Αντί ευχών: Μη σας τρομάζει το νέο μισθολόγιο!

Ήμουν παιδί και γέρασα και οι δάσκαλοι το ίδιο μου ζητάνε, να τραγουδώ τα χριστιανόπουλα...

Ξέρετε δα το παιδικό τραγουδάκι που ορμηνεύει μεταξύ των άλλων:

"Τίποτε στο δρόμο δε μας σκιάζει, ούτε η μπόρα ούτε το χαλάζι..."

Μόνο που στην καινούρια εκδοχή του άσματος δεν πρέπει λέει να μας τρομάζει το νέο μισθολόγιο!

Διότι εμείς από κτίσεως σχολείων φτωχοί ήμασταν και με άδεια τσέπη και λιωμένο παντελόνι. Αλλά το καθήκον καθήκον. Και τι θα πει πεινάς και τι θα πει κρυώνεις; Ο καλός ο δάσκαλος δεν τα χρειάζεται αυτά. Έχει την ψυχή του γεμάτη ιδανικά και αγάπη για το παιδί και στέκει ολόρθος αυτός στο μετερίζι της παιδείας όταν όλοι οι άλλοι έχουν λακίσει και τίποτα δεν έχει απομείνει ορθό. Εσύ εκεί. Στυλοβάτης. Και πυρφόρος. Ένας Προμηθέας δεσμώτης αενάως τιμωρούμενος για το μεγάλο έγκλημα, να φέρνεις στους ανθρώπους τον απαγορευμένο καρπό της γνώσης.

Αυτά ακούσαμε αντί για ευχές. Να μην τρομάζουμε από το νέο μισθολόγιο.

Μα καλά δεν τους τα είπαν. Διότι πράγματι δεν είναι τρόμος το συναίσθημα. Οργή είναι. Τεράστια και ποτάμι φουσκωμένο. Ποιος τους είπε ότι είμαστε τρομαγμένοι; Ίσως, λέω, εκείνη η περίφημη σχολή του Σικάγου. Και το δόγμα του σοκ της Ναόμι Κλάιν. Ναι, ο τρόμος ο δικός μας είναι το χαλί για να περάσουν και άλλα μέτρα ώσπου να μας λιώσουν τελείως. Κι από εργαζόμενους με δικαιώματα να μας μετατρέψουν τελείως σε σύγχρονους σκλάβους.

Και έχει λέω ο καιρός γυρίσματα. Και τότε θα τρέχουν κάποιοι να κρυφτούν. Ξεχνώντας όσα έλεγαν στους άλλους, να μην τρομάζουν. Όπως ήδη ξέχασαν εκείνοι που ψήφισαν το Μνημόνιο ότι με το δικό τους χέρι βούλιαξαν τη χώρα. Και με το δικό τους χέρι έβγαλαν το ΛΑΟ από την εξουσία και ανέβασαν το ΛΑ.Ο.Σ...

Αν κάτι λοιπόν πρέπει να πούμε μέρες που είναι, αντί ευχών και άλλων τετριμμένων, είναι να μην ξεχνάμε τίποτε. Γιατί στηρίζονται και σε τούτο. Οι πολιτικάντηδες. Πως ο λαός εύκολα ξεχνά σε τούτη τη χώρα και δίνει συγχωροχάρτια.

Και χαμπάρι δεν παίρνουν, δε θέλουν να πάρουν, από την περίεργη ησυχία της μεγάλης μάζας. Θαρρούν λουφάξαμε. Θαρρούνε πως μας έχουν τρομάξει τόσο που να μπορούν και να μας συμβουλεύουν άλλο να μην τρομάξουμε.

Και δεν ακροάζονται το μέλλον που έρχεται με βήματα γοργά. Δε θέλουν να ακούσουν...

Υπομονή. Θα δείξει ο καιρός και οι καιροί ποιος έχει δίκιο και ους ευήκοον.