ΝΑΙ ΠΟΥΛΑΕΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΟ ΧΑΡΟΚΟΠΕΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΑΚΡΙΒΑ ΤΗΝ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ!

Πουλώντας κατάρτιση στους εκπαιδευτικούς

Σεμινάρια επί πληρωμή από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

Πέμπτη 6 Δεκέμβρη 2012

Βεβαιώσεις σε εκπαιδευτικούς, για να εφαρμόσουν πτυχές του «νέου σχολείου» πουλά το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο έναντι 230 ευρώ, εφαρμόζοντας το μοντέλο της ανώτατης εκπαίδευσης που θα παρέχει επί πληρωμή τίτλους σε... ποικιλία μεγεθών.

Ειδικότερα, το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο και το εργαστήριο Οικονομικής και Κοινωνικής Ανάλυσης της Οικογένειας και του Καταναλωτή του Τμήματος Οικιακής Οικονομίας και Οικολογίας οργανώνει τον Β' κύκλο του επιμορφωτικού σεμιναρίου, διάρκειας 120 ωρών, με θέμα «Μεθοδολογία και εφαρμογή των projects (σχέδια εργασίας) στην εκπαίδευση».

Οπως αναφέρεται στη σχετική πρόσκληση που έχει σταλεί σε σχολεία της Αθήνας και είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος, το σεμινάριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σε εκπαιδευτές όλων των θεματικών πεδίων της εκπαίδευσης ενηλίκων, σε φοιτητές αντίστοιχων τμημάτων όπως και σε κάθε πολίτη με ενδιαφέρον στις εναλλακτικές εκπαιδευτικές τεχνικές διδασκαλίας μέσα σε περιβάλλον μάθησης. Σε αυτό το διευρυμένο «πελατολόγιο» το Πανεπιστήμιο θα πουλά βεβαιώσεις, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τις κατευθύνσεις για ανταποδοτική λειτουργία των ιδρυμάτων, σαν τα δεκάδες ΙΕΚ και τις άλλες δομές κατάρτισης.

Με ένα «μενού» προγραμμάτων ταχύρρυθμων μερικών ωρών, εξ αποστάσεως, τριετών ή διετών που θα οδηγούν σε αντίστοιχες βεβαιώσεις, πιστοποιητικά διπλώματα με το λογότυπο του Ιδρύματος και με γνώμονα το τι ζητά τη συγκεκριμένη στιγμή η «αγορά». Προοδευτικά, και λόγω της υποχρηματοδότησης αλλά και βάσει του νέου θεσμικού πλαισίου λειτουργίας τους, τα πανεπιστήμια θα προσανατολίσουν τη λειτουργία τους στην παροχή τέτοιων υπηρεσιών, σε μια κερδοφόρα λειτουργία και στον τομέα της διδασκαλίας και σε αυτόν της έρευνας. Το Χαροκόπειο ειδικά έχει ήδη να επιδείξει τέτοια δραστηριότητα μέσα από τη συνεργασία του με επιχειρήσεις στον τομέα της έρευνας (Friesland).

Και δεν είναι η μόνη περίπτωση παροχής κατάρτισης επί πληρωμή από Πανεπιστήμια. Για παράδειγμα, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου ξεκίνησε εξ αποστάσεως «σχολή γονέων» με δίδακτρα αρκετών εκατοντάδων ευρώ, το Πανεπιστήμιο Αθήνας δραστηριοποιείται στο χώρο της κατάρτισης μέσω του Κέντρου Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης και Επιμόρφωσης (ΚΕΚ - ΕΚΠΑ), ενώ ιδιαίτερα διαδεδομένα είναι τα προγράμματα εξ αποστάσεως κατάρτισης, πάντα με δίδακτρα.

Από την άλλη πλευρά, ο εκπαιδευτικός των 700 ευρώ, καλείται να πληρώσει το ένα τρίτο του μισθού του για να μάθει τεχνικές εφαρμογής των σχεδίων εργασίας - projects. Μίας τουλάχιστον αμφιλεγόμενης αλλά βασικής πλευράς των αλλαγών που έρχονται στο «νέο σχολείο», αφού τα projects αποτελούν μοχλό διαφοροποίησης, μέσο εκγύμνασης δεξιοτήτων αλλά και σύνδεσης του σχολείου με την αγορά, αφού προβλέπεται συμμετοχή σε αυτά της «τοπικής κοινωνίας».

Στην προκειμένη περίπτωση, καλείται λοιπόν ο εκπαιδευτικός να πληρώσει για να μάθει να κάνει projects, αύριο ίσως για άλλη πλευρά του σχολείου. Κάνοντας ατομική υπόθεση την όποια επιμόρφωσή του, αφού επιμόρφωση πραγματική με ευθύνη της πολιτείας δεν υπάρχει. Και έχοντας πάνω από το κεφάλι του και τη δαμόκλειο σπάθη της αξιολόγησης που τον ωθεί να κυνηγά βεβαιώσεις για να επιδείξει «προσωπική εξέλιξη».

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=7183274

Η είδηση μπορεί να δημοσιεύτηκε ένα και πλέον μήνα νωρίτερα. Όμως το ΠΑΜΕ τώρα ανακάλυψε πως πρέπει να αντιδράσει με παράσταση διαμαρτυρίας.

http://36dimotiko.blogspot.gr/2013/01/blog-post_5812.html

Την Παρασκευή, 25/1/2013, ώρα 10! Στην Πρυτανεία του Χαροκόπειου! ΟΛΟΙ!

Πώς όλοι; Δεν το ξέρει το ΠΑΜΕ ότι τέτοια ώρα οι εκπαιδευτικοί είναι στα σχολειά τους;

Δεν μπορεί να μην το ξέρει. Άρα καταλήγουμε στο δεν το ενδιαφέρει να πάρουν μέρος οι ... ΟΛΟΙ. Αρκούν οι σύντροφοι που θα χρεωθούν με την παράσταση. Θα κουβαλήσουν το πανό και θα φωνάξουν τα προκαθορισμένα συνθήματα. Ο ρεπόρτερ του Ριζοσπάστη θα τραβήξει φωτογραφίες και την άλλη μέρα θα εμφανιστεί και το άρθρο στο Ρίζο από τους όλους που αγωνίζονται και αντιστέκονται στην αντιλαϊκή πολιτική, δηλαδή μια χούφτα ανθρώπους. Θαυμάσια!

Άλλοι λοιπόν πουλάνε κατάρτιση και άλλη μούρη σε τούτη τη ... "χαροκοπημένη" χώρα! πως τάχα μου αγωνίζονται. Πως προβάλλουν αντίσταση. Πώς γίνεται με τόοοοοση αντίσταση το Μνημόνιο να ζει και να βασιλεύει είναι μυστήριο άλυτο. Μυστήριο που δε φαίνεται να απασχολεί τις αγωνιστικές δυνάμεις της χώρας.

Και ζητώ συγνώμη που γίνομαι κακιά, δεν είναι για να κατηγορήσω το ΠΑΜΕ αλλά για να πιέσω προς ουσιαστικές πράξεις αντίδρασης και αντίστασης. Και το ΠΑΜΕ και όλους. Γιατί δεν πάει άλλο. Δεν αντέχουμε άλλο αυτή την εξαθλίωση. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Να τη σταματήσουμε.

Θα μου πεις βέβαια τι με νοιάζει εμένα τι γίνεται στην Αθήνα και στο Χαροκόπειο. Εδώ είναι Θεσπρωτία. Σωστό. Μα έλα μου ντε που εδώ έχουμε ακόμη χειρότερες καταστάσεις να αντιμετωπίσουμε σε θέματα επιμόρφωσης!

Ας πάρουμε για παράδειγμα τα σεμινάρια εκτός έδρας. Που ναι μεν δεν πληρώνεις δίδακτρα για να τα παρακολουθήσεις αλλά σου έρχεται μια εγκύκλιος που λέει ότι είναι υποχρεωτική η παρουσία σου εκεί. Και μάλιστα υποχρεωτική κάτω από τις εξής συνθήκες:

Ως τις 11.30 θα διδάξεις σε σχολείο της Ηγουμενίτσας. Και στις 12 ακριβώς θα είσαι υποχρεωτικά παρών στο Δημοτικό Σχολείου Γαρδικίου Παραμυθιάς. Για να παρακολουθήσεις το σεμινάριο ως τις 2 - που λήγει το εργασιακό σου ωράριο.

Ας μας απαντήσει κάποιος με ποιον τρόπο μπορείς σε μισή ώρα να βρεθείς από την Ηγουμενίτσα στο Γαρδίκι; Σίγουρα όχι με συγκοινωνία. Αλλά τότε με τι; Πετώντας; Φαίνεται πως εκτός από το ΠΑΜΕ είναι και άλλοι που πιστεύουν για τους εκπαιδευτικούς ότι μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα σε δύο σημεία. Ή...

εκείνοι που σε καλούν υπολογίζουν πως θα χρησιμοποιήσεις το γιωταχί σου. Πως ο πλούσιος μισθός που σου δίνουν σου επιτρέπει να έχεις αγοράσει αυτοκίνητο, να το συντηρείς, να πληρώνεις τέλη κυκλοφορίας, να στο πιάνουν και για τεκμήριο, να του βάζεις και βενζίνη που είναι τόοοοοοσο φτηνή στις μέρες μας. Δηλαδή περιμένουν εκείνη τη μέρα αφενός να τους δουλέψεις 4 ώρες και αφετέρου να πληρώσεις το μεροκάματό σου για να επιμορφωθείς.

Δίνουμε μάλιστα και το λινκ του Γαρδικίου στο διαδίκτυο

http://www.gardiki.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=13&Itemid=22

όπου μπορείτε να διαβάσετε ιδίοις όμμασι πως το Γαρδίκι απέχει 40 χλμ από την Ηγουμενίτσα. Αρκετά από τα οποία είναι δρόμος επαρχιακός και μάλιστα επικίνδυνος. Αρκεί να αναφέρουμε πως στο δρόμο αυτό σκοτώθηκε πέρυσι η συναδέλφισσά μας, η Χρύσα Γκορέζη, πηγαίνοντας μια μέρα με βροχή να εργαστεί στο σχολείο του Γαρδικίου.

Σε τι λοιπόν διαφέρει αυτή η τακτική από την τακτική του Χαροκόπειου;

Πώς! Μην το λέτε! Διαφέρει:

1. Στο Χαροκόπειο είναι επιλογή σου να πας ή να μην πας. Στο σεμινάριο όμως στο Γαρδίκι όχι. Εκεί η παρουσία σου είναι υποχρεωτική.

2. Στο Χαροκόπειο θα πας στον ελεύθερο χρόνο σου. Δε θα πας τρέχοντας από τη δουλειά και με το κεφάλι καζάνι.

3. Στο Χαροκόπειο θα πάρεις και ένα χαρτί. Πως έκανες κάτι σημαντικό για την επιμόρφωσή σου. Στο Γαρδίκι και θα πας και κανένα χαρτί δε θα σου δώσουν. Ή και να σου δώσουν κάποια βεβαίωση ότι παρακολούθησες είναι μόνο για να μη σου κόψουν το μισθό και όχι για να πάρεις μόρια...

4. Επιπλέον το Χαροκόπειο είναι πανεπιστήμιο. Και έχει τη δυνατότητα να προσφέρει ποιοτική επιμόρφωση. Τέτοια δηλαδή που ζητάμε οι εκπαιδευτικοί. Πανεπιστημιακή. Σαφώς όχι επί πληρωμή αλλά δε ζητάμε και επιμόρφωση τζάμπα χωρίς ποιότητα. Κάνω λάθος;

Περιμένουμε λοιπόν από το ΠΑΜΕ και όλες τις άλλες αγωνιστικές δυνάμεις να αντιδράσουν στη συνεχιζόμενη τακτική των επιμορφώσεων εκτός έδρας και μάλιστα δεκάδες χλμ μακριά από τα σχολεία μας και με τις συνθήκες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Το λιγότερο λιγότερο να ζητηθεί από την υπηρεσία να βάλει ταξί για τη μεταφορά των εκπαιδευτικών - αφού το σεμινάριο αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς της Πέμπτης και της Έκτης. Και βεβαίως να υπάρξει ο κατάλληλος χρόνος για τη μετάβαση στο Γαρδίκι κι όχι σε τριάντα λεπτά να τους ζητούν να διασχίσουν τόσα χιλιόμετρα.

Κι όχι μόνο με λόγια. Γιατί με λόγια ζητήθηκε και στο παρελθόν και το πρόβλημα συνεχίζεται. Να υπάρξει έμπρακτη αντίδραση. Είναι προτιμότερο να χάσουμε μία φορά το μεροκάματο κάνοντας στάση εργασίας και παράσταση διαμαρτυρίας παρά να το χάνουμε κάθε τρεις και λίγο και η κατάσταση να διαιωνίζεται. Κι όχι μόνο για το οικονομικό. Μα για το όλο στρεσάρισμα που σε κάνει να γυρίζεις με πονοκέφαλο στο σπίτι σου. Κι εκείνο το συναίσθημα που σε σκοτώνει. Ότι σε αντιμετώπισαν σαν σκουλήκι και όχι ως άνθρωπο με δικαιώματα.

Μιλάω εκ πείρας. Ως άνθρωπος που έκανε πολλών λογιών επιμορφώσεις στη ζωή του:

Άλλες με εκπαιδευτική άδεια μετ' αποδοχών και πολύμηνες (πχ επιμόρφωση 9 μηνών στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου).

Άλλες στον ελεύθερο χρόνο επί πληρωμή (πχ στη ΧΑΝ, στο ΕΚΕΒΙ κλπ) ή δωρεάν (πχ πρώτες βοήθειες από τον Ερυθρό Σταυρό, χειρισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών από τη ΝΕΛΕ Πειραιά κλπ) ή οργανωμένες από την υπηρεσία (πχ επιμόρφωση στις ΤΠΕ, στα ΚΠΕ κλπ).

Κι άλλες εντός του εργασιακού ωραρίου και με τη μορφή υποχρεωτικής παρουσίας. Άλλοτε δίωρες κι άλλοτε από το πρωί ως το μεσημέρι.

Σε όλες αυτές τις επιμορφώσεις λέω ναι. Γιατί γουστάρω τρελά να μαθαίνω καινούργια πράγματα. Ακόμη και όταν πληρώνω αλλά με τον όρο να είναι στην ελεύθερη επιλογή μου να επιμορφωθώ ή όχι. Και στην επιλογή μου να θυσιάσω ελεύθερο χρόνο. Πχ τα σεμινάρια στα ΚΠΕ αφενός γίνονται Παρασκευο - Σαββατοκύριακο και αφετέρου δε σου καλύπτουν όλα τα έξοδα, βάζεις αρκετά και μάλιστα τα οδοιπορικά από την τσέπη σου. Για τη Φιλιππιάδα για παράδειγμα είναι περισσότερο από 200 χλμ να πας και να γυρίσεις. Όμως είσαι ελεύθερος να πας ή να μην πας. Δε σε υποχρεώνουν!

Εκεί όμως που για μένα παύει κάθε ευχαρίστηση και γίνεται το στομάχι μου κόμπος είναι όταν μου λένε με το ζόρι να επιμορφωθώ και ταυτόχρονα να πληρώσω και από την τσέπη μου. Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω. Από πού απορρέει το δικαίωμα να μου στερούν το μεροκάματό μου με το έτσι θέλω.

Επιπλέον αδυνατώ να καταλάβω με ποιο δικαίωμα με στρεσάρουν να γκαζώνω για να προφτάσω και να βάζω σε κίνδυνο τη ζωή μου. Και μάλιστα όντας κατακουρασμένη από τη δουλειά στην τάξη.

Μπορείς έτσι να ευχαριστηθείς την επιμόρφωση; Μπορείς να ωφεληθείς από όσα θα ακούσεις; Θα είσαι εκεί αλλά το μυαλό σου θα απουσιάζει. Το σώμα σου θα είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Θα ζαλίζεσαι (ειδικά αν είσαι και κάποιας ηλικίας), θα φουντώνεις από αρνητικά συναισθήματα, θα κοιτάς με αγωνία το ρολόι πότε θα λάβει τέλος το μαρτύριο. Είναι αυτό επιμόρφωση;

Όχι. Αυτό είναι μια διαδικασία που εμένα με κάνει να μισώ τον εαυτό μου. Να μετανιώνω χίλιες φορές που διάλεξα αυτό το επάγγελμα. Και μπορούν να μου συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο. Αναρωτιέμαι μάλιστα μήπως το τελικό ζητούμενο είναι ακριβώς αυτό. Να μου διαλύσουν το ηθικό. Όπως δηλαδή συμβαίνει στο στρατό με τα καψόνια στους φαντάρους.

Και ξαναλέω ότι το λέει αυτό ένας άνθρωπος που έχει κι αν έχει κάνει επιμορφώσεις οικεία τη θελήσει στη ζωή του. Κι έχει εκφραστεί με ενθουσιασμό κατ' επανάληψη για επιμορφωτικές διαδικασίες που οργανώνονται από την υπηρεσία. Που έχει μαζέψει πάκο τα χαρτιά και τις βεβαιώσεις αλλά δε θέλησε ποτέ να τα εκμεταλλευτεί για προσωπική ανέλιξη. Μόνο προς όφελος των μαθητών του και για προσωπική ευχαρίστηση για νέες γνώσεις.

Ίδια και η ευχαρίστηση όταν κλήθηκα να μοιραστώ τις όποιες γνώσεις μου με τους συναδέλφους μου. Κι ούτε ενοχλήθηκα στο ελάχιστο που η διαδικασία έγινε δωρεάν. Γιατί και πάλι ίσχυε το με ελευθερία επιλογής. Δε με ανάγκασαν να κάνω εισηγήσεις. Μου το πρότειναν και δέχτηκα. Το γούσταρα, που λέει και η νεολαία, και το έκανα.

Θέλω δηλαδή να πω και να γίνει κατανοητό πως το όλο ζήτημα για μένα τουλάχιστον δεν είναι στενά οικονομικό. Αλλά θέμα ελευθερίας.

Φτάνει που εδώ στη Θεσπρωτία είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες οι δυνατότητες για επιμόρφωση - το καμία σχέση με την Αθήνα που δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Αλλά και με τα γειτονικά μας Γιάννενα που διαθέτουν και πανεπιστήμιο και πλήθος φορέων που διοργανώνουν λογής λογής επιμορφώσεις. Να έχουμε κι από πάνω τέτοιο βραχνά για τις λίγες σταγόνες επιμόρφωσης που μας προσφέρουν που να μας βγαίνουν ξινές;

Να καταθέσω και μια ακόμη απορία. Ποιος ο λόγος τα σχολεία της Ηγουμενίτσας, τα μόλις 4 σχολεία, να είναι μοιρασμένα σε τρεις εκπαιδευτικές περιφέρειες; Αν ήταν μία και ενιαία δε θα υπήρχε το πρόβλημα που ανέλυσα διεξοδικά παραπάνω. Δε θα μετακινούνταν οι εκπαιδευτικοί δεκάδες χιλιόμετρα για να επιμορφωθούν. Και με ανάλογο τρόπο θα μπορούσε και ο υπόλοιπος νομός να χωριστεί ώστε κανένας συνάδελφος να μην αντιμετωπίζει πρόβλημα.

Μα πέστε μου, τι δουλειά έχει ο Άγιος Βλάσιος να είναι στην ίδια εκπαιδευτική περιφέρεια με το Μαργαρίτι, ή ή Νεράιδα να είναι μαζί με τους Φιλιάτες και όχι με την Παραμυθιά που είναι ένα βήμα και ανήκουν και στον ίδιο Δήμο. Δε θα ήταν πιο λειτουργικό αν η Ηγουμενίτσα με τα γειτονικά της χωριά ήταν μια περιφέρεια, το ίδιο οι Φιλιάτες με τα δικά τους χωριά και η Παραμυθιά με τα δικά της και με μόνη εξαίρεση τα σχολεία Μαργαριτίου, Πέρδικας, Μαζαρακιάς και Συβότων (ή και Πλαταριάς) που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια υποπεριφέρεια σε θέματα επιμόρφωσης με κέντρο την Πέρδικα ώστε να μη φτάνουν οι συνάδελφοι στην Ηγουμενίτσα και να διανύουν όσο λιγότερα χιλιόμετρα γίνεται; Το μόνο σχολείο που θα παρέμενε αδικημένο θα ήταν το μονοθέσιο της Λεπτοκαρυάς αλλά ακριβώς γι' αυτό θα μπορούσε να ληφθεί μέριμνα για το συνάδελφο που υπηρετεί εκεί να του καλύπτονται τα έξοδα μετακίνησης και να ρυθμίζεται ευνοϊκά το ωράριο εργασίας του σε μέρες επιμόρφωσης.

https://xarinpaideias.forumgreek.com/?pid=4

Στο λινκ αυτό μπορείτε να δείτε το χάρτη google με τα σχολεία του νομού μας. Και κάνοντας κλικ στα "μπλε μπαλονάκια" να διαβάσετε ποιο είναι το καθένα.

http://dipe.thesp.sch.gr

Εδώ επίσης είναι η νυν κατανομή των σχολείων σε εκπαιδευτικές περιφέρειες. Κάντε λοιπόν τις συγκρίσεις και δείτε αν έχω δίκιο στην απορία που καταθέτω. Υπόψη για όσους δεν ξέρουν το νομό μας ότι υπάρχουν τρεις δήμοι, Ηγουμενίτσας, Σουλίου με έδρα την Παραμυθιά και Φιλιατών. Δε θα ήταν λοιπόν πιο λογικό η κάθε εκπαιδευτική περιφέρεια να ταυτίζεται με ένα δήμο και όχι να απαρτίζεται από σχολεία διαφορετικών δήμων όπως συμβαίνει σήμερα με τη 2η και 3η περιφέρεια;

Θα κλείσω λέγοντας πως για το ζήτημα του σεμιναρίου ενημέρωσα τον πρόεδρο του Συλλόγου μας, τον κ. Χριστοφίδη, και μου υποσχέθηκε πως θα επικοινωνήσει άμεσα με τους καθ' ύλην αρμόδιους για την επίλυσή του. Ας το ελπίσουμε. Γιατί μέχρι τώρα σε ανάλογες περιπτώσεις η μετακίνηση γινόταν από την Ηγουμενίτσα ως την Παραμυθιά. Αυτή τη φορά όμως το σεμινάριο γίνεται στο Γαρδίκι και οι συνάδελφοι της Ηγουμενίτσας θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση. Και γιατί η απόσταση είναι πολύ μεγαλύτερη και γιατί δεν υπάρχει συγκοινωνία να φτάσουν από την Ηγουμενίτσα στο Γαρδίκι και κατόπιν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Επιπλέον είναι αδύνατον να μεταβούν από την Ηγουμενίτσα στο Γαρδίκι σε μόλις 30 λεπτά. Κι έχοντας μόλις βγει από την αίθουσα διδασκαλίας και από δίωρο μάθημα.

Να σημειώσουμε ότι με παρέμβαση του Συλλόγου μας και του εξαιρετικού προέδρου μας, κ. Δημήτρη Χριστοφίδη, δόθηκε η δέουσα λύση στο πρόβλημα και δεν ταλαιπωρήθηκαν οι συνάδελφοι. Ευτυχώς γιατί εκείνη η μέρα ήταν τελικά μέρα με ακραία καιρικά φαινόμενα.

Επιπλέον οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι το σεμινάριο θα επαναληφθεί και στη δική μας πόλη. Πολύ ευχάριστο καθώς το αντικείμενό του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και αναμένουμε σχετική ανακοίνωση που ελπίζουμε να ισχύει για όλους τους εκπαιδευτικούς και όχι μόνο επιλεγμένων τάξεων.