Απ: ΑΧΕΡΩΝ

από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Ιουλ 02, 2011 6:01 pm

ΑΧΕΡΩΝ - Σελίδα 3 %2525CE%252591%2525CE%2525A7%2525CE%252595%2525CE%2525A1%2525CE%25259F%2525CE%25259D%2525CE%2525A4%2525CE%252591%2525CE%2525A3%252520111

Να και το λιμάνι. Φάνηκε πια στο βάθος...

από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Ιουλ 02, 2011 6:03 pm

από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Ιουλ 02, 2011 6:03 pm

από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Ιουλ 02, 2011 6:05 pm

Δεν είμαστε σε νησί. Στον ποταμό Αχέροντα ταξιδεύουμε. Στην Ήπειρο. Και οικειοθελώς... κρουαζιέρα αναψυχής. Να πάρουμε και μια γεύση από την άλλη βαρκάδα που θέλοντας και μη θα κάνουμε κάποτε στα νερά του.

από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Ιουλ 02, 2011 6:06 pm

Φτάνουμε και στην αποβάθρα που ξεκινήσαμε. Ντράπηκα να το πω και να το κάνω. Να μείνω για μία ακόμη τουλάχιστον βόλτα... Θα επανορθώσω όμως σύντομα.

από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Ιουλ 02, 2011 6:07 pm

από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Ιουλ 02, 2011 6:09 pm

Τέλος της φωτογραφικής περιήγησης. Εύχομαι να σας δοθεί η ευκαιρία να την κάνετε και ζωντανά. Οι φωτογραφίες ελάχιστα μόνο κατάφεραν να αποτυπώσουν απ' όσα όλες μας οι αισθήσεις κατέγραψαν στη μαγική αυτή βαρκάδα στον Αχέροντα.

από ofisofi Κυρ Ιουλ 03, 2011 6:18 pm

Χθες πριν από αυτές τις φωτογραφίες είχες δημοσιεύσεις άλλες για τον Αχέροντα και εγώ έγραψα ένα σχόλιο όπου έλεγα γιατί δεν μου αρέσουν οι εκβολές του Αχέροντα. Όταν πάτησα αποστολή βγήκε ένα μήνυμα στα Αγγλικά που απ' ότι κατάλαβα έλεγε ότι γίνεται δημοσίευση εκείνη τη στιγμή. Μετά ξαναμπαίνω, βλέπω αυτές τις φωτογραφίες αλλά οι άλλες τι έγιναν; Έκανα κάτι λάθος και χάθηκαν μαζί με το σχόλιο;

από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Ιουλ 04, 2011 3:32 am

Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥΔΙΑΣ. ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΓΕΝΑΡΗ. ΜΙΑ ΛΑΜΠΡΗ ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ ΗΜΕΡΑ...

από Admin Δευ Ιουλ 04, 2011 3:47 am

Ναι, αν κατάλαβα καλά, έκανες ένα λαθάκι...

Το μήνυμα στα αγγλικά πρέπει να έλεγε ότι προστέθηκε και νέα απάντηση στη διάρκεια του χρόνου που δακτυλογραφούσες το μήνυμά σου. Και το σύστημα ρωτάει αυτόματα στην περίπτωση αυτή αν θέλεις κάτι να διορθώσεις στο μήνυμα που έγραψες, λαμβάνοντας υπόψη και το καινούριο που γράφτηκε...

Αν δε θέλεις, πατάς εκ νέου υποβολή. Αλλιώς χάνονται όσα έγραψες...

Ανέβασα όση ώρα γράφω κι εγώ αυτό το μήνυμα μια ακόμη φωτογραφία με τον άλλο μου λογαριασμό. Ώστε να μου βγάλει το σύστημα το μήνυμα που σου λέω, να το φωτογραφίσω, και να μου πεις αν είναι το ίδιο...

ΑΧΕΡΩΝ - Σελίδα 3 1b

Αυτό το μήνυμα σου έβγαλε; Αν ναι, τότε έγινε αυτό που σου είπα...

Ακριβώς κάτω από το μήνυμα αυτό, εμφανίζεται ό,τι γράψαμε:

ΑΧΕΡΩΝ - Σελίδα 3 2a

Και ακολουθούν δύο εντολές: Modify και Υποβολή. (η μία στα αγγλικά, η άλλη στα ελληνικά, από τα τρελά του συστήματος)

Αν πατήσεις Modify μπορείς να μετατρέψεις το μήνυμά σου. Όπως το έκανα κι εγώ για να ενσωματώσω τις φωτογραφίες της οθόνης. Αν δε θέλεις καμία μετατροπή , πατάς υποβολή. Αν δεν πατήσεις υποβολή, θα χαθούν όσα έγραψες...

από ofisofi Δευ Ιουλ 04, 2011 2:03 pm

Μάλλον ! Δεν θυμάμαι ακριβώς. Ε, δεν έγινε και τίποτε απλά έγραφα ότι στις εκβολές από τη μια η θάλασσα μου δημιουργεί ένα αίσθημα γαλήνης ενώ από την άλλη το πράσινο του ποταμού, λόγω της σύνδεσης του με το θάνατο με αγριεύει και γι' αυτό δεν μ' αρέσει σε αντίθεση με άλλα ποτάμια.

από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Ιουλ 04, 2011 3:29 pm

Με την ευκαιρία πάντως να σου πω ότι υπάρχει και ενδεχόμενο κάποιες φορές την ώρα που πατάς υποβολή να χαθεί το μήνυμα. Καλού κακού τις δημοσιεύσεις ή τις κάνουμε "κόπι" πριν πατήσουμε υποβολή ή ακόμη καλύτερα τις ετοιμάζουμε σε αρχείο word και μετά ως τελικό κείμενο τις κάνουμε επικόλληση στο φόρουμ. Έχω πάθε μεγάλη νίλα μ' αυτή την περίπτωση. Ξέρεις τι είναι να γράφεις με τις ώρες και μόλις κάνεις κλικ στην Υποβολή να χάνονται όλα; Φρίκη! Και ο θάνατος με μια άλλη μορφή.

Και μια και είπα θάνατος, ο Αχέροντας μου αρέσει ακριβώς για το λόγο που δε σου αρέσει... Ο καθένας και τα γούστα του... Αυτός ο συνδυασμός δηλαδή, της γαλήνης και της ηρεμίας από τη μια και του τρομακτικού από την άλλη. Και η απίθανη βλάστηση στις όχθες, η ζωή, με όσα το νερό του θέλοντας και μη θυμίζει.

Δεν το λέω για να πω κάτι ούτε για δηλώσω αντίθεση με όσα έγραψες. Έχει να κάνει με τις φιλοσοφικές μου αντιλήψεις γύρω από το θάνατο. Πχ με το ακόλουθο:

Τι είναι φιλοσοφία;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ "Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ"

"Θα μου πείτε φιλοσοφία είναι η οντολογία, είναι η ηθική, είναι η αισθητική, είναι η γνωσιολογία, είναι η μεταφυσική, όπως λένε οι ακαδημαϊκοί στα πανεπιστήμια. Όχι!

Όλα αυτά είναι από το περιθώριο. Ένα πράγμα είναι φιλοσοφία. Φιλοσοφία είναι ο στοχασμός του ανθρώπου απάνω στο φαινόμενο θάνατος. Όρισε έτσι τη φιλοσοφία, ένας από τους μέγιστους φιλοσόφους, ο Πλάτων. Στο διάλογό του «Φαίδων», δίνει έναν ορισμό και λέει «Φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου.»

Παράλογος ορισμός. Σουρεαλιστικός. Και δε διδάσκεται μ’ αυτή την οπτική φιλοσοφία, γι’ αυτό έχουμε και αυτή τη μακρινή σχέση. Είναι για κάποιους ειδικούς , λέει, προφέσορες κτλ τι είπε ο Καρτέσιος, τι είπε ο Λάιμπνιτς, τι είπε ο Μπεργκσόν, τι είπε… οι Ζήνωνες. Ο Κιτιέας και ο Ελεάτης.

Η φιλοσοφία είναι απλό πράγμα. Ο καθένας μας φιλοσοφεί. Φιλοσοφία σημαίνει ότι σκέπτομαι, στοχάζομαι, και προσπαθώ να βρω τον καλύτερο τρόπο, ένα γεωδαιτημένο που έχει πολλές συμβολές και συνιστώσες, για να ζήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη ζωή μου. Αυτά τα είκοσι, τριάντα, πενήντα, εβδομήντα χρόνια που μου οριστήκαν να ζήσω. Αυτό θα πει απλά φιλοσοφία. Και ξέρουμε πολλούς απλοϊκούς ανθρώπους που δεν έχουν και τίτλους και περγαμηνές, οι οποίοι φιλοσοφούν και ζουν μια πολύ ωραία ζωή. Λοιπόν. Σ’ αυτήν την οπτική, λέει ο Πλάτων, «Φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου».

Αλλά… Με μια διαφορά. Όταν λέει μελέτη θανάτου, εννοεί τη σχέση του καθένα μας με το δικό του θάνατο. Όχι πέθανε ο φίλος μου, πέθανε ο πατέρας μου, πέθανε ο συγγενής μου. Πηγαίνω στο νεκροταφείο, στην κηδεία, είμαι κατηφής κτλ. Όοχι αυτό. Εκεί, να ξέρετε, τις περισσότερες φορές, που πηγαίνουμε και μπορεί να πονάμε και να λυπόμαστε κτλ κατά βάθος χαιρόμαστε, λέει ο Φρόυντ με την βαθυ – ψυχολογία… διότι χωρίς να το ξέρουμε λέμε «Αυτός πέθανε, εγώ ζω!» Υποσυνείδητα και σκοτεινά. Μπορεί να μη δείχνουμε… Φεύγουμε με αισθήματα δηλαδή κατάφασης. Όχι αυτό.

Φιλοσοφία είναι μελέτη θανάτου κατά την έννοια ότι στοχάζομαι απάνω στο δικό μου θάνατο. Απάνω στο γεγονός ότι μια μέρα θα πεθάνω. Γιατί; Στη συνέχεια θα μας πει ο Πλάτων ότι, ακριβώς μετά τον ορισμό που δίνει, λέει:

«Οι ορθώς φιλοσοφούντες αποθνήσκειν μελετώσι.»

Όσοι φιλοσοφούν σωστά δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να μελετούν πώς θα πεθάνουν.

«Και το τεθνάναι αυτοίς ήκιστα φοβερόν.»

Αυτό μας ενδιαφέρει. Και όταν θα ‘ρθει η ώρα να πεθάνουν, λέει, δε φοβούνται το θάνατο, γιατί ήταν σωστή η πορεία τους και η σχέση τους, η πορεία τους σε όλη τους τη ζωή και η σχέση τους με το φαινόμενο του θανάτου."

Ο Α-χέρων (πρόσεξε τον ήχο και όχι την ορθογραφία) μου δίνει αυτή τη χαρά. Να σκέφτομαι το θάνατο. Όχι όμως καταθλιπτικά. Αλλά ως πηγή ζωής και δημιουργίας.

Πάνε πολλά χρόνια που είχα ένα καλό τετ α τετ με τον ... κύριο θάνατο. Αυτοκινητιστικό. Αλλά και πριν δυο χρόνια κόντεψα μέσα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου να δω "τα ραδίκια ανάποδα". Ατύχημα σε σκάλα σε ώρα εφημερίας. Και στις δύο περιπτώσεις τα γεγονότα με ξύπνησαν από το λήθαργο της καθημερινότητας και μου έδωσαν δύναμη να κάνω πράγματα που ή τα ανέβαλα για το μακρινό μέλλον ή δεν έβρισκα το κουράγιο να τα πραγματώσω. Είναι σπουδαίο να βλέπεις κατάφατσα το θάνατο. Και να σκέφτεσαι ότι τίποτε άλλο δεν είναι τόσο σίγουρο στη ζωή μας παρά ο θάνατος. Γεννήθηκες; Το μόνο βέβαιο είναι πως μια μέρα θα πεθάνεις. Πίκρα αβάσταχτη και καημός ανείπωτος που άλλους τους ζουρλαίνει, άλλους τους κάνει να προσπαθούν να νικήσουν το φόβο του θανάτου με υποκατάστατα το χρήμα, τη δόξα κλπ και άλλους να μεταπλάθουν το μοναδικό συναίσθημα μπρος στο θάνατο σε τέχνη και γενικότερα σε δημιουργία. Ο Λιαντίνης αυτό το τελευταίο το ονομάζει ενδοκοσμική αθανασία και το θεωρεί ως τη μόνη εφικτή δυνατότητα αθανασίας και ζωής μετά το θάνατο. Λέει επίσης ότι αυτή η αιτία οδήγησε και στην υπέροχη κλασική τέχνη των ελλήνων. (βάζω το "ελλήνων" με μικρό το πρώτο γράμμα όπως συνηθίζει ο Λιαντίνης κι όχι αγνοώντας την ορθογραφία)

από ofisofi Δευ Ιουλ 04, 2011 4:11 pm

Ακριβώς και εγώ γι' αυτό φροντίζω να χαίρομαι τη στιγμή και το σήμερα με αυτούς που αγαπώ χωρίς μακροπρόθεσμα προγράμματα. Αλλά δεν μου αρέσει να υποβάλλομαι και στην ιδέα . Και αυτό το κλάσμα δευτερολέπτου το ένιωσα πριν λίγο καιρό , όταν παρ' ολίγο θα έπεφτα στο κενό που νόμιζα ότι ήταν σκάλα (είχα πάει με τον Διευθυντή να δω το νέο κτίριο)Ένιωσα ότι κάτι με τράβηξε και τώρα που το γράφω ακόμη ανατριχιάζω. Σκεφτόμουν πώς μπορούν τα πάντα να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη.