Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε...

από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Ιουν 19, 2011 7:25 pm

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ - Μυθιστόρημα

Τ᾿ ἄστρα τῆς νύχτας μὲ γυρίζουν στὴν προσδοκία
τοῦ Ὀδυσσέα γιὰ τοὺς νεκροὺς μὲς στ᾿ ἀσφοδίλια.
Μὲς στ᾿ ἀσφοδίλια σὰν ἀράξαμε ἐδῶ-πέρα θέλαμε νὰ βροῦμε
τὴ λαγκαδιὰ ποὺ εἶδε τὸν Ἅδωνι λαβωμένο.

Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20044B1

Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20044B1

Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός, ὅλο βουνὰ
ποὺ ἔχουν σκεπὴ τὸ χαμηλὸ οὐρανὸ μέρα καὶ νύχτα.
Δὲν ἔχουμε ποτάμια δὲν ἔχουμε πηγάδια δὲν ἔχουμε πηγές,
μονάχα λίγες στέρνες, ἄδειες κι αὐτές, ποὺ ἠχοῦν καὶ ποὺ τὶς προσκυνοῦμε.
Ἦχος στεκάμενος κούφιος, ἴδιος με τὴ μοναξιά μας
ἴδιος με τὴν ἀγάπη μας, ἴδιος με τὰ σώματά μας.
Μᾶς φαίνεται παράξενο ποὺ κάποτε μπορέσαμε νὰ χτίσουμε
τὰ σπίτια τὰ καλύβια καὶ τὶς στάνες μας.
Κι οἱ γάμοι μας, τὰ δροσερὰ στεφάνια καὶ τὰ δάχτυλα
γίνουνται αἰνίγματα ἀνεξήγητα γιὰ τὴν ψυχή μας.
Πῶς γεννήθηκαν πῶς δυναμώσανε τὰ παιδιά μας;

Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20030B1

Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20030B1

Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός. Τὸν κλείνουν
οἱ δυὸ μαῦρες Συμπληγάδες. Στὰ λιμάνια
τὴν Κυριακὴ σὰν κατεβοῦμε ν᾿ ἀνασάνουμε
βλέπουμε νὰ φωτίζουνται στὸ ἡλιόγερμα
σπασμένα ξύλα ἀπὸ ταξίδια ποὺ δὲν τέλειωσαν
σώματα ποὺ δὲν ξέρουν πιὰ πῶς ν᾿ ἀγαπήσουν.

_________________________________

Οι φωτογραφίες είναι από το Δρέπανο, στην Ηγουμενίτσα. Μια μέρα ανοιξιάτικη της τελευταίας άνοιξης...

από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Ιουν 19, 2011 7:28 pm

Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20043C1

Ἐδῶ ἀράξαμε τὸ καράβι νὰ ματίσουμε τὰ σπασμένα κουπιά,
νὰ πιοῦμε νερὸ καὶ νὰ κοιμηθοῦμε.
Ἡ θάλασσα ποὺ μᾶς πίκρανε εἶναι βαθιὰ κι ἀνεξερεύνητη
καὶ ξεδιπλώνει μίαν ἀπέραντη γαλήνη.
Ἐδῶ μέσα στὰ βότσαλα βρήκαμε ἕνα νόμισμα
καὶ τὸ παίξαμε στὰ ζάρια.
Τὸ κέρδισε ὁ μικρότερος καὶ χάθηκε.

Ξαναμπαρκάραμε μὲ τὰ σπασμένα μας κουπιά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ - Μυθιστόρημα

από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Ιουν 19, 2011 7:54 pm

Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20030C1

Θὰ ἦταν ὡραῖα τὰ μάτια σου νὰ κοίταζαν
θὰ ἦταν λαμπρὰ τὰ χέρια σου ν᾿ ἀπλώνουνταν
θὰ ἦταν σὰν ἄλλοτε ζωηρὰ τὰ χείλια σου
μπρὸς σ᾿ ἕνα τέτοιο θάμα
τὸ γύρευες τί γύρευες μπροστὰ στὴ στάχτη
ἢ μέσα στὴ βροχὴ στὴν καταχνιὰ στὸν ἄνεμο,
τὴν ὥρα ἀκόμη ποὺ χαλάρωναν τὰ φῶτα
κι ἡ πολιτεία βύθιζε κι ἀπὸ τὶς πλάκες
σοῦ ῾δειχνε τὴν καρδιά του ὁ Ναζωραῖος,
τί γύρευες; γιατί δὲν ἔρχεσαι; τί γύρευες;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ - Μυθιστόρημα

από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Ιουν 19, 2011 8:07 pm

Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20043D1

Και συνεχίζει ο Σεφέρης, συνεχίζουμε κι εμείς, μες στ' ασφοδίλια που έχουμε αράξει.

Μια μέρα βροχερή. Μια μέρα ανοιξιάτικη.

Λυποῦμαι γιατὶ ἄφησα νὰ περάσει ἕνα πλατὺ ποτάμι
μέσα ἀπὸ τὰ δάχτυλά μου
χωρὶς νὰ πιῶ οὔτε μία στάλα.
Τώρα βυθίζομαι στὴν πέτρα.
Ἕνα μικρὸ πεῦκο στὸ κόκκινο χῶμα,
δὲν ἔχω ἄλλη συντροφιά.
Ὅ, τι ἀγάπησα χάθηκε μαζὶ μὲ τὰ σπίτια
ποὺ ἦταν καινούργια τὸ περασμένο καλοκαίρι
καὶ γκρέμισαν μὲ τὸν ἀγέρα τοῦ φθινοπώρου.

Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε...

Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε...

Απ: Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε...

Απ: Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε...

Απ: Μες στ' ασφοδίλια αράξαμε...