ΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

ΠΑΜΕ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ (Και ναι και όχι και μαζί και μόνοι)

Πήγαινε κάτω

ΠΑΜΕ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ (Και ναι και όχι και μαζί και μόνοι) Empty ΠΑΜΕ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ (Και ναι και όχι και μαζί και μόνοι)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Παρ Μάης 03, 2013 9:54 am

ΠΑΜΕ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

ΚΑΙ ΤΙ ΑΓΩΝΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ


1. Την Τρίτη 30 Απρίλη συνεδρίασε το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ όπου τέθηκε το ζήτημα της απεργίας διαρκείας στις πανελλαδικές εξετάσεις (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ), με μοναδικό επί της ουσίας αίτημα, την άρση της αύξησης του ωραρίου των εκπαιδευτικών κατά δύο ώρες την εβδομάδα, μέτρο που ψηφίστηκε στο πρόσφατο πολυνομοσχέδιο και που συνδέεται με τις απολύσεις των εκπαιδευτικών.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ επισήμαναν την ανάγκη να δοθεί αγωνιστική απάντηση στο σύνολο της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Στη βάση αυτή πρότειναν:

Να προκηρυχτεί 48ωρη Απεργία στις 14 και 15 Μάη. Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ τη 2η μέρα της απεργίας (15 Μάη) για την εκτίμηση της κατάστασης. Να παρθεί υπόψη το επίπεδο της συμμετοχής στην απεργία, οι αγωνιστικές διαθέσεις, για να καθοριστεί η μορφή και η κλιμάκωση του αγώνα. Γενική Συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ στις 18 Μάη.

Τελικά, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, αρνήθηκε την πρότασή του ΠΑΜΕ, δεν αποφάσισε τίποτα.

2. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλος ο λαός, έχουν απέναντί τους τη βάρβαρη πολιτική συγκυβέρνησης–Ε.Ε. που τσακίζει συνολικά τα λαϊκά δικαιώματα, όλους τους εργαζόμενους, όλους τους κλάδους. Βασικό εργαλείο στο πέρασμα αυτής της πολιτικής είναι η τρομοκράτηση, η συκοφάντηση, η στοχοποίηση όσων αγωνίζονται. Καλλιεργούν το «κοινωνικό αυτοματισμό», το «διαίρει και βασίλευε». Πώς απαντά σε αυτό το σχεδιασμό η ηγεσία της ΟΛΜΕ;

Οδηγώντας τον κλάδο σε τυφλή απεργία χωρίς συμμαχίες,

χωρίς σχέδιο, χωρίς προοπτική.

- Ενώ η επίθεση και με το πολυνομοσχέδιο αυτό χτυπά το σύνολο του Δημόσιου Τομέα, πρότειναν απεργία διαρκείας πάνω στις πανελλαδικές εξετάσεις, με μόνο ένα αίτημα και μόνο για ένα κλάδο (ΟΛΜΕ). Ούτε καν κοινή απεργία με τη ΔΟΕ, με τους άλλους κλάδους του Δημοσίου, (και στην Πρωτοβάθμια 9.300 συνάδελφοί μας αναπληρωτές δυνητικά είναι υπό απόλυση).

- Με μοχλό πίεσης τις εξετάσεις, όχι μόνο δεν ανοίγουν δρόμο για τη συμμαχία με τους εργαζόμενους γονείς και τους μαθητές, αλλά στρώνουν το έδαφος στην προπαγάνδα της κυβέρνησης, ώστε να απομονώσει και να τσακίσει τον κλάδο.

- Μιλάνε για απεργία διαρκείας στις εξετάσεις και αναγνωρίζουν ότι «είναι δεδομένο ότι η κοινωνία θα είναι απέναντί μας … είναι δεδομένη η εχθρότητα» (Πρόεδρος Δ.Σ. ΟΛΜΕ), αλλά την ώρα που ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο διαδήλωναν στο μπλοκ των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ όλοι κι όλοι 25 άτομα!

Η ηγεσία της ΟΛΜΕ παίζει πολιτικά, επικοινωνιακά παιχνίδια

στις πλάτες του κλάδου.

Οι μεν ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ για να εξιλεωθούν από τη στήριξη που έδιναν και δίνουν τόσα χρόνια στην κυβερνητική πολιτική,

οι δε δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν αυτή την απεργία ως πολιτική επένδυση, ως εφαλτήριο που θα συμβάλλει ώστε να ΅ρθει στο κυβερνητικό προσκήνιο ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ από την πλευρά τους χρησιμοποιούν τα καλέσματα γιΆ αυτή την απεργία για τις δικές τους επικοινωνιακές ανάγκες, για την αυτοεπιβεβαίωσή τους ότι «και καλά» είναι το πιο αγωνιστικό κομμάτι του κλάδου.

Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ΠΑΜΕ ότι αυτές οι ηγεσίες δεν μπορούν να οργανώσουν αγώνες με αποτελέσματα, μπαίνουν σε έναν αγώνα για να βγουν γρήγορα-γρήγορα, αρκεί η απεργία στις εξετάσεις να εξυπηρετήσει το επικοινωνιακό τους παιχνίδι!

Μία τέτοια εξέλιξη βολεύει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που θέλουν ένα κίνημα ηττημένο, βολεύει και το ΣΥΡΙΖΑ που σε συνθήκες «αριστερής» διακυβέρνησης δεν θα θέλει πολλά-πολλά μπερδέματα στα πόδια του από ένα ισχυρό, λαϊκό κίνημα.

Καρφί δεν τους καίγεται αν τσακιστεί το κίνημα.

Πρόκειται για καθαρό τυχοδιωκτισμό.

3. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ξεκαθαρίζουμε ότι δεν είμαστε αντίθετοι σε καμιά μορφή πάλης και ως εκ τούτου δεν είμαστε αντίθετοι ούτε με την απεργία στις εξετάσεις,

αρκεί η εκάστοτε μορφή πάλης να συνδέεται με προϋποθέσεις για την επιτυχία του αγώνα. Και τέτοιες προϋποθέσεις επιτυχίας κατά τη γνώμη μας είναι:

· Η οργάνωση, ο σχεδιασμός του αγώνα με αιτήματα και στόχους πάλης που να εξασφαλίζουν την ενότητα του κλάδου, τη μαζική συμμετοχή στην απεργία, αν είναι δυνατόν από τη συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών

· Αιτήματα, πλαίσιο και προσανατολισμός πάλης που θα συμβάλλει στη συμμαχία, στον κοινό αγώνα με εργαζόμενους γονείς, μαθητές, με τους άλλους κλάδους των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αγώνας και σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική, την εξουσία των τραπεζιτών και των βιομηχάνων, της Τρόικα και της Ε.Ε., σύνδεση της καθημερινής πάλης με την προοπτική μιας άλλης ανάπτυξης σε όφελος του λαού και όχι των εκμεταλλευτών του.

Τέτοιες προϋποθέσεις διασφαλίζονται στην κοινή πάλη για ένα άλλο σχολείο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, ένα σχολείο που θα δίνει μόρφωση σε όλα τα παιδιά και που θα διδάσκει την ιστορική και επιστημονική αλήθεια.

Τέτοιες προϋποθέσεις βρίσκονται στον κοινό αγώνα, όχι μόνο πάνω σε ένα αίτημα πάλης (π.χ. ενάντια στην αύξηση του ωραρίου εργασίας), αλλά στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, κόντρα στο πολυνομοσχέδιο, στο νέο σχολείο Α.Ε., την αξιολόγηση, το νέο πειθαρχικό δίκαιο, τις υποχρεωτικές μετατάξεις, την αύξηση του ωραρίου, τις απολύσεις, τη μισθολογική καθήλωση κ.α.

Στη βάση αυτή βλέπουμε την αποτελεσματικότητα και την κλιμάκωση των αγώνων.

ΑπΆ όλα αυτά και για όλα αυτά, τίποτα δεν έκανε η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ.

Ούτε καν μία συνάντηση με την Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας και τις Ομοσπονδίες Γονέων για να εξασφαλίσουν τη στοιχειώδη στήριξη από τους γονείς!

Κι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μία παράλειψη. Εδώ επιβεβαιώνεται αυτό που καιρό τώρα λέει το ΠΑΜΕ, ότι αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν μπορούν να οργανώσουν αγώνες με προοπτική και αποτελέσματα, γιατί δεν έχουν γραμμή σύγκρουσης με την αντιλαϊκή-αντιεκπαιδευτική πολιτική. Γιατί έχουν αποδεχτεί κι έχουν συμβιβαστεί με την υπάρχουσα πραγματικότητα.

4. Η ΔΑΚΕ για να στηρίξει την απεργία στις εξετάσεις έθεσε ως προϋπόθεση να στηθεί κάλπη στις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, η οποία θα είναι ανοιχτή πριν και μετά τη Γενική Συνέλευση (από τις 13:00-19:00) και στην οποία θα πηγαίνει και θα ψηφίζει όποιος εκπαιδευτικός θέλει, ακόμα και αν αυτός δεν είναι μέλος του σωματείου, ακόμα και αν δεν παραβρέθηκε ούτε ένα λεπτό στη Γενική Συνέλευση! Πρόκειται για διάλυση του σωματείου, της Γενικής Συνέλευσης, του συνδικαλιστικού κινήματος. Επί της ουσίας, η ΔΑΚΕ έθεσε ως όρο στη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και στις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ να δεχτούν τη διάλυση και τον εκφυλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ αποδέχτηκαν τον όρο της ΔΑΚΕ.

Η μεν ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ δήλωσε ότι συμφωνεί να στηθούν κάλπες μετά το τέλος των Γενικών Συνελεύσεων, ώστε να ψηφίσουν όσοι δεν ήταν παρόντες στη Γενική Συνέλευση, οι δε ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ δήλωσαν ότι δεν έχουν αντίρρηση με την ψηφοφορία μέσω κάλπης, αρκεί αυτή να είναι προαιρετική για όσες ΕΛΜΕ το επιθυμούν. Πρόκειται για επικίνδυνη, διαλυτική πρακτική για το κίνημα, που όσοι βάλουν την υπογραφή τους, θα φέρουν ιστορικές ευθύνες, θα είναι υπόλογοι απέναντι στον εργαζόμενο λαό και το κίνημα.

Θα ζήσουμε τραγελαφικές καταστάσεις: η Γενική Συνέλευση να λέει ΝΑΙ στην απεργία και η κάλπη ΟΧΙ. Εκ των πραγμάτων, πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα τα οποία δεν μπορεί να συμψηφιστούν. Ποια θα είναι η απόφαση της ΕΛΜΕ;

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ μπροστά στον καιροσκοπισμό τους και στον τυχοδιωκτισμό τους έδωσαν «γη και ύδωρ» στον κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Τέτοια «αριστερή πλειοψηφία» στην ΟΛΜΕ … να τη χαίρονται!

5. Προτείνουμε άμεσα να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ για να αποφασίσει ο κλάδος. Κάνουμε έκκληση να μην λείψει κανείς. Ξεκαθαρίζουμε πως δεν πρόκειται να δεχθούμε και δεν πρόκειται να νομιμοποιήσουμε αποφάσεις που διαλύουν τα σωματεία και τις Γενικές Συνελεύσεις. Στη σπέκουλα που έχει ξεκινήσει από τους συνοδοιπόρους της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚ στην ΟΛΜΕ, ότι το ΠΑΜΕ θα υπονομεύσει την απεργία, απαντάμε: δεν έχουν παρά να κοιταχτούν μεταξύ τους κι εκεί θα βρουν τους απεργοσπάστες. Θα βρουν αυτούς, τους εκλεγμένους συνδικαλιστές των παρατάξεών τους, που τις ημέρες της απεργίας, πήγαιναν το πρωί σχολείο και το μεσημέρι … στη διαδήλωση, χωρίς βέβαια να δηλώσουν απεργοί!

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ θα προτείνουν συγκεκριμένο πρόγραμμα αγωνιστικών, απεργιακών.


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΑΠΟ

http://www.alfavita.gr/
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΠΑΜΕ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ (Και ναι και όχι και μαζί και μόνοι) Empty Απ: ΠΑΜΕ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ (Και ναι και όχι και μαζί και μόνοι)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Παρ Μάης 03, 2013 10:55 am

Αφού με κάθε τρόπο σπέρνει την απογοήτευση, αφού βρίζει όλους τους άλλους, στο τέλος για να καλύψει τα νώτα του πετάει και ένα είμαστε υπέρ της απεργίας στις πανελλαδικές.

Και μετά ξαναπιάνει το βιολί για να εξηγήσει ότι τέτοια απεργία δεν μπορεί να γίνει.

Απορώ αν αυτοί οι άνθρωποι επικοινωνούν με τον εγκέφαλό τους. Αν καταλαβαίνουν τι λένε. Γιατί αν καταλαβαίνουν τότε η ιστορία του κινήματος πρέπει μία μόνο ταμπέλα να τους κρεμάσει. Δε θα είμαι εγώ που θα πω τη λέξη. Τι θα γράφει η ταμπέλα. Γιατί με πονάει περισσότερο από το ίδιο το ΠΑΜΕ αυτό το σκηνικό και η απόλυτη ξεφτίλα ενός χώρου που τον πιστεύαμε πρωτοπορία στους αγώνες μας για χρόνια.

Ντροπή ρεεεεεεεεεεεε! Το αίμα τόσων αγωνιστών δε σας πνίγει; Τύψεις δε νιώθετε για τη σημερινή κατάντια;

Από τη μια έχουμε την τρόικα. Και τους ντόπιους συνεργάτες της.

Και από την άλλη το ΚΚΕ. Και το ΠΑΜΕ.

Η σκύλλα και η χάρυβδη του λαού μας.

Γι' αυτό και δεν μπορεί ο λαός μας να αντιδράσει σε όσα συμβαίνουν. Κι απορούνε οι αφελείς τι έπαθαν οι Έλληνες. Είναι ετούτη η τρομακτική μετάλλαξη της αριστεράς που δεν αφήνει κανέναν αγώνα να αναπτυχθεί και το λαό να σηκώσει κεφάλι.

Πριν ακόμη ξεκινήσει μια απεργία πιάνουν και σου λένε ότι:

1. Θα βρεις απέναντι την κοινωνία

2. Το συνδικάτο είναι ντιπ άχρηστο

3. Μόνο 25 άτομα ήταν στη διαδήλωση, άρα βγάλε συμπέρασμα ποιος θα απεργήσει...


Τι σου λένε λοιπόν; Πως δεν μπορεί να γίνει απεργία! Θα είναι χαμένη από χέρι και θα τσακίσει και το κίνημα αν γίνει τέτοια απεργία!

¶ρα λοιπόν; Ποια είναι η θέση του ΠΑΜΕ που δεν έχει τη λεβεντιά να την πει στα ίσια;

Το ΟΧΙ στην απεργία!!!!!!!!!

Και θα ήταν πολύ πιο έντιμο ανοιχτά να πούνε αυτό το ΟΧΙ, πολλοί θα συμφωνούσαν μαζί τους, κι όχι να παίζουν παιχνίδια με τις λέξεις και να κρύβονται πίσω από κατηγορίες για όλες τις άλλες παρατάξεις.

Αφήστε τη γελοιότητα να τα βάζουν με όλους τους άλλους και όλους να τους βρίσκουν σκάρτους. Ξεχνάνε ότι αυτοί οι άλλοι δεν είναι μόνο καρέκλες στην ηγεσία της ΟΛΜΕ ή και των ΕΛΜΕ μα ένα μεγάλο και συντριπτικό κομμάτι του κλάδου των καθηγητών. Πώς μπορεί έτσι το ΠΑΜΕ να λέει για δήθεν ενότητα; Πώς να την κάνει την ενότητα όταν όλοι του μυρίζουν και όλοι του ξινίζουν;

Ας βρούνε επιτέλους την τόλμη να παραδεχτούν ότι οι μόνοι αγώνες που θα ήθελε το ΠΑΜΕ είναι αυτοί που θα τους έκανε μόνο το ΠΑΜΕ!

Κι αφού σήμερα οι δυνάμεις του έχουν καταρρεύσει, επιλέγει να εμποδίσει με κάθε τρόπο απεργία από τους άλλους.

Γιατί άραγε; Είναι απλά μια βλακώδης τακτική;

Ή πολύ βαθύτερες και σκοτεινές αιτίες;

Εδώ που φτάσαμε και αυτά πλέον περνάνε από το μυαλό μας. Και πρέπει να τα πούμε και ανοιχτά για να μην έρθει αύριο η Ιστορία να πει εμάς βλάκες και πως δεν καταλαβαίναμε τι παιγνίδια παίζονταν!

Ελπίζω βέβαια να κάνω λάθος. Και απλά να πρόκειται για βλακεία.

Και κάνω έκκληση με όλη τη δύναμη της φωνής μου προς τους συναδέλφους του ΠΑΜΕ να αλλάξουν τακτική το συντομότερο δυνατό! Δεν πάει άλλο! Ο λαός έχει γονατίσει, οι εκπαιδευτικοί έχουν εξαθλιωθεί. Οι απολύσεις ξεκίνησαν. Πότε θα ξυπνήσουν; Πότε θα δουν την αλήθεια κατάματα;

Την αλήθεια πως είναι αδήριτη ανάγκη να βρουν όλες οι παρατάξεις αυτά που τους ενώνουν και να χτιστεί μέτωπο αντίστασης.

Κι εγώ λέω πως είναι πάρα πολύ ηλίθιος όποιος νομίζει ότι υπάρχει σήμερα εκπαιδευτικός που δε θέλει να αγωνιστεί που δε θέλει να παλέψει για όσα συμβαίνουν. Αυτό που τους φρενάρει και αυτό που τους σταματά είναι η φαγωμάρα ανάμεσα στις παρατάξεις. Και στα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται από τους συνδικαλιστές.

Γι' αυτό και μόνο από κάτω μπορεί να έρθει το φως. Να πάρει η βάση του κλάδου και της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ την κατάσταση στα χέρια της. Να πετάξουν από τις καρέκλες τους απολιθωμένους καρεκλοκένταυρους που μόνο για τις ψήφους νοιάζονται, τις δικές τους και των κομμάτων τους. Εεεεεεεεεεε, λέμε, σας πήραμε χαμπάρι. Μόνο για το κόμμα νοιάζεστε. Και θυσιάζετε όλα τα άλλα. Κι αυτό όμως βλακεία τεράστια έχει καταντήσει.... όπως και το κόμμα κατάντησε απόκομμα. Να γιατί αναρωτιέμαι αν είναι μόνο βλακεία ή επίτηδες σχεδιασμένη τακτική...

Γίνεται να είναι επίτηδες;

Βεβαίως και γίνεται.

Εδώ κοτζάμ ΕΣΣΔ διαλύθηκε...

Ποια μπορεί να είναι η απάντηση; Πώς μπορούμε να αντιδράσουμε;

Με το δημιουργία οργανωμένης συνδικαλιστικής δύναμης. Αντίπαλο δέος στα σωματεία που οι κομματικές παρατάξεις έχουν διαλύσει. Εδώ και τώρα χρειάζεται παράταξη συνδικαλιστική με δομή και οργάνωση και όχι τρεις γελούν και δυο χορεύουν. Με εκλεγμένα όργανα, με θεσμοθετημένες διαδικασίες λήψης απόφασης. Κι όχι στο χύμα και στο πέρα βρέχει.

Και τέτοια παράταξη συγκροτημένη δεν είναι καμία σήμερα. Ούτε το ΠΑΜΕ, ούτε οι Παρεμβάσεις, ούτε οι με διάφορα ονόματα δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο για την ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ αυτοί έχουν χάσει και τα αβγά και τα πασχάλια...

Κι όπου δεν υπάρχει δομή και οργάνωση εκεί οι αποφάσεις έρχονται από τους λίγους και άνωθεν. Και οι πολλοί γίνονται πρόβατα που τα σέρνουν επί σφαγή και θυσία για τα συμφέροντα του χι και ψι και φυσικά του κόμματος.

Καταλαβαίνετε τι πρόταση σας λέω; Πως πρέπει να κάνουμε σωματεία μέσα στα σωματεία. Αυτό θα πει να έχει συνδικαλιστική παράταξη με καταστατικό και όργανα δημοκρατικά εκλεγμένα. Και παράταξη που θα αποφασίζουν οι συνελεύσεις των μελών τις θέσεις και τις προτάσεις. Κι όχι οι ... σοφοί μεγάλοι εγκέφαλοι του κάθε χώρου που τελικά αποδείχτηκαν κλούβιοι...

Δε χρειάζεται μάλιστα να είναι μόνο μία. Ας δημιουργηθούν και δύο και τρεις τέτοιες παρατάξεις. Ή ακόμη ας εξελιχθούν σε τέτοια μορφή οι σημερινές παρατάξεις. Τολμάνε;

Αυτό δηλαδή που είναι το πρώτο και αναγκαστικό βήμα για να βγούμε από το τούνελ είναι ο εκδημοκρατισμός των συνδικαλιστικών παρατάξεων και γενικότερα ο εκδημοκρατισμός της κοινωνίας μας.

Σε αντίθεση με τον εκφασισμό που βλέπουμε διαρκώς να εξαπλώνεται. Κι απορούμε κιόλας από πάνω... Πόσο βλάκας πρέπει να είναι κάποιος για να απορεί. Όταν ο εκφασισμός αφήσαμε μόνοι μας να εκτραφεί μέσα στα σωματεία μας και στις παρατάξεις που στηρίζαμε ο καθένας μας. Με τις αποφάσεις να μας έρχονται έτοιμες από πάνω. Και τις ανακοινώσεις γραμμένες κι εμείς σε όργανο διανεμητή και μόνο.

Που θα μου έρθουν τώρα και θα μου πουν οι του ΠΑΜΕ για ενότητα. Ή και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ. Ή και των άλλων.

Σε κάθε περίπτωση οι λίγοι αποφασίζουν και οι πολλοί εκτελούν ή και είναι μόνο σε ρόλο ψηφοφόρου.

Αυτό δεν είναι το μοντέλο; Προκαλώ όποιον θέλει να μου αποδείξει ότι ισχύει το αντίθετο. Και από όποια παράταξη.

Αυτό το μοντέλο πρέπει να αντιστραφεί. Να έρθουν τα πάνω κάτω κυριολεκτικά. Δηλαδή:

Οι πολλοί να αποφασίζουν, τα όργανα να εκτελούν και ο εκλεγμένος αντιπρόσωπος στο σωματείο να ψηφίζει ότι τον έχει διατάξει η βάση, η πλειοψηφία της και με δημοκρατικές διαδικασίες.

ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης