Βασανιστικά και πιεστικότερα από ποτέ τα ερωτήματα που θέτουμε δημόσια και ανοιχτά τόσο στην Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη Ιταλίας και τον Μητροπολίτη Γεννάδιο Ζερβό, όσο και στον Δήμαρχο του Μπιβόντζι κ. Ernesto Riggio αλλά και τον Επίσκοπο Σιλουανό: (εξυπακούεται ότι εκκλησιαστικά οι ερωτήσεις αυτές βαρύνουν ιδιαίτερα τόσο την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ.Βαρθολομαίο όσο και τον Πατριάρχη της Ρουμανίας κ. Δανιήλ.)


1. Ποιος εξουσιοδότησε τον π. Κοσμά να προβεί σε μια τέτοια καταφανώς παράνομη ενέργεια που εξευτελίζει την ελληνορθοδοξία στην περιοχή;


2. Ο π. Κοσμάς όντας μοναχός αγιορείτης έχει άδεια από την Μονή της οποίας είναι μοναχός να περιφέρεται στην περιοχή και να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο, προκαλώντας την επέμβαση της αστυνομίας;


3. Ο Μητροπολίτης Γεννάδιος που τέλεσε γάμο το Σάββατο-μια μέρα πριν τα γεγονότα στην Καλαβρία-ήταν ενήμερος για την «θρυλλούμενη εξουσιοδότηση του Οικουμενικού Πατριάρχου προς τον π. Κοσμά;»


4. Αληθεύει ότι στην άτυπη συνάντησή του με τον Δήμαρχο πριν λίγο καιρό παρουσίασε επιστολή εξουσιοδότησής του από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο;


5. Ποιος έδιωξε από την Ι. Μ. του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή τόσο τον π. Κοσμά όσο και τον ιερομόναχο π. Γεννάδιο Διονυσιάτη και άφησε αφύλακτη τη Μονή που κινδύνεψε μάλιστα από πυρκαγιά;


6. Αληθεύει ότι η Μητρόπολις Ιταλίας έχασε όλες τις δικαστικές της εμπλοκές με τον Δήμο Μπιβόντζι που δικαιώθηκε στις αιτιάσεις του για την άρση της παραχώρησης του Μοναστηριού στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την παραχώρησή του για 99 χρόνια στην Ρουμανική Ορθόδοξη Επισκοπή υπό τον επίσκοπο Σιλουανό;


7. Αληθεύει ότι στο παρά πέντε αποφεύχθηκε η παραχώρηση του μοναστηριού σε Ουκρανούς Ουνίτες;


8. Τι συμβαίνει με το άλλο μοναστηριακό συγκρότημα – κόσμημα – που ανακαινίσθηκε εκ βάθρων και μαζί με συνεδριακό κέντρο είχε επίσης παραχωρηθεί στην Ι. Μητρόπολι Ιταλίας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο και επίσης ανακλήθηκε η παραχώρησι και τώρα παραμένει κλειστό; Αναφερόμαστε στην Ι. Μ του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και το Ινστιτούτο Ορθοδόξων Μελετών «Αγιος Νικηφόρος ο Μονάζων» στο Μαντανίτσι της Σικελίας που ευλόγησε ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης;


Εμείς από την πλευρά μας κλείνουμε – προς το παρόν γιατί σίγουρα θα επανέλθουμε με τις απαντήσεις και των τριών ενδιαφερομένων- με την ευχή να πρυτανεύσει επιτέλους η λογική και ο σεβασμός στους νόμους και το κυριότερο να μην συνεχίσει αυτή η διαμάχη που το μόνο βέβαιο αποτέλεσμά της είναι η καταρράκωση της εικόνας και της φήμης της Ορθοδοξίας σ’ αυτή την αιματοβαμμένη και αγιοβάδιστη περιοχή.


Εκεί στο Φανάρι ακούει κανείς;
Στη θρησκευτική υπηρεσία του ΥΠ.ΕΞ μήπως;
http://greeknation.blogspot.com


Πηγή : http://www.filoumenos.com/orthodoksia/genika-themata/1368-xeftylizoyn-tin-ellinorthodoksia-stin-megali-ellada-agioreitis-monaxos-me-tin-kathodigisi-tinon-arage.html#ixzz239SNxth8

[...] Ὁ π. Κοσμᾶς ἀπὸ τὸ Bivongi σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ πατριάρχη μὲ ἡμερομηνία 9/11/2010, δηλαδὴ ἕνα μῆνα πρὶν τὴν ἐκδημία του, ἀνέφερε:

«Ἡ ἄνετη καὶ ἀπρόσκοπτη διέλευσι διὰ τῆς Μονῆς πρὸς τὰ κτήματά μας, εἶναι γιὰ μένα μιὰ μεγάλη παραμυθία... Προσευχόμαστε καὶ ἀναμένουμε τὴ δίκαιη καὶ κανονικὴ λύσι τοῦ προβλήματος. Ἐλπίζουμε ὅτι ἡ παρέμβασίς Σας θὰ εἶναι καθοριστική».

Στὶς τελευταῖες σημειώσεις ποὺ βρέθηκαν στὸ γραφεῖο του, μετὰ τὸν θάνατό του, ἐκφράζει τὴ δυσφορία του γιὰ τὴ δικαστικὴ τροπὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὑποθέσεως:

«Τὸ πρόβλημα τῆς Ἱ. Μ. Θεριστοῦ παραμένει ἀνοικτό. Οἱ Ρουμάνοι μοναχοὶ ποὺ εἰσῆλθαν ἀντικανονικῶς στὴ Μονὴ τὸν Ἰούλιο τοῦ 2008 ἀρνοῦνται νὰ ἐξέλθουν ἂν καὶ ὁ Μητροπολίτης Ἰταλίας καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τοὺς προέτρεψαν ν᾿ ἀναχωρήσουν. Δυστυχῶς ἡ ὑπόθεσις θὰ ἐκδικασθῆ τὴν ἄνοιξη στὸ Ἀνώτατο δικαστήριο Ἰταλίας μετὰ τὴν προσφυγὴ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Λέω δυστυχῶς γιατὶ μία ἐκκλησιαστικὴ ὑπ [όθεσι...]». Αὐτὲς ἦταν οἱ τελευταῖες του λέξεις.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΑΠΟ: http://arberiaortodossa.blogspot.gr/2011/11/dal-sito-amico-italo-greco-albanese.html

Παρασκευή, 9 Οκτωβρίου 2009

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΑ
Η ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΑ, ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ...ΝΤΡΟΠΗ!!!

ΑΠΕΥΘΥΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΥΠΕΞ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. Γεώργιο Παπανδρέου να θέσει το ζήτημα που παρουσιάζουμε στον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίο.
Μετά από 8 χρόνια απόλυτης αδιαφορίας και απραξίας, ο Μητροπολίτης Ιταλίας Γεννάδιος Ζερβός κατόρθωσε να ακυρώσει και να σβήσει την εμπνευσμένη προσπάθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου που ξεκίνησε από τον Αρχιεπίσκοπο πρώην Αμερικής κ. Σπυρίδωνα Παπαγεωργίου και σφραγίστηκε με την μεγαλειώδη επίσκεψη-προσκύνημα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄ στην περιοχή το 2001 οπότε και εγκαινίασε τα ανακαινισμένα ιστορικά μοναστήρια του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή στην Καλαβρία και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στη Σικελία, που σημειωτέον παραχωρήθηκαν στην Μητρόπολη Ιταλίας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο με αίτησή τους, από τους καθολικούς δημάρχους των περιοχών αυτών.

Ο Μητροπολίτης Ιταλίας Γεννάδιος Ζερβός. Να τον χαίρεστε Παναγιώτατε!!!
Ως πότε θα τον ανέχεστε;

Η αναγέννηση της Ελληνορθόδοξης Μοναστικής παρουσίας μετά από 1000 χρόνια στην Μεγάλη Ελλάδα και την Σικελία, φαίνεται ότι έσβησε οριστικά, μετά από την σημερινή τελική άρνηση του Δημοτικού Συμβουλίου του Μαντανίτσι της Μεσσήνης της Σικελίας, (Μάνδρα Νικαίας είναι το ελληνικό του όνομα), να παραχωρήσει έστω και μόνον μερικούς χώρους του πλήρως ανακαινισμένου μοναστηριού που χρονολογείται από τον 11ο αιώνα και εγκαινιάστηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην διάρκεια της Ιστορικής του επίσκεψης-προσκυνήματος –της πρώτης Οικουμενικού Πατριάρχου-στην περιοχή το 2001 όπου και εγένετο δεκτός με ενθουσιασμό από τους κατοίκους που ποτέ δεν λησμόνησαν παρά τους διωγμούς τις ελληνικές τους ρίζες που ανάγονται στο 700 π.Χ, ούτε τις ορθόδοξες καταβολές τους, αλλά και με τιμές Αρχηγού Κράτους από τις Ιταλικές Αρχές. Στο ίδιο μοναστήρι μάλιστα εγκαινιάστηκε και υποτίθεται ότι θα λειτουργούσε το Ινστιτούτο Ορθοδόξων Σπουδών και Μελετών «Όσιος Νικηφόρος ο Μονάζων».

Εγκαίνια της ερρειπωμένης τότε Μονής στο Μαντανίτσι από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο το 2001 που μάλιστα τέλεσε και τους Χαιρετισμούς. Δείτε στις επόμενες φωτογραφίες το τι κόσμημα στην κυριολεξία έκαναν οι καθολικοί!!! Τοπικοί άρχοντες και τι κατορθώσαμε να χάσουμε για τον ελληνισμό και την ορθοδοξία από την αδιαφορία και την ανικανότητα αυτών που υποτίθεται είναι εκεί για να φυλάττουν Θερμοπύλες!!!
ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ 11ου ΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΝ ΕΠΙ 8 ΧΡΟΝΙΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΕΠΑΝΔΡΩΣΟΥΝ ΜΕ 7-8 ΜΟΝΑΧΟΥΣ..!!! ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ...

Η Μητρόπολη Ιταλίας που απέτυχε επί 8 ολόκληρα χρόνια να κάνει το στοιχειώδες που ήταν να επανδρώσει με μια μικρή έστω αδελφότητα το πανέμορφο συγκρότημα που μπορούσε να παίξει σημαντικότατο εθνικό, πνευματικό και πολιτιστικό ρόλο στην Σικελία, (Τρινακρία λέγεται ακόμη και σήμερα λόγω των τριών της ακρωτηρίων,) το μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου που βρίσκεται στο κέντρο της και έχει πληθυσμό 6 εκτμ ανθρώπων, ζήτησε πριν λίγο καιρό ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΑΠΟ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΞΕΦΤΙΛΑ, «να κρατήσει μερικά έστω δωμάτια» και μάλιστα «ετοιμαζόταν» να εγκαταστήσει εκεί ως ηγούμενο έλληνα Ιερομόναχο από Πατριαρχική Μονή που βρίσκεται στον Όλυμπο που θα τελούσε υπό τις ευλογίες του Φαναρίου...ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΓΕΝΝΑΔΙΟ ΟΜΩΣ, οι «κουτόφραγκοι» δεν ήταν τελικά τόσο κουτοί και αρνήθηκαν να του δώσουν άλλη πίστωση χρόνου. «Τι θ’ αλλάξει τώρα; Δεν κάνατε τίποτε τόσα χρόνια; Γιατί να σας ξαναεμπιστευτούμε, όταν είδαμε τι κάνατε στην Καλαβρία» φέρεται να του είπαν... Ο Μητροπολίτης δήλωσε σε αναγνώστη μας ότι: «Εγώ δεν τα ήθελα τα Μοναστήρια, από το Πατριαρχείο με πίεσαν και δεν μου έδωσαν ποτέ ούτε χρήματα, ούτε μοναχούς...Καλύτερα τώρα γιατί έτσι θα έχουμε λιγότερα προβλήματα!!!!!» Ξέχασε φαίνεται ότι ο ίδιος ζήτησε γραπτώς από τον Δήμο την παραχώρηση του μοναστηριακού συγκροτήματος...Ξέχασε ότι ο ίδιος ακόμη και τη στιγμή αυτή που γράφονται αυτές οι γραμμές, παρουσιάζει από την επίσημη ιστοσελίδα της Μητρόπολής του αυτά τα δύο μοναστήρια εξηγώντας μάλιστα πως περιήλθαν σ’ αυτή μετά από παραχώρησή τους από τους τοπικούς Δήμους, (βλέπε στη συνέχεια του άρθρου)Κι έτσι αντί να διοργανώνονται σ’ αυτό το εξαιρετικό συγκρότημα συνέδρια για τον ελληνισμό και την ορθοδοξία όπως είχε ονειρευτεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης και δεκάδες άλλοι απλοί άνθρωποι που εργάστηκαν αφιλοκερδώς για το σκοπό αυτό και διώχθηκαν, συκοφαντήθηκαν και χτυπήθηκαν αλύπητα, ο κ. Γεννάδιος ως Μητροπολίτης Ιταλίας εκπροσωπεί τον Πατριάρχη του Γένους στο μοναδικό συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας που γίνεται στην Ιταλία και βέβαια διοργανώνεται από το Οικουμενιστικό Μεικτό..! (ανδρες και γυναίκες μοναχοί μαζί) του Μπόζε, όπου «σπεύδουν» όλοι οι εκσυχρονιστές κατ’ όνομα ορθόδοξοι κάθε Σεπτέμβριο τα τελευταία 13 χρόνια! Διαβάστε από την ιστοσελίδα τους τον χαιρετισμό του Ορθόδοξου Μητροπολίτη Ιταλίας κ. Γενναδίου στο φετεινό συνέδριο. http://www.monasterodibose.it/index.php/content/view/3216/528/lang,it
Συγχαρητήρια λοιπόν: οι καθολικοί οικουμενιστές, διδάσκουν την Ευρώπη «Ορθοδοξία..!!!»

Το έγκλημα επαναλαμβάνεται

Το ίδιο είχαν κάνει λίγους μήνες πριν και οι αρχές του Μπιβόντζι της Καλαβρίας που αφού είδαν να εκδιώκονται οι μοναδικοί δύο έλληνες μοναχοί και μάλιστα αγιορείτες και πάλι από τον κ. Ζερβό, που επί χρόνια δεν έκανε τίποτε για να του στηρίξει πνευματικά, οικονομικά, διοικητικά, έδωσαν την Ι. Μ. Του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή σε αδελφότητα Ορθοδόξων Ρουμάνων. Ο κ. Ζερβός τόλμησε μάλιστα να ενάγει τον Δήμο ενώπιον των Δικαστικών Αρχών!!! Και βέβαια απεδοκιμάσθη οικτρά από την απόφαση κόλαφο του Ιταλικού Δικαστηρίου. (απόφαση TAR N. 00169/2009 REG. SEN., N. 01161/2008 REG. RIC. που δημοσιεύτηκε στις 18-03-2009)

Η Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή στην ορεινή Καλαβρία που ενώ είχε δοθεί στην Μητρόπολη Ιταλίας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, λόγω της παντελούς αδιαφορίας του Μητροπολίτη Γεννάδιου Ζερβού, τελικά δόθηκε σε αδελφότητα Ρουμάνων Ορθοδόξων.

Την τελυταία στιγμή αποτράπηκε η παραχώρησή της σε Ουνίτες από την Ουκρανία με την παρέμβαση του Καθηγητού της Νομικής Σχολής Giorgio Barone-Adesi, Ιερομονάχου Νείλου Βατοπεδινού. Πριν είχαν εκδιωχθεί οι Αγιορείτες π. Κοσμάς Λαυρεώτης και Ιερομόναχος Γεννάδιος Διονυσιάτης!

Είχαμε ήδη δημοσιεύσει, βλέπε http://greeknation.blogspot.com/2009/09/mandanici.html με τίτλο ΕΠΕΙΓΟΝ ΈΚΚΛΗΣΙΣ προς το Υπ. Εξωτερικών δια να παραμείνει εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΟΝΗ του mandanici εις την Σικελία... την ανταπόκριση του αναγνώστη μας Δρ. Maurizio Botti στις 19 Σεπτεμβρίου, αλλά απ’ότι φάνηκε «κανένας δεν άκουγε ούτε στο ΥΠΕΞ αλλά δυστυχώς ούτε στο Σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας στην Κωνσταντίνου-Πόλη...

Σήμερα λοιπόν, ξεκινάμε σταυροφορία και ζητάμε από όλους εσάς να στείλετε μηνύματα στον Οικουμενικό Πατριάρχη, στο ΥΠ.ΕΞ, το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων μήπως έστω και την ύστατη ώρα διασωθεί κάτι. Θα αναρτήσουμε το γράμμα που θα σας προτείνουμε να στείλετε τις επόμενες ημέρες.

Σκεπτικισμό βέβαια προκαλεί σε όλους όσους γνωρίζουν το ζήτημα από χρόνια, είναι το γεγονός πως εξειδικευμένα εκκλησιαστικά ειδησεογραφικά πρακτορεία και εφημερίδες, ενώ είναι απολύτως ενήμεροι απωσιωπούν συστηματικά τα τραγικά αυτά συμβάντα. Αντίθετα αφιερώνουν χώρο για να μας πει ο κ. Γεννάδιος Ζερβός το που και πως περνάνει τις καλοκαιρινές διακοπές του..!!!

Διαβάστε και φρίξτε:

http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2991&Itemid=1

http://aktines.blogspot.com/2009/08/blog-post_8571.html

Ρωτάμε ευθέως λοιπόν τον αγωνιστή αυτό Μητροπολίτη που κατά δήλωσή του: «Αν εγώ δεν είμαι παρών στις μεγάλες εκπροσωπήσεις και στον διάλογο μεταξύ των Εκκλησιών, θα πάει κάποιος άλλος (Ρουμάνος, Ρώσος κ.λπ.).Προτιμώ να μην φάγω αλλά να είμαι παρών!»


1. Τί έκανε για να στηρίξει την εμπνευσμένη προσπάθεια του Οικουμενικού Πατριάρχου για την αναγέννηση του ελληνορθόδξου μοναχισμού στην Μεγάλη Ελλάδα και την Σικελία;


2. Τι έκανε για να κρατήσει το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή στην Καλαβρία;


3. Τί έκανε για να κρατήσει το Μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Μαντανίτσι όπου και η έδρα του Ινστιτούτου Ορθοδόξων Σπουδών και Μελετών;


4. Γιατί πολέμησε λυσσαλέα όποιους προσπάθησαν να στηρίξουν αυτή την εθνική υπόθεση;


5. Επί τόσα χρόνια ποιό έργο έχει να παρουσιάσει πέρα από το κλείσιμο των ενοριών της Κατάνης με τους τόσους έλληνες φοιτητές, της Μπαρλέττας και τα εγκαίνια της κρύπτης της Βασιλικής του Αγίου Νικολάου στο Μπάρι που όμως ανήκει στο τάγμα των Δομινικανών Καθολικών Μοναχών που «επιτρέπουν!!!» στους ορθοδόξους να λειτουργούν εκεί ακόμη και μη κανονικοί κληρικοί.


6. Γιατί εξεδίωξε τον επί χρόνια αξιολογότατο Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου Πολύκαρπο Σταυρόπουλο-Πρωτοσύγκελό του; Κι αφού ήταν τόσο «ανίκανος» όπως δήλωνε πως εξηγείται ότι ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης τον χειροτόνησε Επίσκοπο και τον έκανε Μητροπολίτη Ισπανίας και Πορτογαλίας;;;


7. Ποιά είναι η σχέση του με τον απερίγραπτο εκείνο Ρουμάνο κληρικό, Αρχιμανδρίτη Στεφάν Πόπα, [ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ] ο κύριος Γεννάδιος τον έχει τοποθετήσει ως μέλος της Επιτροπής για τις εκκλησιαστικές και οικουμενικές ! σχέσεις και υπεύθυνο για την Ρουμανική Ενορία της Ρώμης!!! (βλέπε από το επίσημο site www.ortodossia.it στη σελίδα.

ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΡΩΜΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ-ΠΟΛΗΣ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;;;;
http://www.ortodossia.it/PARROCCHIE.htm

3. Comunità Romena d’Italia


Chiesa Ortodossa di Santo Stefano Protomartire ed Arcidiacono .
Indirizzo: Viale Giorgio Morandi 78/fabbr. C 2/int. 1, 00155 Roma. Tel.: 06-22771714 - Fax: 06-2283052
Rettore: Rev.mo Archimandrita Dott. Stefan Popa (Tel. 339-3897508).

http://www.ortodossia.it/PARROCCHIE.gr.htm
3. Κοινότης τῶν Ρουμάνων ἐν Ἰταλίᾳ:


α. Ἱερός Ναός Ἁγίου Πρωτομάρτυρος καί Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου ἐν Ρώμῃ: Διεύθυνσις: Chiesa Romena-Ortodossa di Santo Stefano, Viale Giorgio Morandi 84, 00155 Roma. Τηλ. - fax +39-06.228.35.67. Ἱερατικῶς Προϊστάμενος: ὁ Ἀρχιμανδρίτης κ. Στέφανος Πόπα (Τηλ. +39-339.38.97.508).


ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΑΣ ΕΠΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ ΟΤΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ, ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΨΕΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΤΑΛΙΑΣ...www.ortodossia.it
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ!!!



Ως πότε θα τον ανέχεστε Παναγιώτατε;;;
Μήπως ήρθε ο καιρός της παραίτησης αυτού που Σας εκθέτει ανεπανόρθωτα; Φούσκωσε η αγανάκτηση...
Γιατί δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο «δεσμός» του συμφοιτητή στη Χάλκη μπορεί να είναι σημαντικότερος του συμφέροντος του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας...
Mπορεί μήπως να μας εξηγήσει γιατί εξαπατά τον απλό κόσμο δημοσιεύοντας στοιχεία και παρουσιάσεις στο επίσημο site της Μητρόπολης Ιταλίας πληροφορίες για τα δήθεν ανήκοντα σ’ αυτήν μοναστήρια που έχουν ήδη χαθεί για την ελληνορθοδοξία;;; Βλέπε τα εξής από το επίσημο site (http://www.ortodossia.it/PARROCCHIE.gr.htm) Σας τα παραθέτουμε αυτούσια όπως εμφανίζονται μέχρι και σήμερα το πρωϊ γιατί μπορεί να...εξαφανιστούν.

ΙΕΡΑΙ ΜΟΝΑΙ
1. Ἱερά Μονή Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Θεριστοῦ, ἐν Καλαβρίᾳ: Διεύθυνσις: Sacro Monastero Greco-Ortodosso di San Giovanni Theristis, 89040 Bivongi (Reggio Calabria). Τηλ.: +39-0964.73.40.17.


Ἡ Μονή εὑρίσκεται εἰς περιοχήν, ἔνθα ἤνθησεν ὁ μοναχισμός κατά τούς 8ον-11ον μ.Χ. αἰῶνας, κατά τούς ὁποίους ἡ Καλαβρία ὑπήγετο ἐκκλησιαστικῶς εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον. Τό Καθολικόν αὐτῆς, τό ὁποῖον ἀνάγεται εἰς τόν 11ον αἰ., ἀνεκαινίσθη ἐσχάτως ὑπό τῆς ᾿Αρχαιολογικῆς ῾Υπηρεσίας Καλαβρίας. Ἐπί τοῦ ἐδάφους τῆς Μονῆς εὑρίσκεται ἐπίσης τό Σπήλαιον καί τό Ἁγίασμα τοῦ Ὁσίου. Τελευταίως τό Περιφερειακόν Συμβούλιον Καλαβρίας ἀνεκήρυξεν ὁμοφώνως «ἱεράν» τήν βυζαντινήν περιοχήν μεταξύ τῶν ποταμῶν Στυλάρου (Stilaro) καί Ἀξιοῦ (Assi) πρός διευκόλυνσιν τῆς ἐγκαταστάσεως Ὀρθοδόξων μοναχῶν. Ὁ Δῆμος Bivongi παρέδωκεν τήν Μονήν εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ἰταλίας, συμβάλλων οὕτως εἰς τήν προσπάθειαν ἀποκαταστάσεως τῶν αἰωνοβίων δεσμῶν μεταξύ τοῦ ἰταλοελληνικοῦ καί τοῦ ἁγιορειτικοῦ μοναχισμοῦ.


5. Ἱερά Μονή Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἐν Μεσσήνῃ Σικελίας: Διεύθυνσις: Sacro Monastero Greco-Ortodosso dell�Annunciazione della SS Madre di Dio, 98020 Mandanici (Messina). Τηλ.: +39-349.36.15.507. Ἡγουμενεύων: ὁ Ἱερομόναχος κ. Νήφων Ἁγιοαρσενίτης (μοναχοί 3). Ἡ Μονή, ἡ ὁποία ἀνάγεται εἰς τόν 11ον μ.Χ. αἰῶνα, εὑρίσκεται μεταξύ Μεσσήνης καί Κατάνης, πλησίον τῆς βυζαντινῆς ἀκροπόλεως καί ἐπισκοπῆς τοῦ Ταυρομενίου. Παρεχωρήθη τόν Αὔγουστον τοῦ 2000 ὑπό τοῦ Δήμου Mandanici εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ἰταλίας «διά τήν ἐπαναλειτουργίαν τοῦ μοναχικοῦ βίου, τήν πνευματικήν σύναξιν τῶν Ἑλλήνων φοιτητῶν τῶν Πανεπιστημίων τῆς Ἀνατολικῆς Σικελίας, τήν φιλοξενίαν Ἑλλήνων ὀρθοδόξων προσκυνητῶν τῆς Σικελίας, καθώς καί διά πολιτιστικάς ἀνταλλαγάς μέ τήν Ἑλλάδα». Τό Καθολικόν καί τό κτήριον τῆς Μονῆς, καθώς καί τό ἐν αὐτῇ ἑδρεῦον Ὀρθόδοξον Πατριαρχικόν Ἰνστιτοῦτον ἐγκαινιάσθησαν ἐπισήμως τήν 1ην Νοεμβρίου 2005 ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου κ. κ. Γενναδίου.


* Ὀρθόδοξον Πατριαρχικόν Ἰνστιτοῦτον ἐν τῇ Μεγάλῃ Ἑλλάδι «Ἅγιος Νικηφόρος ὁ Μονάζων»: Διεύθυνσις: Istituto Ortodosso Patriarcale in Magna Grecia �San Niceforo il Solitario�, c/o Sacro Monastero Greco-Ortodosso dell�Annunciazione della SS Madre di Dio, 98020 Mandanici (Messina). Τηλ. +39-347.01.25.208. Διευθυντής: ὁ Ἀρχιμανδρίτης κ. Νεῖλος Βατοπαιδινός, καθηγητής πανεπιστημίου Καλαβρίας. Γραμματεύς: ὁ θεολόγος κ. Δημήτριος Περιστερόπουλος. Μέλη: Πρεσβύτερος κ. Δανιήλ Καστρίτσιος, καθηγητής πανεπιστημίου Μεσσήνης καί Διάκονος Ivan Ivanov, Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Σόφιας. Tό Ἰνστιτοῦτον διοργανώνει Συνέδρια διεθνῆ καί τοπικά, διαλέξεις, συναυλίας, μαθήματα ἑλληνικῆς γλώσσης καί βυζαντινῆς ἁγιογραφίας καί μουσικῆς.
Ο κ. Γεννάδιος Ζερβός ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτά που δημοσιεύει είναι ψευδή συνεχίζει να το κάνει. Γιατί; Το Οικουμενικό Πατριαρχείο πως το ανέχεται και το επιτρέπει; Δεν ξέρουν πως αυτό είναι αξιόποινη πράξη;
Αγαπητοί αναγνώστες, το ζήτημα που παρουσιάσαμε στις 19 Σεπτεμβρίου 2009, θα το εξαντλήσουμε παρουσιάζοντας πλήρη ανάλυση των όσων έγιναν και γίνονται στην σημαντική αυτή περιοχή της Μεσογείου για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Για αρχή σας παρουσιάζουμε σήμερα την επιστολή παρέμβαση του Δρ. Maurizio Botti ο οποίος και μας ενημέρωσε αρχικά αλλά και την επιστολή του θεολόγου κ. Περιστερόπουλο προς την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» για το ίδιο θέμα. (ο οποίος είναι γραμματεύς του Ινστιτούτου της Σικελίας που χάθηκε...)


Επιστολή Δρ. Maurizio Botti στα ιταλικά:

LA FINE DEL RISVEGLIO DELLE RADICI MONASTICHE
GRECO- ORTODOSSE
IN MAGNA GRECIA E IN SICILIA

La liquidazione della presenza monastica ortodossa greca in Magna Graecia e in Sicilia è stata oggi definitivamente completata dal rifiuto del Comune di Mandanici di accogliere la proposta di riservare anche solo alcuni dei locali del Monastero, (benedetto nel 2001 da Sua Santità il Patriarca Ecumenico Bartolomeo I), ad un egumeno che lo stesso Patriarca Ecumenico si preparava ad inviare in questo mese dalla Grecia (finalmente dopo un anno dalla esarchia!), almeno a quanto ha detto al Comune di Mandanici il Metropolta Gennadios.
Avviata dal primo Metropolita di Italia (poi Arcivescovo di America) Spyridon Papageorgiou, l’opera di ristabilimento in Magna Graecia e in Sicilia del Monachesimo Greco-Ortodosso è stata totalmente liquidata dal suo successore, che ha deciso di allontanare dall’Italia i Padri Aghioriti Kosmas e Gennadios e dal servizio pastorale in Calabria e in Sicilia il P. Nilos Vatopedinos.
Mentre il provvidenziale arrivo di monaci rumeni ha salvato all’Ortodossia il Monastero di San Giovanni Theristis in Bivongi di Calabria, da dove il Metropolita Gennadios non ha avuto scrupoli di cacciare i PP. Kosmas e Gennadios, (pur non avendoli mai aiutati o sorretti né spiritualmente, né moralmente, né materialmente), senza neppure porsi il problema di avere immediati sostituti, capaci di sostituire quei Padri che si sono sacrificati per il Patriarcato Ecumenico e per la Grecità, senza ottenere nessuna difesa dai distruttivi provvedimenti adottati dal Metropolita, nei fatti sempre sostenuto da Costantinopoli.
Antico compagno di studi del Patriarca nella Scuola Teologica di Halki (purtroppo oggi chiusa), il Metropolita Gennadios ha trascorso 35 anni (fino al 1996) a Napoli. I suoi sforzi pastorali nel sud Italia sono stati coronati in un cosi lungo periodo dai seguenti risultati: chiusura delle Parrocchie di Catania e di Barletta e benedizione di un’unica cappella Ortodossa, quella della cripta della Basilica di San Nicola a Bari (la cappella ortodossa che appartiene, però, ai domenicani che consentono di celebrare a sacerdoti ortodossi di tutte le giurisdizioni anche non canoniche).
Romfea (che non ha trovato spazio per pubblicare nessuna notizia sulla crisi della Chiesa Ortodossa in Magna Graecia o l’appello per salvare il Monastero di Mandanici) ha però di recente trovato spazio per pubblicare l’elogio di questo Metropolita, fedelmente presente tutto il mese di agosto nella nativa Rodi per trovare le forze necessarie per reggere la Metropolia di Italia e Malta resa fiorente – a quanto lo stesso metropolita Gennadios afferma nell’intervista – dall’opera che da mezzo secolo lui svolge in Italia a servizio del Patriarcato Ecumenico e della nazione greca.
Non è nostro interesse valutare adesso i risultati della lunga presenza del metropolita Gennadios Zervos in Italia: ma vogliamo prevenire le lamentele greche in merito alla fine del Monachesimo greco-ortodosso in Sicilia e Magna Graecia.
Basta al riguardo notare l’atteggiamento negativo nei confronti dei monasteri pubblicamente e spudoratamente dichiarato dallo stesso Metropolita Gennadios durante la sua ultima recente visita al Comune di Mandanici dove ha pure detto di essere inviato personalmente dal Patriarca Ecumenico. Il Metropolita Gennadios non ha avuto perplessità a sostenere, ancora una volta, che lui il Monastero non lo voleva ma che il Padre Nilos l’aveva voluto garantendo monaci e mantenimento. Il vice sindaco cattolico, sorpreso da una simile dichiarazione da parte di un vescovo, gli ha allora ribattuto: perché avete firmato la domanda di assegnazione di un Monastero che non volevate?
Come può il pio popolo greco lamentarsi del rifiuto del Comune di Mandanici di continuare ad affidare il Monastero ad un vescovo Ortodosso che non ha vergogna a dichiarare di non volerlo?
Come può ancora il pio popolo greco continuare a lamentare l’assegnazione da parte del Comune di Bivongi a monaci del Patriarcato di Romania del Monastero di San Giovanni Theristis? Chi ha cacciato, e due volte, monaci aghioriti greci da Bivongi: il Comune calabrese o il Metropolita Greco Ortodosso di Italia?
Dobbiamo o no ringraziare quell’amministrazione comunale cattolica che, per rispetto ai fedeli ortodossi che frequentano il Monastero calabrese, non lo ha assegnato a monaci uniati ucraini ma a monaci ortodossi rumeni che hanno creato una piccola comunità, impossibile a formarsi sotto l’attuale Metropolita di Italia, che sempre e solamente lamenta di non avere stipendio.
Ma cosa deve pensare il pio popolo greco: davvero lo Stato Greco, le ricche comunità greco-ortodosse di Napoli e di Trieste non si preoccupano di assicurare il decoroso mantenimento del Metropolita, ogni giorno a pranzo in ristoranti veneziani, malgrado le difficoltà economiche. Ci troviamo innanzi ad un povero asceta o ad un caso analogo a proin Attikis? Esiste una differenza tra conti privati del Metropolita e quelli della Metropoli? Chi li controlla? Lo calunniano quanti sostengono che di persona si reca frequentemente in banca a Milano?
Ma al di là di questi aspetti: a quali risultati sono giunti il Patriarca e il Santo Sinodo che pur hanno inviato una Esarchia l’anno scorso per rendersi conto della situazione in Calabria e in Sicilia?
Sembra che tutti al Fanar siano consapevoli della grave situazione nella quale si trova in realtà tutta la Metropolia di Italia e di Malta guidata dal Metropolita Gennadios assistito da un arrogante e incapace protosynkellos e da un genikos Archieratikos epitropos che, malgrado molte vicende giudiziarie e lo scandalo di ortodossi, cattolici e protestanti milanesi, (che lo conoscono meglio di altri), il Metropolita Gennadios ha fatto nominare dal Panaghiotatos protopresbitero del Trono Ecumenico.
Dopo l’indagine effettuata in Calabria e in Sicilia dall’Esarchia Patriarcale si era diffusa in Italia la notizia dell’imminente nomina di un nuovo Metropolita o, almeno, di un vescovo ausiliare proveniente dalla Grecia. Ma niente di tutto questo. Si vocifera che il Patriarca ha troppo grande rispetto per questo suo antico compagno di studi, da mezzo secolo in Italia e,per di più, ben due volte mancato metropolita di Rodi.
Al Fanar la situazione dell’Italia sembra nota a tutti ma non si adottano i necessari provvedimenti che avrebbero potuto oggi evitare la perdita del Monastero di Mandanici, benché la situazione di pericolo in Italia, e non solo in Magna Graecia, sia stata avvertita già dall’Esarchia inviata dal Patriarca l’anno scorso.
Premuroso a salvare le reliquie della grecità di Tenedo, il Patriarca, che a settembre ha pure trascorso una breve vacanza in Sardegna, non intende intervenire per frenare il progressivo franamento della Metropolia di Italia e Malta, malgrado ostentati elenchi di parrocchie e continue improvvisate chirotonie all’origine dell’ultimo provvedimento relativo all’Italia adottato dal Santo Sinodo Costantinopolitano . Si tratta della cateresis di due giovani preti rumeni ordinati dal Metropolita Gennadios, rei di essere passati sotto il Vescovo in Italia del Patriarcato di Romania senza avere richiesto a Venezia l’apolitirion canonico. La violazione dell’ordine canonico è indubbia ma, per non essere legati alla lettera come farisei, poniamo la seguente domanda al Panaghiotatos e agli aghioi sinodiki: vi siete chiesti se il Metropolita Gennadios ha proceduto canonicamente alla loro ordinazione? Quanto tempo prima di ordinarli ha conosciuti questri due chierici? E’ vero che ha visto per la prima volta, almeno uno di loro, soltanto nel vima al tempo della chirotonia? Ordinazioni così effettuate sono conformi ai Sacri Canoni e alla prassi vigente nella Chiesa Ortodossa? Chi li ha presentati al Metropolita Gennadios? E’ augurabile che non sia stato quell’archimandrita al quale lo stesso Metropolita ha dato l’incarico di parlare dell’obbedienza al vescovo durante la riunione del clero svoltasi a Seminara (l’unico Monastero rimasto nel sud al Patriarcato Ecumenico, grazie al sacrifico di una sola monaca serba, spesso privata anche della Liturgia domenicale, benché la piccola cappella della vicina Reggio sia servita da 3 preti) ..Non pensavamo che godesse della fiducia del Metropolita Gennadios quell’archimandrita noto in internet per discorsi di altro genere..come risulta abbastanza noto..senza alcun intervento da parte del Patriarcato Ecumenico il cui nome risulta così scandalosamente infangato in Italia…ma questo a Costantinopoli, forse, non lo sanno..occupati come sono ad accogliere spediti la richiesta dello zelante Metropolita Gennadios di procedere alla cateresis di giovani sacerdoti rei di avere trovato nella diocesi romena di Italia il luminoso Pimenarca che la nostra Arcidiocesi di Italia e Malta continua, purtroppo, a non avere.


Επιστολή κ. Δημητρίου Περιστερόπουλου στην εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» της 25ηςΣεπτεμβρίου 2009: www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/1799/Page7.pdf

Ἡ ἀλήθεια διὰ τὴν κατάστασιν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Μεγ. Ἑλλάδος Ἐντιμολογιώτατε


Κύριε Διευθυντά,
Ἐπιτραπείτω μοι ὅπως διὰ τῆς παρούσης συμβάλλω εἰς τὴν ἀποκατάστασιν τῶν ὅσων ἐμπαθῶς ἤ ἐξ ἀγνωσίας ἐγράφησαν παρὰ τοῦ


Ἐντιμ. κ. Β. Γιαννοπούλου πρὸς ἐνημέρωσιν τῶν ἐντίμων ἀναγνωστῶν τῆς ἐγκρίτου ἐφημερίδος Σας. (Δηλώνω ὅτι τὸν ἐν λόγῳ Ἐντιμολογιώτατον κύριον τυγχάνει ὅπως μὴ τὸν γνωρίζω κατὰ πρόσωπον καὶ οὐδεμίαν ἄλλη προσωπικὴ σχέσις ὑφίσταται μεταξὺ ἡμῶν ἀλλοιοῦσα τὴν ἀντικειμενικότητά μου, ἔτι δὲ ὅτι τῇ ἀδείᾳ πνευματικῶν πατέρων καὶ πάντως μετὰ τὴν παρέλευσιν λογικοῦ διαστήματος ἀπὸ τῆς δημοσιεύσεως ἐν ἀπαθείᾳ ἐπικοινωνῶ).

Ὁ ἐν λόγῳ Ἐντιμολογιώτατος κύριος ἀναφέρεται ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ εἰς τὰ ἀποσιωπηθέντα ἤ κάλλιον κοινῇ γραμμῇ τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας καὶ τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μετὰ διακρίσεως χειριζόμενα ἔσχατα γεγονότα ἐν Σικελίᾳ καὶ Καλαβρίᾳ.. Ὡς ἔθος ἔστι τοῖς «λυτρωταῖς» ἐν πρώτοις τεχνηέντως ψεκάζονται ἤ αἰωροῦνται κατηγορίαι κατὰ προσώπου πρὸς ἑτοιμασίαν τῆς κοινῆς γνώμης· ὕστερον ἐπανερχόμενοι συμπληρώνουν καὶ ἐκδη λώνουν συντονισμένως τὸ μελετηθέν σχέδιον ἐξουθενώσεως. Ὀφείλομεν ὅμως ἐν πρώτοις καλῇ τῇ πίστει ὅπως θεωρήσωμεν τὸ συμβὰν μεμονωμένον καὶ ἀρ κεσθῶμεν μὸνον πρὸς ὑπεράσπισιν τοῦ ἀδίκως συκοφαντουμένου.
Πρόκειται διὰ τὴν ἐπίθεσιν κατὰ τοῦ Πανοσιολογιωτάτου καὶ Ἐλλογιμωτάτου πατρὸς Νείλου Βατοπαιδινοῦ, γνωστοῦ τακτικοῦ Πανεπιστημιακοῦ Καθηγητοῦ τοῦ Ῥω μαϊκοῦ Δικαίου, ὅστις ὑπάρχει καύχημα τῶν ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων κατοικούντων ἑλλήνων προγόνων μας εἰς τὴν Μεγάλην Ἑλλάδα. Ἡ Θεία Χάρις ἐκάλεσεν τὸν κληρικὸν τοῦτον, ὅπως καὶ ἄλλους ὡς λ.χ. τὸν πατέρα Ἀντώνιον Σκορντῖνο, νὰ θερίσουν τὸν σπαρέντα κόπον
τοῦ μακαρίᾳ τῇ λήξει πατρὸς Ἐρμογένους καὶ ἐπὶ τοῖς ἴχνεσι αὐτοῦ νὰ προσφέρουν τὸν ἑαυτόν τους θυσίαν εὐάρεστον εἰς τὸν ἀμπελῶνα τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῇ Μεγάλῃ Ἑλλάδι. Ὡς ἄλλος ἀπόστολος Παῦλος ἐγαλουχήθη καὶ ἐμα-
θήτευσε εἰς τοὺς πόδας τοῦ περιφήμου, καὶ κατ᾿ ἐμὲ ἁγίου, πατρὸς Ἰωσὴφ γέροντος τῆς Μεγίστης Βασιλικῆς καὶ Πατριαρχικῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου· ἐκλήθη ὑπὸ τοῦ πρώῃν Ἰταλίας, εἶτα Ἀμερικῆς, Σπυρίδωνος, ἐχειροτονήθη κληρικὸς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, περιῆλθεν τὴν μεσογειακὴν ὑφήλιον εἰς τὴνὑπηρεσίαν τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καὶ τέλος ἐκατήντησεν εἰς Ῥήγιον, τὴν ἰδιαιτέραν αὐτοῦ πατρίδα. Ὑπηρέτησεν τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν εἰς τὴν κανονικήν της δικαιοδοσίαν ἐν Μεγάλῃ Ἑλλάδᾳ, ἤτοι εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Ἰταλίας ἀνήκουσα εἰς τὸ Σεπτὸν Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐπὶ ἔτη πολλὰ.. Ἐσχάτως εὑρίσκεται εἰς δυσμένειαν παρὰ τῶν ἐν Ῥώμῃ παροικούντων.
Ἀποτελεῖ ἐπιεικῶς γελοιότητα ἡ συκοφαντία περὶ καταχρήσεως χρημάτων διὰ τὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος κατάγεται ἀπὸ οἰκογένειαν εὐγενῶν, ἐξαιρετικὰ εὐφήμων ἐν τῇ Καλαβρίᾳ (ὁ πατὴρ αὐτοῦ ὑπῆρξε δίς Δήμαρχος τοῦ Ῥηγίου πλουσίων κατὰ κόσμον, ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει εὐμεγέθους μισθοῦ ὡς Καθηγητὴς Πανεπιστημίου, ὅστις οἰκείᾳ προαιρέσει ἠσπάσθη τὴν πτωχείαν εἰς τοσοῦτον βαθμὸν ὥστε ἐπὶ τῇ θέᾳ καὶ μόνον νὰ προκαλῇ τὸ αἴσθημα ἐλέους.
Ἐάσαντες λοιπὸν τὰς ἐπιπλάστους ἐπινοήσεις, προσπερνόντες τὴν ἐμφανιζομένην ἀχαρακτήριστον ἀγνωμοσύνην, εἰσερχόμεθα εἰς τὸ ἀληθινὸν αἴτιον τῆς συκοφαντικῆς ἐκστρατείας: ἡ ἀπύθμενος ἔχθρα κατὰ τῶν φρονούντων ὅτι ἐν γένει ἕλλην ἐστὶ πᾶς ὅστις μετέχει τῆς ἡμετέρας ἑλληνορθοδόξου παιδεί-
ας (οἰκουμενικὴ διάστασις τοῦ ἑλληνισμοῦ). Ἱστορικῶς μαρτυροῦνται ἀείποτε ἀκόλουθοι τῶν λεγόντων «ἡμεῖς ἐσμὲν (βιολογικά) τέκνα τοῦ... μόνοι κληρονόμοι, ἐκλεκτοὶ παρὰ τῷ Ἁγίῳ Θεῷ κ.λ.π.». Εἰς τοὺς τοιούτους οὔτε ἡ δικαιοθεῖσα τοποθέτησις τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἐπὶ τοῦ Πέτρου (πρβ. Γαλάτ. Β,11) ἔχει σημασίαν, οὔτε καὶ αὐτὰ τὰ Κυριακὰ λόγια περὶ τέκνων τοῦ Ἀβραάμ εἰς τοὺς Ἰουδαίους (πρβ. Ἰωάν. Η,39 Ματθ. Γ,9 Λουκ. Γ,8 καὶ ἀλλαχοῦ). Αὐτοὶ οἱ ἡμέτεροι (κατὰ σάρκα) καὶ μὴ ἡμέτεροι (κατὰ πνεῦμα) ἐργάζονται μετὰ ζήλου μὲν, ἄνευ λόγου γνώσεως δέ· τὰ ὀψώνια τοῦ ζήλου τους εὐλόγως τοὺς ὁδήγησαν εἰς ἀγνωσίαν καὶ πνευματικὴν ἀνευθυνότητα. Εἰς τὰ ἐπὶ μέρους γραφόμενα τοῦ Ἐντιμ. κ. Γιαννοπούλου. Ἡ ἀλήθεια ἔχει ὅτι ὁ Πανοσιολογιώτατος πατὴρ Γεννάδιος ἀπεστάλλη εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου Θεριστοῦ ἐν Καλαβρίᾳ «Πατριαρχικῇ κελεύσει», μετὰ εὐδόκιμον 10ετῆ ὑπηρεσίαν εἰς τὴν τροφὸν Θεολογικὴν Σχολὴν τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἐν νήσῳ Χάλκης. Ἀρχὰς Ἰουνίου ὁ ἐν λόγῳ κληρικὸς ἐξεδιώχθη μετὰ ψόγου ὑπὸ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου ἁγίου Ἰταλίας, ὅπερ σημαίνει ὅτι ἡ φράσις «Ἀρχὲς Ἰουνίου ὁ πατὴρ Γεννάδιος ἔκλεισε τὸ μοναστήρι» ἐνέχεται τοὐλάχιστον ὡς ψευδής. Μετʼ ὀλίγον συνεχίζει «παρέδωσε τὰ κλειδιὰ στὸ Καθολικὸ Δήμαρχο, καὶ ἐπέστρεψε στὴν Ἑλλάδα». Ὡς ἐλέχθη ἐξεδιώχθη μετὰ ψόγου· περὶ δὲ τῶν κλειδιῶν τὰ παρέδωσε εἰς τὸν φύλακα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἀπὸ ὅπου καὶ τὰ εἶχε παραλάβει ὅταν ἐκδιωχθέντος, παρὰ τοῦ αὐτοῦ Μητροπολίτου, τοῦ Ὁσιολογιώτατου μοναχοῦ Κοσμᾶ ἔμεινε ἡ Ἱερὰ Μονὴ ἐπὶ μῆνας ἕξ κενή εἰς τὴν ἐπιτροπείαν τοῦ ἐν λόγῳ φύλακος · ὁ φύλαξ δὲ, ὡς ὤφειλεν, τὰ παρέδωσε εἰς τὸν Δήμαρχον. Ἀτυχῶς ἡ Ἱερὰ αὕτη Μονὴ δὲν ὑπάρχει ὡς ἰδιοκτησία τοῦ ἐν λόγῳ Ἀρχιμανδρίτου ἀλλὰ τοῦ Ἰταλικοῦ κράτους· εἰδάλλως θὰ εἴχωμεν ἄλλας ἐξελίξεις. Ὁ δὲ νόμιμος ἰδιοκτήτης, ὁ ἐπὶ χρόνια Δήμαρχος, ἀπὸ ὅσον γνωρίζω δὲν ἀσπάζεται τὴν ποντιφικὴν παντόφλαν οὔτε καὶ τὴν Βενετικὴν... οὔτε ἐπιτρέπει εἰς ἄλλους τὸ «ἔφερε στὸ μοναστήρι ῥουμάνους μοναχούς». [Ὁ Ἐντιμ. κ. Γιαννόπουλος εὐθαρσῶς λέγει ὅτι ὁ «Καθολικὸς Δήμαρχος» πεισθεὶς εἰς τὸν πατέρα Νεῖλον εἰσήγαγεν Ὀρθοδόξους Ῥουμάνους εἰς τὴν ὑπὸ Δημαρχιακὴν ἰδιοκτησίαν Ἱερὰν Μονὴν· φοβοῦμαι ὅμως ὅτι ἄν ἐνημερωθῇ ὁ τοπικὸς Δήμαρχος θιγόμενος καὶ ἀπολογούμενος εἰς τὸν τοπικὸν Ρκαθολικὸν ἐπίσκοπον καὶ εἰς τοὺς δημότας του θὰ ὑποβάλη μήνυσιν κατὰ τοῦ Ἐντιμ. Κ. Γιαννοπούλου ἐπὶ συκοφαντίᾳ]. Ἐδῶ ἀκριβῶς ὑπάρχει καὶ ὁπυρὴν τοῦ σκεπτικοῦ· οἱ μοναχοὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς εἶναι Ὀρθόδοξοι, μνημονεύουν κανονικῶς τὴν Αὑ τοῦ Θειοτάτην Παναγιότητα ὡς εὑρισκόμενοι εἰς Πατριαρχικὴν δικαιοδοσίαν, ἀλλὰ ὑπολείπονται εἰς τὸ ὅτι εἶναι Ῥουμάνοι. Αὐτὸ εἶναι θεολογικῶς τὸ ὑστέρημά τους. Δὲν γνωρίζω ἄν γιὰ τοὺς ἀναριθμήτους Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἠσκήθησαν ἐν τοῖς κανονικοῖς ὁρίοις τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ δὲν προήρχοντο ἐκ γένους ἑλληνικοῦ, ἰσχύει ἡ αὐτὴ μομφή διὰ ὑστέρημα, ὅμως ὁ τίτλος Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον προδιαθέτει δι᾿ ἄλλην θεολογικὴν τοποθέτησιν. Πάντως πρὸς παρηγορίαν τοῦ Πανοσιολογιωτάτου π. Νείλου ὁμιλεῖ μητρικῶς τὴν ἑλληνικὴν, ὅπως καὶ τὴν ῥωσσικὴν καὶ ῥουμανικὴν καὶ ἄλλας τέσσαρας γλῶσσας, μειονεκτεῖ βεβαίως εἰς τὸ ὅτι εἶναι ἀπόγονος τῶν ἐνδόξων ἑλλήνων τῆς «Μεγάλης Ἑλλάδος» καὶ οὐχὶ τῆς Ἑλλάδος, μᾶλλον δὲ εἶναι ἀσυγχώρητος διότι τολμᾶ νὰ ὁμιλεῖ διὰ ἰσότιμον, ἀπροσωπόληπτον Ὀρθοδοξίαν εἰς ἅπαντα τὰ ἔθνη. Διὰ δὲ τὸ γραφὲν πρὸς κατηγορίαν τοῦ Πανοσ. πατρὸς Νείλου«στενὸ συνεργάτη τοῦ “μοναχοῦ Ῥαφαὴλ” (Βαβύλη) καὶ γνωστὸν στὰ κυκλώματα τοῦ μακαρίτη Ἀρχιεπισκόπου Πάσης Ἑλλάδος Χριστοδούλου» τοῦτο ἔστω γνωστόν. Ὁ Ὁσιολογιώτατος πατὴρ Ῥαφαὴλ ἀποφάσει τῆς ἑλληνικῆς δικαιοσύνης ἀνεδείχθη ἀθῶος τῶν κατηγοριῶν καὶ σκευωριῶν αἵτινες παρὰ τῶν διαφόρων τοῦ προσήχθησαν. Δὲν εἶναι τοῦ παρόντος ἡ ἀνάλυσις καὶ ἡ σκοπιμότης ἐκείνων τῶν γεγονότων, ἀποτελεῖ ὅμως θεσμικὸν θέμα ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ ἀποδοχὴ τῶν ἀποφάσεων τῆς ἑλληνικῆς δικαιοσύνης. Ἀλλὰ καὶ ἡ μομφὴ «στενὸ συνεργάτην» μᾶλλον προέρχεται ἀπὸ μόνην στυγνὴν διάθεσιν συκοφαντίας. Τέλος μετὰ πολλῆς λύπης ἀνέγνωσα τὰ ὑπονοούμενα περὶ Ἀθα-νασίου Βατοπαιδινοῦ καὶ Νείλου Βατοπαιδινοῦ. Τὸ ποῖος «θάφτει» καὶ ποῖος ἀναζωογονεῖ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰ τῆς ἀξιολογήσεως τῆς προσφορᾶς μίας ἐκ τῶν ἐνδοξοτέρων Ἱερῶν Μονῶν τοῦ ἉγίουὌρους θὰ τὰ γνωρίσει πράγματι ὡς «τραγικὴν εἰρωνείαν» ὁ συγγραφεύς ἅμα τῇ κοιμήσει του. Ἡ Κυρία Θεοτόκος καὶ ἡ πληθὺς τῶν Βατοπαιδινῶν Ἁγίων εἴησαν πρεσβευταὶ τοῦ ἐν λόγῳ συγγραφέως.

Μετὰ τιμῆς
Δημήτριος Περιστερόπουλος



Υ.Γ. Μόλις ἐπληροφορήθην ὅτι μὴ γενόμενοι δεκτοὶ εἰς Ἐκκλησιαστικὴν κοινωνίαν παρὰ τῶν ἐν Βενετίᾳ, ὡς εἰκός, ἐστράφησαν εἰς τὴν «Ῥουμανικὴν Μητρόπολιν Ἰταλίας». Εὖγε τῆς σοφίας μας!

Αγαπητοί μας αναγνώστες,

Το κακό πλέον ξεπέρασε κάθε όριο. Ανίκανοι, οκνοί, χωρίς όραμα άνθρωποι, με μόνο τους «προσόν» την ικανότητά τους να σιωπούν και να σκύβουν τη μέση μπροστά στην «εικαζόμενη βούληση» των αφεντικών τους, αποσυνθέτουν μέρα τη μέρα όλα τα ιδανικά, όλα τα όσια και τα ιερά της φυλής, της παράδοσης του πολιτισμού, της θρησκείας μας. Καλυμμένοι πίσω από ένα πέπλο συγκάλυψης και αδιαφορίας, ανοχής και συνενοχής, ψεύδονται, λοιδωρούν τους τίμιους και τους ικανούς, αποθαρρύνουν τους πιστούς, για να κάθονται σαν «πλουμιστά παγώνια» στους θρόνους που τους έδωσαν άλλοι. Και βέβαια...παραπονιούνται συνεχώς και το μόνο που τους νοιάζει είναι χρήματα, περισσότερα χρήματα.

Είναι αδιανόητο, στο μαλακό υπογάστριο του Βατικανού και του Ρωμαιοκαθολικισμού, στην Μεγάλη Ελλάδα των ένδοξων εποχών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, άθεοι, καθολικοί ή απλώς κοσμικοί κατά το πνεύμα Δημοτικοί Άρχοντες να παραχωρούν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ιστορικά μοναστήρια, μνημεία της ελληνικής παρουσίας σ’ αυτή την Άγια Γη και να μην γίνεται τίποτε για να αναδειχτούν στην προτέρα αίγλη. Δεν ζήτησαν χρήματα!!! Βρήκαν χρήματα, βρήκαν κονδύλια από την Ε.Ε. και το Ιταλικό κράτος και τα ανακαίνισαν, τα έκαναν τέλεια και περίμεναν τους μοναχούς, τους διανοούμενους και τους προσκυνητές. Ούτε αυτό δεν μπόρεσαν να κάνουν οι διάφοροι Γεννάδιοι...Σκεφτείτε μόνον τούτο: Αν κάπου στην Ελλάδα που στο παρελθόν υπήρχαν Ενετοί ή Φράγκοι, κάποιος Δήμαρχος αποφάσιζε να παραχωρήσει στο Βατικανό τα ερρείπια έστω ενός καθολικού μοναστηριού στην Καθολική Εκκλησία, εσείς τι λέτε: ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕΙ, ΝΑ ΤΟ ΕΞΟΠΛΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΠΑΝΔΡΩΣΕΙ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΜΗΔΕΝ; ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ; Νομίζουμε πως η απάντηση είναι τόσο προφανής που δεν χρειάζεται να την γράψουμε. Για όσους απο εσάς έχετε ακόμη την παραμικρή αμφιβολία για τα όσα ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΛΕΓΜΕΝΑ σας γράφουμε εδώ, κάντε τον κόπο και επισκευθείτε τους δικτυακούς τόπους των δύο δήμων της Καλαβρίας και της Σικελίας και...κλάψτε για το κατάντημά μας ως λαού, ως έθνους, ως φυλής... http://www.mandanici.net/ http://www.bivongi.com/

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ. ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΥΡΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ...


Μην χάσετε τις επόμενες ημέρες:


1. ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΣ-παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ιστορία και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.


2. Η αναγέννηση της Ορθοδοξίας που ξεκίνησε την δεκαετία του 1990


3. Τα σημαντικότερα προσκυνήματα


4. Η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου το 2001


5. Η Μ.Κ.Ο. – ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΣ – Αναπτυξιακός Οργανισμός που παρουσιάστηκε ως «σκάνδαλο», πολεμήθηκε ανηλεώς και τελικά διαλύθηκε έχοντας προσφέρει στο μικρό χρονικό διάστημα που εργάστηκε σημαντικό έργο.


6. Οι συστατικές επιστολές του Οικουμενικού Πατριάρχου και του Μητροπολίτη Ιταλίας προς την «ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ» που «ξεχάστηκαν και απωσιωπήθηκαν»


7. Η ανεκτίμητη προσφορά του Ιεραποστολικού Συνδέσμου «ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» από τη Θεσσαλονίκη


8. Η συγκλονιστική προσωπικότητα του Ιερομονάχου π. Νείλου Βατοπαιδινού, (κατά κόσμον Καθηγητής Ρωμαϊκού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Κατανζάρο της Καλαβρίας Giorgio BARONE-ADESI)


9. Η ανοικτή επιστολή αγωνίας που έστειλε στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στις 8-3-2009 και δεν έλαβε ποτέ απάντηση.


10. Η Πατριαρχική Εξαρχία που εστάλη να διερευνήσει την κατάσταση στην Μητρόπολη Ιταλίας και το πόρισμά της...ΧΑΘΗΚΕ στους διαδρόμους του Φαναρίου.


11. Ο ρόλος του Πατριαρχείου Μόσχας και των υπολοίπων Ορθοδόξων αυτοκεφάλων εκκλησιών κυρίως της Αν. Ευρώπης και οι βλέψεις τους στην περιοχή.


12. Ο ύπουλος ρόλος των Οικουμενιστών της Μονής του ΜΠΟΖΕ που τα τελευταία 13 χρόνια διοργανώνουν το μοναδικό συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας στην Ιταλία και κατόρθωσαν να είναι σημείο αναφοράς για την Ορθοδοξία, ενώ στην ουσία είναι η 5η φάλαγγα του Βατικανού και της Ρωμαϊκής Κούρια για μια νέα Οικουμενιστική επίθεση στην Ορθοδοξία. Ποιοί Ορθόδοξοι Πατριάρχες, Αρχιερείς, Ιερείς, Μοναχοί και καθηγητές από την Ελλάδα και τον υπόλοιπο ορθόδοξο κόσμο, «συνωστίζονται» για να κερδίσουν την εύνοια του πάμπλουτου αυτού κάστρου του Ρωμαιοκαθολικισμού με την φιλο-ορθόδοξη προβειά...


13. Τι μπορεί να γίνει: Προτάσεις και λύσεις για να μην σβήσει αυτή η ιστορική προσπάθεια.


14. Υπογράψτε και στείλτε μαζικά την επιστολή διαμαρτυρίας

στις 9.10.09