ΛΥΘΗΚΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΙ - ΩΡΑ ΝΑ ΛΥΘΕΙ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ

Όπως με ενημέρωσαν οι συνάδελφοι από το Μαργαρίτι το πρόβλημα βρήκε λύση. Τα παιδιά που περιμένουν το λεωφορείο γράφτηκαν στο Ολοήμερο. Έτσι και κάτω από παιδαγωγική επιτήρηση βρίσκονται και αξιοποιούν παιδαγωγικά το χρόνο της αναγκαστικής τους παραμονής στο σχολείο.

Παράλληλα οι δάσκαλοι μπορούν πλέον όπως και όλοι οι άλλοι συνάδελφοι στην επικράτεια να αναχωρούν από την εργασία τους όταν τελειώνουν το διδακτικό τους ωράριο εκτός βεβαίως των περιπτώσεων που ο 1566 προβλέπει παραμονή και πέραν αυτού.

Ελπίζουμε το παράδειγμα αυτό να αποτελέσει μπούσουλα για αντιμετώπιση παρόμοιων προβλημάτων και όπου αλλού υπάρχει. Αφού τα μαθητικά δρομολόγια είναι υπαρκτό θέμα για πολλά σχολεία του νομού μας να δοθεί η λύση της εγγραφής των μαθητών στο Ολοήμερο ώστε να μην παραμένουν στο σχολείο σκοτώνοντας την ώρα τους αλλά ακολουθώντας κατάλληλο πρόγραμμα. Διότι αν το Ολοήμερο αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση των εργαζόμενων γονιών που αδυνατούν να πάρουν τα παιδιά τους από το σχολείο την ώρα που τελειώνουν τα πρωινά τους μαθήματα, το ίδιο αναγκαίο είναι να εξυπηρετεί και τους γονιούς που οι νέες συνθήκες με τα σχολικά κέντρα και το κλείσιμο των μικρών σχολείων των χωριών αδυνατούν λόγω απόστασης να πάρουν οι ίδιοι το παιδί τους από το σχολείο την ώρα που τελειώνει από την τάξη του.

Εισηγούμαστε δηλαδή να γίνει σχετική πρόταση προς το Υπουργείο και να λυθεί έτσι και το θέμα της μεσημεριανής αποχώρησης και σε όσα άλλα σχολεία τα παιδιά της πρώτης και της δευτέρας αναγκάζονται καθημερινά να περιμένουν μία ώρα για να αναχωρήσουν μαζί με τα άλλα των μεγαλυτέρων τάξεων που σχολούν στις 13.15. Να μη γίνεται δηλαδή απλά φύλαξη αλλά παιδαγωγικό πρόγραμμα στο πλαίσιο του Ολοήμερου.

Μάλιστα θα προσθέσω εδώ πως με μια τέτοια λύση θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί και το θέμα των διπλών μεσημεριανών δρομολογίων τις μέρες που οι μαθητές της Πέμπτης και της Έκτης έχουν εφτάωρο. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά κατοικούν σε μικρά χωριά και δεν έχουν τη δυνατότητα στον τόπο διαμονής τους για όσα οι συμμαθητές τους των αστικών κέντρων κάνουν το απόγευμα (ξένες γλώσσες, μουσική, αθλητισμό, πληροφορική, θεατρικό παιχνίδι κλπ) είναι ευκαιρία να αξιοποιηθεί προς την κατεύθυνση αυτή η παραμονή τους στο σχολείο μετά τη λήξη των κανονικών μαθημάτων.

Παρόμοια πρέπει να αντιμετωπιστεί και το θέμα της πρωινής προσέλευσης αφού τα λεωφορεία και τα ταξί είναι αδύνατον να φτάνουν πάντα την ώρα που ανοίγει επίσημα το σχολείο για την πρωινή του ζώνη. Να υπάρχει υπεύθυνος παιδαγωγός που θα υποδέχεται τα παιδιά στο σχολείο και όχι πρόσωπα που δεν έχουν παιδαγωγική κατάρτιση.

Φτάνει που οι μετακινήσεις των μαθητών με τα λεωφορεία και τα ταξί γίνεται χωρίς συνοδό. Και με δυσάρεστες πολλές φορές συνέπειες. Όπως πχ πέρυσι που σε ένα τέτοιο λεωφορείο κάποια παιδάκια κρύφτηκαν για να παίξουν μέσα στην μπαγκαζιέρα. Ή όπως πρόσφατα για να παίξουν και πάλι ξήλωσαν τα καθίσματα και το ΚΤΕΛ ζητάει ένα χοντρό ποσόν αποζημίωσης για τις υλικές ζημιές απειλώντας παράλληλα να διακόψει τελείως το δρομολόγιο.

Και φτάνει και περισσεύει η ταλαιπωρία αυτών των παιδιών. Που κάνουν κάθε μέρα πολλά χιλιόμετρα και ξυπνάνε από τα άγρια χαράματα. Και με κρύο και βροχή και χιόνι μερικές φορές βρίσκονται στους δρόμους και όχι μόνο ταλαιπωρούνται αλλά και κινδυνεύουν από τις μετακινήσεις με κακές καιρικές συνθήκες στους δύσκολους επαρχιακούς δρόμους.

Πχ θα αναφερθώ στα παιδάκια από το Πολύδροσο Θεσπρωτίας. Που ταξιδεύουν κάθε μέρα σαράντα συνολικά χλμ (πήγαινε και έλα) στον παλιό δρόμο Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων. Ευτυχώς που στο σχολείο τους, στη Νεράιδα (Μενίνα) δόθηκε από την αρχή η λύση του Ολοήμερου κι αυτό μας έδωσε κι εμάς την ιδέα να προτείνουμε το ίδιο για το Μαργαρίτι. Αξίζει όμως εδώ να δείτε φωτογραφίες του δρόμου αυτού όταν τον περσινό χειμώνα τον διέσχισα κι εγώ με το αυτοκίνητό μου:


Από δω περίπου ξεκινάνε τα παιδιά, από την είσοδο του χωριού στην Αγία Παρασκευή. Και η υπόψη ότι η φωτογραφία είναι τραβηγμένη μεσημέρι, που να δείτε δηλαδή κατάσταση οδοστρώματος στις 7 το πρωί... Αν ήταν στην Αθήνα μια τέτοια κατάσταση, τα σχολεία θα ήταν κλειστά... Στην επαρχία τι γίνεται; Που μπορεί το σχολικό κέντρο να μην έχει πρόβλημα στον τόπο που βρίσκεται αλλά για κάποιους μαθητές είναι αδύνατον να μεταβούν στο σχολείο αφού τα χωριά τους είναι αποκλεισμένα; Ή και αν δεν είναι τελείως αποκλεισμένα το ταξίδι είναι άκρως επικίνδυνο; Και ταξίδι που γίνεται για το χωριό του παραδείγματος με ταξί. Και δίχως συνοδό.


Μια ακόμη εικόνα από το δρόμο που είναι υποχρεωμένα να διασχίζουν τα παιδάκια του Πολυδρόσου για να μάθουν τα πρώτα γράμματα. Από τα έξι τους χρόνια... Κι αν φοιτήσουν και στο νηπιαγωγείο, που πρέπει βεβαίως να φοιτούν σήμερα όλα τα παιδιά, από τα πέντε.

Φτάνει, επαναλαμβάνω, αυτή η ταλαιπωρία. Ας γίνει τουλάχιστον το σχολείο μια ζεστή φωλιά για τα παιδιά αυτά και ας αξιοποιούν παιδαγωγικά τον όποιο χρόνο είναι υποχρεωμένα να παραμένουν σε αυτό περιμένοντας να τελειώσουν και τα μεγαλύτερα παιδιά που συνταξιδεύουν μαζί τους.