ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟΥ ΝΟΥΡΙΑΝ (από το 2ο Γυμνάσιο Ηγουμενίτσας)

Από τα σχόλια του βίντεο:

Δημοσιεύθηκε στις 5 Ιαν 2013


στίχοι- μουσική: Active Member
εκτέλεση: Active Member & Ομάδα Νουριάν
Εικονολυψία/ Μοντάζ: Γιώργος Ζώγας (Γ. Ταμπακάκης, Φ. Τσολίνα)
Συντελεστές:

Μετάφραση_Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι
Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης,Βασίλης Κουκαλάνι
Σκηνικά_Κουστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος
Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος
Τραγούδι παράστασης : Active Member
Στιχάκια: Ντίνα Καφτεράνη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Επιμέλεια Κίνησης: Σεσίλ Μικρούτσικου

Διανομή:
Πολυξένη Ακλίδη : Αϊσέ
Γιώργος Δάμπασης : Μπάμπης Παπαδάκης
Βασίλης Κουκαλάνι : Κύριος Νουριάν
Ηρώ Μπέζου : Δώρα
Πέτρος Σπυρόπουλος : Πιρούζ
Μιχάλης Τιτόπουλος : Γιάννης


Η Παιδική Σκηνή του Θεάτρου Πορεία παρουσιάζει το έργο του Φόλκερ Λούντβιγκ "Μια γιορτή στου Νουριάν". Μια ανατρεπτική κωμωδία για το ρατσισμό και την πολιτισμική συμφιλίωση που απευθύνεται σε ανθρώπους από 6 ετών --και όλων των ηλικιών! Το έργο αυτό γράφτηκε και παίχτηκε στις αρχές της δεκαετίας του '70 από το Θέατρο Grips του Βερολίνου και είχε τίτλο «Μια Γιορτή στου Παπαδάκη». Στην Γερμανική εκδοχή η οικογένεια των μεταναστών του έργου ήταν Έλληνες.

Το "Μια Γιορτή στου Νουριάν" προτείνει ένα καινούργιο χειραφετημένο θέατρο για παιδιά και νέους με ψυχαγωγικές, ρεαλιστικές ιστορίες καθημερινότητας με τις οποίες τα παιδιά μπορούν να ταυτιστούν άμεσα και να αναγνωρίσουν το οικείο τους περιβάλλον. Προτείνουμε ένα θέατρο που εξαρτάται από τις δικές τους εμπειρίες, καθιστώντας το δραματικό δρώμενο κάτι που μπορεί να τους απασχολεί και πέραν του χρόνου της παράστασης.

Παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 12.00, καθημερινές για σχολεία.
ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ, Τρικόρφων 3- 5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69. τηλ. 210 8210991, 210 8210082

Από την αποψινή Γιορτή στου Νουριάν και την παράσταση στο 2ο Γυμνάσιο Ηγουμενίτσας.

Όλα τέλεια. Όλα υπέροχα! Μπράβο σε όλους τους συντελεστές της παράστασης!

Θα ήθελα πολλά να γράψω για την παράσταση. Και ενθουσιάστηκα και τη χάρηκα και έζησα το κάθε λεπτό της. Μα ένα ανόητο σχόλιο, μια γκρίνια που άκουσα από κάποιον θεατή μετά το πέρας, με άδειασε. Αν οι άνθρωποι έτσι εισπράττουν το δόσιμο ψυχής ακόμη και από τα παιδιά, τι νόημα έχει να γράψεις και να μοιραστείς την ψυχούλα σου με τους άλλους;

Μωρέ καλά έκανα εγώ και πήγαινα μόνη μου στην Αθήνα να δω θέατρο. Το θέατρο είναι μια μυσταγωγία. Δεν είναι καφέ σαντάν να μασάει ο άλλος την τσίχλα του και να λέει το μακρύ του και το κοντό του.

Όταν μου περάσει ο θυμός, αν μου περάσει, θα επανέλθω...